Rebound (18+)

To be repeated

In de bar aangekomen trek ik mijn jas uit. 'Hé maat,' Brandon slaat me hard op mijn schouder.

Grijnzend draai ik me om. 'Hey bro,' zeg ik terwijl ik een klap op zijn schouder terug geef. Brandon is mijn beste vriend. We hebben samen bij het trainingskamp van de maffia gezeten. Vanaf de eerste dag wist ik dat hij me door dik en dun ging steunen. We hebben het zwaar gehad met elkaar, maar elkaar altijd ondersteund. We hebben veel lol met elkaar getrapt, wat ons niet altijd in dank werd afgenomen door de leraren. Brandon begrijpt mijn leefwijze. In het trainingskamp zijn geen vrouwen, we halen nu al onze gemiste tijd in. Er werd in het trainingskamp ook totaal geen aandacht besteed aan de vrouwen. We zijn al zo'n zeven jaar klaar met het trainingskamp, maar nog lang niet met de vrouwen. We doen niet aan vaste relaties. De mooiste vrouwen gaan met ons mee naar huis. Er zijn best veel mooie vrouwen op deze aardbol, die zich maar al te gewillig laten nemen door ons.

'Wat doe je hier? Normaal zit je op woensdag toch altijd bij je ouders?' Samen lopen we naar de bar, terwijl ik ondertussen de vrouwen spot die in de bar rondlopen.

'Ja, vandaag niet. Heb je nog lekkere gezien vandaag?' Veelbelovend kijk ik hem aan.

'Ah, daarom ben je hier. Had je niet genoeg aan Katharina?' zegt hij, wiebelend met zijn wenkbrauwen.

Ik wil het hier niet over hebben, maar ik weet dat ik Brandon iets moet geven. 'Zij was heet, maar eenmalig. Wie heb je gezien?' Ik leun met mijn elleboog op de bar en kijk rond. Ik volg Brandon zijn hand als hij wijst naar een stel giechelende vrouwen. 'Gast, ik ben zo klaar met dat soort vrouwen.' Brandon kijkt me vreemd aan. 'Ja, gewoon even iets anders. Zo een die niet om alles wat je zegt in lachen uitbarst alsof je een cabaretier bent.'

Brandon zijn mond zakt iets open. 'Ben je ziek?'

Een diepe zucht verlaat mijn mond. 'Ik heb gewoon geen zin in dat constante gelul. Bek dicht en gaan.'

'Maat, dan moet je aan de opblaaspop,' grapt Brandon.

Ik kan er niet om lachen. Waarom is er geen enkele vrouw zoals ik? Die gewoon wil neuken en daarmee klaar. Ze moeten altijd meer willen en er moet altijd gepraat worden. Na Sofia d'r uithaal heb ik daar helemaal geen zin in.

Zelfs nonchalant aan de bar hangend, krijg ik nog aandacht van de vrouwen. Ik heb er nooit veel voor hoeven doen, behalve me goed te kleden en interesse tonen als zij willen. In het begin had ik mijn gladde praatjes wel nodig om ze in bed te krijgen, maar tegenwoordig wacht ik af. Tenzij ik echt een vrouw zie die voor mij geschapen is, dan ga ik er zo snel mogelijk heen voordat ze weg is. 'Hey,' haar zwoele stem bereikt me en ik kijk haar aan. Ze heeft een pittig koppie, met korte zwarte haren. Normaliter niet mijn type. Ik hou van lange haren die ik om mijn hand kan winden. Ik haal mijn schouders onverschillig op. Ik wil iets anders, dit is iets anders.

Mijn charmante glimlach siert mijn gezicht. 'Hallo.' Ik hoor Brandon lachen en kijk geïrriteerd achterom, waar ik hem al lachend zie verdwijnen in de menigte.

'Ben je hier alleen?' Ze raakt me zacht aan, waardoor ik mijn aandacht weer op haar richt. Ik zie haar over mijn schouder kijken, naar waar ik keek, voordat ze me weer aankijkt.

'Ja, dat is mijn maat, Brandon. Die kwam ik toevallig tegen.' Ze likt langs haar lippen en komt iets dichterbij staan. 'Jij?'

'Uhu,' zegt ze terwijl haar blauwe ogen glinsteren.

Die glinstering zegt mij genoeg. 'Wil je wat drinken of-'

Ze ontbreekt me. 'Ik ga liever gelijk met je mee naar huis. Ik heb genoeg van deze tent.'

Zal ik dan toch eindelijk mijn vrouw gevonden hebben, die gewoon wil neuken? 'Ik kan moeilijk een dame weerstaan,' zeg ik met een knipoog.

Geen irritant gelach wat me tegemoet komt, maar een kort gegrinnik. 'Kom, we gaan.' Ze pakt mijn hand en neemt me mee, terwijl ik snel mijn jas mee gris. Dit is onbekend terrein voor mij. Normaal ben ik degene waar ze achter aan lopen en nu loop ik achter haar aan. Ik loop achter haar aan, terwijl mijn hoofd zich vullen met onaangename gedachtes. Is dit wel wat ik wil? Heb ik niet liever een onderdanig iemand? Zal ze me straks ook zo commanderen? Ik voel een por in mijn zij en kijk haar aan. 'Welke auto is van jou?' Ik hoor enige irritatie in haar stem.