Rebound (18+)

Vigilant

Sofia is in een diepe slaap gevallen nadat ze erachter kwam dat er een roos op de ring stond. Ik keer midden in de nacht terug bij het huis van Brandon, waar ik nog licht zie branden in zijn kantoor.

Mijn gedachten keren terug naar Layra haar harde tepels en hoe ze zei dat ze alles voor me zou doen wat ik wil. Ik voel mijn broek verstrakken en een grijns siert mijn gezicht bij de onderdanigheid die ze me heeft laten zien.

Ik zie Brandon in de deuropening staan, zich waarschijnlijk afvragend waarom ik in mijn auto blijf zitten. Hij heeft me al opgemerkt want als er iets was wat we bij het trainingskamp leerde was het alert zijn op alle signalen.

Meester Teyan die de kring rond kijkt naar alle jonge aspiranten. Snel haalt hij uit met zijn been naar de benen van de jongen, met de hanenkam en zijn pokdalige gezicht, die tegenover me staat. Ik zie hem met een harde klap naar beneden vallen. 'Wat leer ik jullie altijd?' hij kijkt de kring rond en negeert de kreunende jongen op de grond. 'Let altijd op!' zegt hij met beheerste en rustige stem. 'Als je dus niet op let op de signalen in je omgeving dan is er een grote kans dat een hinderlaag je treft voordat je hem hebt zien aankomen,' vertelt hij terwijl hij met zijn vingers tegen elkaar aantikt. Hij loopt de kring rond waarbij iedereen gespannen staat te wachten wat er gaat gebeuren. 'Je moet niet wachten tot er iets gebeurt en dan pas alert zijn, je bent áltijd te laat. Dat kun je je niet permitteren, je moet op tijd zijn en een stap vooruit denken op je tegenstander. Anders ben je per definitie verslagen,' zegt hij. Hij steekt zijn hand uit naar de jongen die steunend omhoog krabbelt vanaf de grond. De jongen pakt dankbaar de hand van meester Teyan en helpt hem overeind. 'Bedankt meester Teyan,' prevelt hij tussen zijn lippen door. Hij loopt achteruit de kring weer in terug om ervoor te zorgen dat zijn rug niet naar de tegenstander, meester Teyan, gekeerd is. 'Wijs jongen, keer nooit je rug toe,' zegt meester Teyan met een goedkeurende knik.

Brandon opent de deur van mijn auto en bukt naar voren. 'Alles goed?' Ik kijk op en knik. 'Laten we naar binnen gaan Bran, je hebt me een hoop uit te leggen,' zeg ik terwijl ik opsta vanaf mijn stoel. Ik sla de deur dicht en Brandon slaat me op mijn schouder. 'Ja, ik had het je al een soort van gezegd,' grapt hij. Hoofdschuddend loop ik verder. 'Maat, je bent gezwicht,' zeg ik lachend. 'Dat kan toch ook niet anders met zo'n zus van jou,' zegt hij. Ik kijk hem aan en hij geeft me een knipoog. 'Ja, Soof,' zeg ik zacht.

We komen aan in het kantoor van Brandon en ik ga zitten in de stoel in de hoek die tegenover een andere stoel staat waarin Brandon plaatst neemt. Hij doet zijn vingertoppen op elkaar en beweegt zijn vingers heen en weer tegen elkaar aan. Nieuwsgierig kijk ik hem aan. 'Het is serieus,' zegt hij terwijl hij me met glimmende ogen aankijkt. Ik haal mijn hand door mijn haar. Ik vernauw mijn ogen iets. 'Het kan beter serieus zijn, het gaat om mijn zus,' zeg ik met geklemde kaken.

Hij lacht, alsof alle zorgen weg zijn en hij een blije man is. Ik zie een bevrijde Brandon en ik merk dat mijn spieren aanspannen. 'Ja, uiteraard zou ik niet flikflooien met je zus. Waar zie je me voor aan?' Hij kijkt me aan en zijn glimlach sterft langzaam weg als ik hem kil aan kijk. 'Voorheen deed je niet anders,' zeg ik terwijl ik hem met een brandende blik aan kijk. Brandon verbreekt ons oogcontact en kijkt getergd naar de grond. 'Luister man, je weet dat ik Sofia nooit een haar zou krenken,' hij lacht humorloos. 'Je mag verdomme blij zijn dat ik haar neuk, als een vreemde het was geweest was je door het lint gegaan,' zegt hij strak.

Ik sta op uit de stoel en overbrug de afstand naar Brandon. Brandon ziet me aankomen en staat direct op, altijd alert. Ik bries door mijn neus terwijl ik voor hem sta en bal mijn vuisten. Hij loopt iets achteruit om afstand te creëren tussen ons en houdt me in de gaten. 'Doe geen domme dingen vriend, je weet dat het waar is wat ik zeg,' zegt hij. 'Wees blij,' terwijl hij die woorden zegt snuif ik minachtend. 'Voor Soof,' zegt hij er zachter achter aan. Mijn zus gaat door mijn gedachten en even adem ik diep in wat me iets doet bedaren maar ik sta nog steeds strak gespannen.

Brandon zucht diep en kijkt me aan. Hij ziet mijn worsteling. Waarom moet het precies Brandon, mijn beste maat zijn? Ik kan altijd op hem rekenen en nu neukt hij mijn zus.

Brandon haalt me uit mijn overpeinzingen. 'Ik heb de videobeelden van je pa, Cley,' zegt hij. Ik schud mijn hoofd en alle emoties glijden van me af. 'Laat zien,' gebied ik hem.

We lopen naar de laptop die op zijn bureau staat, Brandon klapt deze open en ik zie het videofragment al klaar staan. 'Heb je wat gezien?' vraag ik direct. 'Ja, je pa en dat is het enige,' zegt hij.

Hij klikt de video aan en gespannen tuur ik naar het beeld. Ik zie mijn pa in zijn zelfverzekerde tred lopen richting het pakhuis voorbij aan de supermarkt waar de opname is genomen. Ik buig iets naar voren en bekijk zijn houding. 'Waarom verbergt hij zichzelf niet?' vraag ik me peinzend af. Brandon antwoord me niet, hij trekt een la open en legt een revolver neer. Hij spoelt de videobeelden iets vooruit en deze laten mij zien dat pa weer terug loopt met zijn hoofd opgeheven. Ik zie de sterke kaaklijn en de zelfverzekerdheid in zijn ogen terwijl hij de andere kant op loopt. Ik kijk Brandon aan. 'Waarom houdt hij zich verborgen en loopt hij hier gewoon alsof hij niet gezocht wordt?' vraag ik terwijl mijn ogen langzaam naar de revolver kijken. 'Ik weet het niet,' zegt Brandon. Zacht zucht ik. 'Ik wil die videobeelden hebben,' zeg ik. 'Zijn al verstuurd,' antwoordt Brandon direct.

'Ik moet even alleen zijn, ik moet hierover nadenken,' zeg ik terwijl ik richting de deur loop. Brandon loopt met me mee. Brandon geeft me een klap op mijn schouder als we bij de voordeur staan. 'Succes maat, je weet me te vinden,' zegt hij. 'Ja,' zeg ik grimmig, denkend aan Brandon die Sofia neukt, waarna ik weg loop richting mijn auto om naar het huis van mijn ouders te gaan.

Het gaspedaal trap ik diep in en ik geniet van de adrenaline die mijn lichaam vult. Ik knars met mijn tanden terwijl mijn hoofd blijft malen waar mijn pa toch zou kunnen zijn en waarom hij geen moeite doet om zich te verbergen. Er is een reden voor maar het lukt me niet om het te begrijpen. Woest sla ik op mijn stuur. 'Godverdomme,' vloek ik hard. Nog dieper trap ik mijn gaspedaal in, alles zoeft voorbij om me heen.

Zodra ik voor het huis van mijn ouders sta, zit ik als verdoofd in de auto. Ik voel een traan langs mijn wang gaan. Ik voel me machteloos en dat gevoel is walgelijk. Met een zucht sluit ik mijn ogen.

Sluit je af van alle geluiden om je heen. Kijk naar de achterkant van je oogleden. Ontspan jezelf, schouders naar achteren. Adem diep in door je neus. Zacht uitademen. Leg je handen op je borst. Ik ben de almachtige, ik kan dit. Ik kan de hele wereld aan met een knip van mijn vingers. Ik ben de beste en niemand die mij wat maakt.

Met geklemde kaken open ik mijn ogen weer. Mijn gedachten gaan naar Layra en haar wulpse lichaam en haar harde tepels. Ze was zo onderdanig en geil. Een beeld wat niet meer uit mijn hoofd gaat en wat ervoor zorgt dat mijn verlangen naar haar enkel groter wordt. Humorloos lach ik, meerdere keren met iemand naar bed. Zo ben ik niet, dus ik besluit de gedachte weg te duwen. Ik sla de deur open en besluit dat dit niet het moment is en loop naar het immens, grote huis voor me.

Ik loop het huis binnen en als ik de deur achter me dichtgooi sta ik stil. Ik neem de ruimte voor me in me op, de brede gang richting de woonkamer, de lange trap naar boven. De schilderijen van ons aan de muur bij de trap. Ik sluit mijn ogen en schud mijn hoofd terwijl er weer een traan langs mijn wang rolt. 'Fucking hell,' zucht ik diep uit en loop naar de werk kamer van mijn vader aan de rechterzijde. Ik open de deur en zie dat alles nog hetzelfde is. Ik ga zitten op zijn stoel en laat mijn hoofd tegen de leuning rusten terwijl ik diep zucht. Waar is hij toch? Mijn ogen vallen langzaam dicht, de vermoeidheid neemt de overhand en ik laat het gelaten toe.