Mr.අතිපණ්ඩිත

08

#Mr_අතිපණ්ඩිත

         _________♥️08 කොටස♥️________

මම ඇඳේ ඉඳගත්ත නෙමෙයි ඉන්ඳවුණා. ඒත් වේගෙන් ගැහුණ හදවත ආයෙම සන්සුන් උනේ ඒ ඉන්නෙ කෙනාර් කියල දැක්කම. එයා ඇඳල හිටියෙ සුදු අයියගෙ ඇඳුමක්. කහ පාටට හුරු ටීශර්ට් එකකුයි කළු අළු පාටට හුරු ස්ලිම් බොටම් එකකුයි එයා ඇඳන් හිටියෙ. මම ඇඳේ වැතිරිලා එකපාරම ඇස් අරිද්දි දැක්කෙ එයාගෙ පපුව දිහාවට එනකන් විතරයි. මූණ දැක්කෙ නෑ ඒකයි ගැස්සුණේ හිත. තාමත් සුදු අයියවම ඉල්ලල ඇතුලෙන් නොසෑහෙන්න අඬන හිත රැවටුණා තප්පර ගාණකට.

ඒ ඉන්නෙ කෙනාර් කියල දැක්කම මට ඇතිවුණේ නොරිස්සුමක්.

මගෙ සුදු අයියගෙ ඇඳුම් අඳින්න බෑ කාටවත්. තරහක් ආවෙ.

" සුදු අයියගෙ ඇඳුම් අඳින්න එපා"

මම නොරුස්නාම බැල්මකින් කෙනාර් දිහා බලල මම කීවෙ පැත්තකට රවාගෙන. කෙනාර්ගෙන් සද්දයක් නැති නිසා මම ඔලුව හරවල ආයෙම බැලුවෙ එයා දිහා.

කෙනාර්ගෙ මූණෙ තිබ්බෙ කට කොණකින් ඇඳුණ හිනාවක්. ආයෙම තරහක් දැනුණා. හැබැයි ඒව අර කලින් වගේ ලොකු තරහවල් නෙමේ. ඒත් නොරුස්නා තරහක් තිබ්බ.

"ඇයි දැන් මේක ගලවන්නද කියන්නෙ?"

එකපාරටම නොහිතුව විදියට කෙනාර් අහද්දි මගෙ මූණ රතු වෙලා යන්න ඇති. මහ මොන කටක්ද මන්දා. කතාකරන්නෙත් දවසටම වචන පහ හයක්. ඒ වචන පහ හයෙනුත් එක්කො නෝණ්ඩි, එක්කො ඔය වගේ කතාවක්. ලැජ්ජාව නිසා බලන්නත් බෑ දැන්. මම රවල එයා දිහා බලාන හිටියෙ තව තව බිමට රවන ගමන්.

"ඕන්නම් කියනවා ගලවන්නම්"

මේ කෙනාර්! මොන කටක්ද ඒක. ලැජ්ජාව පැත්තකින් දාලා මම ඒ පණ්ඩිතය දිහා බැලුවෙ හොඳවයින් රවාගෙන. මගෙ මූණ දැක්කම කෙනාර් යටිතොල හපාගෙන යන්න ආපු හිනාව පාලනය කරගත්ත කියල හොඳට තේරුණා මට. ඕන්නැති කතා කියලා හිනාවෙන කැත. අතට අහුවුණ මොකක් හරි එකක් අරන් කෙනාර්ට දමල ගහන්න තරම් කේන්තියක් ආවේ.

"එළියට යනව කෙනාර්"

මම රවාගෙනම කියද්දි කෙනාර් මං කියන එක ඇහුණෙ නෑ වගේ සාක්කු දෙකට අත් දෙක දාගෙන පහසු ඉරියව්වෙන් හිටියෙ යන්න අදහසක් නෑ කියල කියන්න වගේ.