Rebound (18+)

Outrageous

Mijn telefoon trilt en ik ontwaak langzaam. Ik kijk op het scherm en neem op. 'Ja,' zeg ik vermoeid. Ik haal mijn hand over mijn gezicht.

'Soof,' ik luister naar wat ze zegt. 'Rustig,' zeg ik kalm. 'Ja, ik zorg dat ik er zo ben, dan kunnen we er direct heen.' Resoluut sta ik op uit mijn stoel en been de werkkamer van mijn vader uit. Ik sla de voordeur achter me dicht en loop naar mijn auto toe. De motor brult als ik hem start en ik sprint weg. Dat gelukzalige gevoel wat adrenaline heet jaagt weer door mijn lijf als ik alle verkeersregels, die er zijn, aan mijn laars lap en zo hard mogelijk naar Sofia rijd.

Sofia is aan het ijsberen als ik aan kom rijden. Ik zie Brandon op de verhoging staan, terwijl hij tegen haar praat. Hij kijkt op en onze ogen flitsen langs elkaar terwijl ik zie dat hij naar me knikt. We hoeven nog steeds geen woorden te wisselen om elkaar te begrijpen.

Hij loopt naar Sofia toe, legt zijn handen op haar schouders en ik zie Sofia zichtbaar kalmeren. Ik span mijn kaken aan en vervloek deze situatie. Ze was zo in beslag genomen door haar eigen gedachten dat zij niet door heeft dat ik er ben. Ik zie dat ze haar armen om Brandon heen slaat en hem intens kust. De ogen van Brandon sluiten zich.

Ik zucht diep uit terwijl ik naar het tafereel voor me kijk en knijp even hard in mijn neus voor ik de portier open sla. Ik sla deze met een rot vaart dicht en Sofia maakt een sprongetje van het harde geluid. Ze draait zich om en kijkt me schuldbewust aan voor ze terug naar Brandon kijkt. Ik zie de nervositeit van haar afstralen.

Ze kijkt weer naar mij en doet haar mond open om iets te zeggen. Met geklemde kaken en gespannen schouders schud ik mijn hoofd. 'Kom, in de auto,' gebied ik haar. 'We gaan naar die botanische tuin en wel nu direct. Bran, we zien je zo.' Ik open de portier weer en ga zitten in de auto met gebalde vuisten voor ik de portier weer dicht smijt.

Sofia stapt naast me in en ik kijk strak voor me uit. Ik hoor haar slikken, de spanning tussen ons is immens. 'Doe je gordel vast,' beveel ik haar. Ik hoor haar rommelen om haar gordel vast te pakken. Ze doet er eindeloos over waardoor ik over haar heen hang om de gordel te pakken. Ze bevriest door mijn aanraking en houdt haar adem in. 'Hier,' grom ik en geef haar de gordel aan voor ik weer recht ga zitten.

Ik hoor haar diep inademen als ze de gordel pakt. 'Bedankt,' stamelt ze. Ze probeert de gordel vast te maken en ik hoor het klikken van metaal tegen metaal. Ik kijk naar haar handen en zie dat ze heftig trilt terwijl ze worstelt om de gordel vast te maken. 'Jezus Christus,' vloek ik hard en pak de gordel vast om hem er in te klikken 'Zo godverdommese moeilijk is het toch niet om je gordel vast te maken,' schreeuw ik tegen haar.

Haar ogen worden groot en de tranen vormen zich. Ze hapert en hapt naar lucht. Ik sla keihard op mijn stuur. 'Jezus, wat een tyfuszooi,' vloek ik voor ik hard het gaspedaal in trap en met scheurende banden weg rijd.

Ik hoor Sofia snikken naast me terwijl ik het gaspedaal ver in trap. Haar nagels bijten in het leer van de stoel. Ik hoor haar adem halen met horten en stoten en ze begint te huilen waardoor mijn woede weg ebt. Ik heb nog steeds een zwak voor mijn zusje.

Ik schraap mijn keel en ik hoor dat haar adem stokt. 'Soof,' zeg ik en ik kijk kort naar haar voor ik mijn blik weer op de weg richt. Haar angstige ogen zijn me niet ontgaan. 'Godver,' mompel ik. 'Jezus, ik wil niet dat je bang bent van me. Ik word gek van het feit dat iemand jou gebruikt.'

Ze schudt haar hoofd bij de woorden die ik zojuist gezegd heb. 'Hij gebruikt me niet, hoe kan je zoiets zeggen over Brandon?' vraagt ze me verbaasd, terwijl ze snift. 'Hij is niet iemand, hij is je beste vriend. Brandon zou me nooit gebruiken, dat moet jij weten als geen ander.' Ze zucht diep. 'Dit is liefde, Cley.'

Humorloos lach ik wetend dat Brandon genoeg vrouwen heeft gehad en gebruikt. Om er daarna weer vandoor te gaan, zoals we dat vaak samen deden. 'Liefde? Brandon kent geen liefde,' sneer ik.

'Jíj kent geen liefde,' sist ze naar me. 'Denk maar niet dat jullie hetzelfde zijn omdat jullie allebei gehersenspoeld zijn, Brandon is anders. Ik voel het toch, hij kent liefde.'

De emoties razen door mijn lijf heen. Ik voel mezelf ontploffen en zet de auto met slippende banden aan de kant. Ik kijk Sofia aan met dreigende, zwarte ogen. Ik pak haar arm beet en voel hoe ze inkrimpt onder de druk die ik toepas. 'Auw Cley,' zegt ze zacht terwijl ze zich los probeert te trekken.

Ik knijp nog harder en voel aan alles dat ik mijn boekje te buiten ga. Ik zie een zwarte waas voor mijn ogen en duw haar tegen het portier aan. Ik richt mezelf op, mijn druk op haar arm verhogend. 'Je stopt hier mee, anders maak ik Brandon dood,' schreeuw ik tegen haar. Ze piept en kijkt me met angstige ogen aan. Ik kom nog wat dichterbij en priem mijn dodelijke ogen in die van haar. 'Heb je me goed begrepen?' vraag ik haar sluw.

Voor ik het weet zit ik weer terug in mijn stoel. Mijn hersenen proberen te registreren wat er net gebeurde. Ik voel de brandende klap op mijn wang en ik knipper met mijn ogen. 'Ben je helemaal gek geworden?' schreeuwt Sofia voor ze de portier opent en naar buiten strompelt. 'Fucking mafkees ben je,' schreeuwt ze naar binnen voor ze de portier dicht gooit. Ik hoor haar buiten de auto gillen en alle spanning glijdt uit mijn lijf terwijl ik mijn ogen sluit.

Na enige tijd hoor ik mijn telefoon overgaan. Verslagen neem ik op en voor ik iets kan zeggen hoor ik Brandon zijn stem. 'Ben je godverdomme helemaal gek geworden? Sofia is helemaal overstuur. Wat de fuck is er met je aan de hand gast? Je gaat te ver, dit kan niet,' tiert hij. 'Ik kom Soof ophalen.' Ik luister amper naar de woorden die hij zegt en druk hem weg. Ik zet mijn telefoon uit en kijk voor me. Een stem in mij zegt dat ik Soof niet kan achterlaten maar dit machteloze gevoel maakt me gek.

Ik moet controle hebben, ik ben de almachtige. Dan komt er nog maar een naam in me op, die me geeft wat ik nodig heb.
Totale overgave en onderdanigheid.

Layra.