O da neydi öyle?Utku'yla Kamile arabadan bana el sallıyorlardı.Aferin sümüklü kedi olalı bir fare tuttun.
Kamile kafasını bana çevirdikten sonra
"Alya gelsene hep birlikte okula gidelim."dedi.
Bende gülümseyip onlara doğru ilerledim.
"Neden olmasın.Çok saol."
İkisi de bana içten bir gülümseme attıktan sonra arabanın arka koltuğuna oturdum .Bu aşk böcekleri benim midemi bulandırmaya başlayınca çantamdaki telefonumu çıkardım ve birtürlü seviye atlıyamadığım oyunumu oynamaya başladım.
"Aşkım ilk dersin ne?"
Utku'nun bu sorusu üzerine kafamı telefonumdan kaldırdım.Yolculuk boyunca ilk kez ağzını açmıştı.Aklımda bin bir türlü sorular vardı fakat şu an bu soruları kendime sakladım çünkü Kamileyi biraz acımasız olan sorularla boğmak istemiyordum.Onlar içimde patlayacağı anı bekliyorlardı.
Kamile Utku'ya aşk dolu gözlerle bakıp -Ah benim aptal aşık arkadaşım- "Matematik hayatım." dedi.
ÖG!ve Alya burada iflas eder.
Ilk günden ne bu samimiyet yavrum?
"Geçmiş olsun valla kızlar Oruç Hoca size ilk ders fazla gelecek.Füze gibi adam.Bir ordan oraya,ordan oraya."
Utkuya bakıp "Yaya nedemezsin adamın içinde matematik aşkı kaynıyor.Yemeye bile geç indiriyor."dedim.
Bana dikiz aynasından baktıktan sonra hafif bir sırıtış yerleştirdi yüzüne.Burada fazlalık mıydım ne?Konuşmamdan sanki rahatsız olmuş gibi.Kusura bakma ama sana hiç güvenmiyorum Bayım.
Bu düşünceleri bir kenara atmak için telefonuma geri döndüm ve gelsin hayatımı maffeden ve beni her gün sinir krizine sokan 31. bölüm.
"Hayır,olamaz,kaybettim,son toptu o."
Kamile telaşla arkasına dönerken Utku yine dikiz aynasından bakmayla yetindi.
"Ne oldu Alya?Bir sorun mu var?"
Kamile telaşlı gözlerle bana bakarken ben neredeyse ağlayacaktım.
"Yapamadım Kamile.Olmadı.Ben çok güçsüz bir kızım.Şu iş görmez ellerim buna müsade etmiyor.Buraya kadarmış.Siz bensiz gidin."
dedikten sonra sitemli bir şekilde arabadan indim.Kamile hala ne olduğunu anlamadan Utku
"Ver hadi ben geçeyim."
dedi.Telefonu ona bir devlet sırrıymış gibi uzatıp,Fenerbahçe ve Galatasaray derbisinin sonuçlarını bekliyormuş gibi suratına baktım.Bana muzip bir gülümsemeyle geri döndükten sonra başardığını anladım ve sevinçle etrafta bağırdım.Kamile bana hala şaşkın şaşkın bakarken-Tek baktığı kişi ben değilim yeni eniştemde de dahil- anlamayan gözlerle önüne döndü.Sanki biraz rahatsız olmuş gibiydi.Ben hala içimde 5. milli sevincimi yaşarken arabaya bindim ve utkuya dönüp
"Aferin enişte cenabet gezmiyormuşsun."
diye bağırdım.Evet bağırdım.Ve kırdığım potun şimdi farkına vardım.
"Sen cenabetmisin yoksa?" Al iste alya açtın başına derdi.Utkunun bu sorusuna karşılık biraz kızarmıştım sanırım.
"Lafın gelişi canım."diyip kestiri verdim.
Okula vardığımızda arabadan hemen indim ve sınıfın yolunu tuttum.Okul merdivenlerini çıkarken Kamile yanıma gelmişti bile.Kolumu omuzuna attım.Kamile'nin bundan nefret ettiğini bildiğim için işte zafer!İşte Ahmet! espirimi yapmaya koyuldum.Fakat kamile seslenmemişti.Bende bunun verdiği şaşkınlıkla kolumu çektim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
N'aber Yakışıklı?
Humor"Pisst. N'aber yakışıklı?" diye başlıyan bir aşk hikayesi. Onlarda "Bir varmış, bir yokmuş."diye birşey yok. Onlar herzaman, herkesle varlar. "Dur ne yapıyorsun ?" "Sadece öpüceğim Alya." "Olmaz benim dudağımda tikim var." © Bütün haklar Kübra ve Ze...
