Rebound (18+)

A visit

Het is donker buiten, de straat wordt enkel verlicht door een stel zwak schijnende straatlantaarns. Een auto rijdt voorbij en ik kijk de auto met samengeknepen ogen toe, terwijl hij de straat uitrijdt. Zelfverzekerd sta ik voor de deur en druk op de deurbel. Het ordinaire geluid van een deurbel weerklinkt tot buiten.

De deur gaat krakend open en ik zie haar prachtige gezicht verschijnen. Haar prachtig groene ogen, omlijst met zwarte wimpers, haar vuurrode lippen, die mij de adem ontneemt. Ik adem diep in en blijf naar haar gezicht kijken, die een verbaasde uitdrukking krijgt als ze beseft dat ik voor haar sta. Ze kijkt langs me heen en scant de straat af. Het gaat vluchtig, maar het ontgaat me niet. 'Wat doe je hier?' Haar sexy stem dringt diep mijn ziel binnen en geeft me kippenvel. Wat gebeurt er met me?

Dat is een verdomd goede vraag en om de echte reden te verdoezelen, steek ik mijn hand uit waarop de ring van mijn moeder ligt. 'Ik heb de ring van mijn moeder gevonden.'

'Cleto, ik ben niet aan het werk,' stamelt ze. De deur doet ze iets verder dicht en ik zet snel mijn voet ertussen. Een angstige blik flitst over haar gezicht. Zo snel als hij gekomen is, verdwijnt hij ook weer.

Ik trek mijn voet terug en schraap mijn keel. 'Layra, waarom heb je Sofia gebeld?' Mijn stem klinkt bitser dan mijn bedoeling is en ik zie dat ze zich nog meer terugtrekt.

Haar prachtige lijf verdwijnt achter de deur en ik voel dat ons contact minder wordt. 'Je kan naar het kantoor gaan, daar zijn vast nog wel mensen of morgen. Hoe weet je eigenlijk waar ik woon?' Ik zie haar ogen me schichtig aankijken.

Ik laat de ring van mijn moeder in mijn zak glijden en herhaal wederom mijn vraag, op een iets vriendelijkere toon. 'Waarom heb je Sofia gebeld?'

'Ik moet zorgdragen voor de slachtoffers,' komt er met ferme toon uit haar mond. 'Ik heb het welzijn van je zus ook besproken met jou.'

'Je hebt mij daarvoor niet speciaal opgebeld,' werp ik tegen.

'Aangezien ik op dat moment met jullie in gesprek was in het huis. Als ik buiten dat gesprek nog meer contact had gehad met Sofia, had ik je daar uiteraard ook over gebeld,' zegt ze op professionele toon.

Haar politie toon laat me lachen en ik zie haar iets ontspannen. 'Houdt zorgdragen voor de slachtoffers ook in dat je besluit om mij te zoenen?'

Ik zie dat ze zich verslikt en ze begint luidruchtig te hoesten. Ze slaat zichzelf op haar borst, maar houdt behoedzaam de deur nog steeds vast. Als ze uitgehoest is, kijkt ze me weer aan. Haar gezicht is ietwat rood aangelopen, waardoor haar volle, rode lippen nog meer afsteken bij haar gezicht. 'Dat was een vergissing.' Ze probeert het met overtuigende kracht te zeggen, maar ik bespeur enige onzekerheid.

'Dus als ik nu de deur verder open maak en je kus, stuur je me weg?' Ik zie de twijfel in haar ogen en voordat ze antwoord kan geven, voeg ik daad bij het woord. Ik duw de deur open en kus haar zonder enige aarzeling op haar mond. Ik voel haar weerstand minder worden en ik loop naar binnen terwijl ik haar gezicht vasthoud alsof ze van porselein is. Ik haal geen moment mijn mond van de hare af. Ze is als was in mijn handen, kneedbaar en fragiel. Ik streel de zijkant van haar wang en verdiep onze kus. Haar tong die zacht de mijne aanraakt, haar geur die mijn neus aangenaam prikkelt. Ik voel haar handen, onder mijn jas door, om mijn middel glijden. Ik laat mijn handen dwalen langs haar prachtige lichaam en voel alle rondingen. Het laat me glimlachen tegen haar mond aan. Ik heb mijn charmes nog niet verloren. Iedere vrouw kan ik om mijn vinger winden als ik wil. Zij verbreekt het contact met onze monden als eerste. Mijn eerste gedachte is om hiertegen te protesteren, maar ik besluit een andere aanpak. Ik pak haar zacht bij haar elleboog en draai haar om, zodat ze klem komt te zitten tussen mij en de deur. Met glinsterende ogen bekijk ik haar prachtige, geamuseerde gezicht. 'Nou?' vraag ik spottend.

Ze haalt haar schouders op. 'Het lijkt er niet op,' antwoordt ze nonchalant. Ik beweeg mijn hoofd wederom naar voren, terwijl ik zie dat ze haar lippen met haar tong bevochtigt. Ze legt haar hand op mijn borst, wat me mijn spieren doen aanspannen. Ze zet er lichte druk op en ik kijk haar vragend aan. 'Ik wil eerst weten hoe je erachter bent gekomen waar ik woon Cleto,' zegt ze met zachte, maar serieuze stem.

'Ik heb je al eerder verteld dat ik zo mijn connecties heb,' vertel ik haar met een schuine glimlach.

Ze schudt haar hoofd en ik voel dat ze mijn middel loslaat, waarop ik, met tegenzin, mijn handen tegen de voordeur zet. 'Mee gedreigd, ja. Heb je me laten volgen?'

'Nee, je bent gemakkelijk te vinden,' vertel ik haar.

Angst flitst in haar ogen en ik voel haar hand verstrakken op mijn borst. 'Hoe bedoel je, gemakkelijk te vinden? Cleto, hoe?'

'Rustig aan, voor mij was het gemakkelijk om je te vinden. Wat is er aan de hand?'

Ze haalt met haar handen mijn handen van de voordeur af, die haar moesten beletten om weg te komen. Normaliter zou ik dit niet toestaan, want ik hou ervan om de macht te hebben. Iets in mij zegt dat er iets niet in orde is en dat ik haar moet laten gaan. 'Ik wil dat je nu weggaat!' verheft ze haar stem.

'Layra, wat is er? Waarom opeens deze ommekeer? Heb ik iets verkeerd gedaan? Het was niet mijn bedoeling om je bang te maken.'

'Ik behoor een professionele band met je te behouden, maar op deze manier gaat dat niet werken. Je komt me opzoeken thuis om te laten zien dat je de ring van je moeder ergens hebt gevonden. Vervolgens sta je in míjn huis, zonder dat je me enige uitleg verschaft over hoe je hier terecht bent gekomen en probeer je me te versieren. Ik verzoek je nu om te vertrekken.' Mijn gedachten maken overuren. Waar ging het mis? Ze draait zich om en opent de deur, die ik vervolgens met mijn hand weer dicht duw. 'Wat doe je?' bijt ze me toe.

Zonder verder na te denken buig ik me naar haar toe en kus ik haar vol op haar zachte lippen. Ik voel geen weerstand en alhoewel alles in mijn lichaam schreeuwt dat ik haar hard wil nemen, neem ik afstand van haar. Ik open de deur, terwijl ze een stap achteruit zet. Voordat ik wegloop, draai ik me om. 'Ik zie je morgen, dan kunnen we de ring van mijn moeder nader onderzoeken.' Ik wacht niet op antwoord en loop rechtstreeks naar mijn auto. Als ik plaatsneem in mijn auto, zie ik dat haar voordeur dicht is.

•••••••••••••••••••••••••

Lieve, lieve, lieve lezers en mensen die wonder boven wonder dit hoofdstuk hebben gelezen, wat ik totaal niet verwacht aangezien ik Wattpad en jullie aardig verwaarloosd heb.

Ik ga mijn excuses aanbieden aan iedereen wie zich daartoe aangesproken voelt. Ook aan de mensen die me iedere keer hebben gevraagd of ik al verder ging en ik ronduit niet op heb gereageerd.

Ik ga dit boek af schrijven, zodat jullie in ieder geval weten wat er gebeurt met Mas, Cleto & Sofia.

Bedankt voor degene die bij me blijven!