ရူတိုနှင့်ဆာဟီ လိပ်စာအတိုင်းလာခဲ့တော့ ယိုရှီလာခဲ့သည့် Tarot ဆရာမ၏နေရာပင်ဖြစ်သည်။
"မင်းတို့ရောက်လာပြီလား"
ဆရာမ၏စကားမေးခွန်းအဆုံး၌ ဆာဟီတစ်ခါတည်းမေ့လဲသွားတော့သည်။ဆာဟီမူးလဲပြီးပြန်နိူးထချိန်တွင်သူသည်အမှောင်ထုတစ်နေရာ၌ရောက်နေလေသည်။
"ဒါကဘယ်နေရာလဲ"
သူစကားအသံအဆုံး၌ပေါ်လာသည့်မှန်တစ်ခု မဟုတ်ဘူးထိုအရာကမှန်မဟုတ်ဘူး ထိုအရာကလူတစ်ယောက်တစ်နည်းအားဖြင့် အာဆာဟီ ကျတော်နှင့်တူနေသည့်ဆာဟီပင်။
"အာဆာဟီ ဟာမဒါအာဆာဟီဟုတ်တယ်မလား"
"ဟုတ်တယ် မင်းကယွန်းအာဆာဟီပေါ့"
"အင်း မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား"
"အရမ်းပြေတယ် ယိုရှီကိုမတွေ့ရတာကလွဲလို့ပေါ့ မင်းကိုကောသူကငါ့အထင်နဲ့နှိပ်စက်သေးလား"
"နည်းနည်းပါ ငါကမင်းလိုသည်းမခံဘူးလေ"
"အခုကော"
"ယိုရှီကငါ့ကိုချစ်တယ်တဲ့ မဟုတ်ဘူး မင်းကို"
ကျတော့်စကားကြောင့်မယုံကြည်နိုင်စွာကျတော့်ဖက်လှည့်လာပြီး
"မဖြစ်နိုင်လိုက်တာ ယိုရှီငါ့ကိုချစ်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး"
"ငါတကယ်ပြောနေတာ"
"သူကမင်းမှန်းသိနေတာများလား"
ဟာမဒါအာဆာဟီစကားကြောင့်ကျတော်ခနလောက်တိတ်ဆိတ်မိသွားသည်။ ဒါပေမယ့်မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ယိုရှီသာသိနေရင်သူဒီလိုအေးဆေးဆေးနေမဲ့သူတော့မဟုတ်နိုင်ပါ။
"မင်းဒီကိုပြန်လာချင်လား"
ဒီမေးခွန်းကလည်းကျတော့်ကိုနောက်တစ်ဖန်တိတ်ဆိတ်စေပါသည်။ ကျတော်ပြန်ချင်ရဲ့လား။ ထို့နောက် ဟာမဒါအာဆာဟီသည်ကျတော့်မြင်ကွင်းမှပျောက်သွားပြီး ကျတော်လည်းလက်ရှိဘဝကိုပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။
"ဆာဟီ ရော့ ရေသောက်လိုက်အုံး"
"မင်းသူနဲ့တွေ့ခဲ့ပြီလား"
