Mijn bureaustoel kraakt zacht als ik erop ga zitten. Achterover leunend sluit ik mijn ogen, terwijl ik mijn benen op mijn bureau leg. Ik adem diep in en laat de lucht tussen mijn lippen door weer ontsnappen, terwijl er maar een vraag ronddwaalt in mijn hoofd. Wat is er gaande met Layra? Haar prachtige gezicht verschijnt in mijn gedachten, maar ik krijg haar angstige blik niet veranderd. Er is overduidelijk iets aan de hand, maar wat?
Ik zwaai mijn benen van het bureau en open mijn ogen, waardoor het beeld van Layra onmiddellijk verdwijnt. Peinzend kijk ik naar mijn bureau waar de ring van mijn moeder ligt, die verlicht wordt door de ouderwetse bureaulamp die bevestigt is aan de zijkant van het bureau. Mijn voeten zetten zich af op de vloer, waardoor de bureaustoel geruisloos draait. Ik kijk naar de hoge boekenkasten, wat grotendeels gevuld wordt door lege ruimte. Het is hetzelfde concept als mijn vaders kantoor, alhoewel zijn boekenkasten gevuld zijn met boeken.
Dan sta ik resoluut op, ik moet iets gaan doen. Afwachten is iets wat een gewone burger zou doen, maar niet ik, de zoon van de grootste maffiabaas in dit district. Ik pak mijn jas, trek deze onderweg richting mijn auto aan. Terwijl ik met slippende banden wegrijd, bel ik Brandon op. 'Vertel.' Brandon zijn stem vult de auto.
'Bran, ik ga er een van de straat meenemen en ik laat je weten wanneer ik je nodig heb.'
'Prima, ik hoor je maat,' antwoordt hij en verbreekt de verbinding. Het is fijn om iemand te hebben die je door en door kent en begrijpt wat je bedoelt en doet.
Behoedzaam rij ik door de nagenoeg lege straten. Er schiet een zwarte kat weg als ik een vuilnisbelt passeer. Ik zie mijn telefoon oplichten en als ik opneem hoor ik Sofia aan de andere kant. 'Wacht even, ik ga het vragen.' Geruisloos luister ik naar het gemompel wat de andere persoon terug zegt, waar ik net nog wat flarden opvang van Layra en het pakhuis. 'Hallo, Cleyo?' Vraagt Sofia. 'Ja, zeg het eens,' antwoord ik haar, op mijn hoede voor wat komen gaat. 'Layra heeft contact gezocht en zegt dat ze informatie voor ons heeft. Heb je tijd om met me mee te gaan naar haar?' Snel analyseer ik wat ze zegt en kom tot de conclusie dat ik eerst iemand moet oppikken voor ik met haar mee kan. 'Luister Soof, ik ben druk bezig en het lukt,' ze onderbreekt me en haar stem klinkt ietwat paniekerig. 'Cleyo, we moeten naar haar toe. Ze heeft waarschijnlijk veel waardevolle informatie, anders had ze mij echt niet gebeld.' Terwijl Sofia door raast denk ik aan wat er gisteren gebeurde. De zachte lippen op de mijne zonder enige tegen sparteling vanuit haar, maar die angstige blik blijft me achtervolgen. Zal ze onder druk gezet worden door die gasten die dit veroorzaakt hebben? Godver, dit had ik niet aan zien komen. Ik zie een gedaante over straat lopen, die zenuwachtig om zich heen kijkt. Dit is de perfecte prooi, iemand die zo schichtig is zal nog niet zoveel ervaring hebben en sneller zijn mond voorbijpraten. Ik besluit Sofia af te kappen en later met haar naar Layra te gaan. 'Soof, ik snap dat je dit wilt maar het gaat nu niet. Ik spreek je later.' Ik druk de telefoon weg voordat ik Sofia haar antwoord hoor. Ik zie direct mijn telefoon weer oplichten en ik zucht om de koppigheid van Sofia die me blijft bellen als ik niet opneem. Ik nader de gedaante en neem snel op terwijl ik met barse toon 'Soof, later!' zeg en hang direct weer op.
Mijn blik wordt getrokken naar de gedaante en als ik dichtbij genaderd ben, stop ik. De gedaante kijkt achterom en ik zie een aarzeling in zijn stappen die hij zet. Ik toeter een keer en de gedaante draait zich direct om. Ik zie een jongeman met asblond haar onder zijn capuchon mijn kant op draaien, hij kan niet ouder zijn dan een jaar of 17. Hij kijkt met geknepen ogen mijn kant op terwijl hij nadert. Zijn lichaamshouding verraadt dat hij nerveus is, zijn handen bewegen onophoudelijk in zijn zakken van zijn hoodie. Met een schuin hoofd kijkt hij de auto in en knikt, waarop ik mijn raam opendraai. 'Stap in,' zeg ik met een ijzige, emotieloze stem. Ik zie de paniek in zijn ogen, waar ik direct op door pak. 'Doe geen domme dingen, doe die deur open en stap godverdomme in.' Ik laat een stilte vallen, ik zie dat hij overweegt om weg te rennen. Hij tast zijn opties af en voor hij verder kan denken doe ik mijn deur open. 'Nu,' zeg ik terwijl ik me opricht uit mijn stoel. Hij snelt naar de deur, doet deze open en stapt in. 'Rijden, snel,' zegt hij met een piepende, hoge stem.
Kalm en beheerst doe ik de auto deur weer dicht en draai me naar hem om terwijl ik de deuren vergrendel. Ik zie dat zijn ademhaling versneld is en zijn ogen wijd open staan en wild om zich heen speuren om te zien of iemand heeft gezien dat hij instapte. Nerveus likt hij langs zijn lippen voor hij me aankijkt. Ik herken dit amateuristische gedrag en vraag me af of ik wel iets aan hem heb. Even overweeg ik hem de auto weer uit te zetten als hij zich naar me toe buigt. Mijn spieren spannen zich aan, klaar om de aanval in te zetten. Zo dom kan hij toch niet zijn. Ik vertrek geen spier als hij de naam Pablo zegt. Hij grijnst, denkend dat hij het slim speelt. Die grijns zal hem snel vergaan als hij beseft in wat voor rol hij geplaatst is. Dit soort jongens ken ik, te gretig om informatie los te laten want dat is de opdracht die hij heeft gekregen. Naïef ook, want hij is tenslotte nog jong en makkelijk te manipuleren. Ik maak geen indruk door hem iets aan te doen, dat is enkel wat ze willen. Ik draai me om en rijd rustig weg, terwijl ik hem al sissend tussen zijn tanden door hoor ademen wetend dat hij als een arend zijn omgeving afspeurt.
De telefoon wordt vrijwel direct opgenomen als ik Brandon zijn nummer bel. 'Ja, 10 minuten.' Daarna hang ik op en rijden we in stilte verder. Een gesprek voeren met iemand in mijn auto welke een vooropgezet plan heeft is dom. We moeten hem eerst breken, zodat hij snapt dat de rollen omgedraaid zijn. Ik weet dat hij geen echte informatie heeft, dat het enkel een farce is. Een glimlach spreid mijn mond, mijn vader is een goede leermeester geweest.
JE LEEST
Rebound (18+)
RomanceCleto is van jongs af aan opgegroeid in het trainingskamp van de maffia. Sinds het trainingskamp is afgerond heeft hij het gevoel dat hij vrij is. De vrijheid die hij uitbuit heeft zo zijn gevolgen. Sofia haar trillende handen pakken de foto die...