50 Days Before Summer

Epilogue

Kier's POV

"Daddy wake up na!" Nakaramdam ako ng parang may umaalog sa akin.

"Kate wait. 5 minutes more"

"Daddy no! You promise me to watch your new movie!" Nagmulat ako ng nga mata at nginitian ang aking anak na si Summer Kate Perea.

"Okay baby. Si Mommy? How is she?" Pumunta ako sa banyo habang buhay ang anak ko.

"I'm here honey. Ipe-prepare ko lang ang isusuot para premiere night ng movie mo" Umalis na rin siya at pumunta sa closet ko.

"Daddy, faster! I'm so excited to watch it! I Like the characters because it's my name! Summer Kate and yours too dad, Kier Eisen! And also my mom's name! Pamela!" Ibiniaba ko muna siya at nag toothbrush.

"Wait for me honey" Tumakbo palabas ang 5 years old baby girl ko. Well, sinunod ko ang gusto ni Summer ikinasal ako kay Pamela at natutunan ko din siyang mahalin. Maraming taon na din ang nakakalipas at isa na akong movie producer, writer at director ng maraming pelikula. Sikat na ako at kilala. Habang si Pamela naman ay isa ng professor sa isang sikat na eskwelahan

"Let's go na" Lumabas kaming tatlo sa bahay at sumakay na sa sasakyan. Siyempre hindi naman ako didiretso agad sa gaganapan ng premier night namin ngayon. Sa puno't dulo ng lahat ako pupunta.

"Honey, asan na yong kandila at bulaklak na pinabili ko sayo?" Pumunta na agad ako kung saan siya inilibing. Sa katabi ng papa niya siya inilibing.

"Baby, say hi to your Tita Ninang" Napagkasunduan namin ni Pamela na isunod na lang ang pangalan ng magiging anak namin kay Summer.

"Hi Tita Ninang!" Habang nag wa wave pa ang kamay na sabi ng anak ko.

"Anlaki na niya no? Sorry Summer kung ngayon lang ako nakadalaw. Masyado kasing busy alam mo naman, sinuwerte ako sa paggawa ng story. At wag kang mag-alala pati ang story natin kasali sa mga ginawa kong libro. Actually, ipapalabas na nga yun sa buong Pilipinas at balak na rin siyang ilabas sa buong mundo dahil sa maraming may gusto ng book na ginawa ko. Kilala mo ba ang co-writer ko? Ang bestfriend mo. Si Lara. " Napatawa naman si Pamela sa akin.

"Ito kami ni Pamela ayos lang. At ito she's pregnant again! And it's a boy. Pahalik nga diyan" Hinalikan ko ang mag ina ko at nagpaalam na din kay Summer.

"Paano ba yan sa uulitin na lang? Panuorin mo yung pelikula tas magparamdam ka sa panaginip ko kung eksato ba ang mga linyang sinabi mo sa akin" Pumasok na ako sa sasakyan at nagpaandar na. Actually, noong una halos hindi ko matanggap na nawala siya ng wala man lang akong ginawa. Hindi ko naman masisi ang sarili ko dahil sabi nga niya baka hindi daw siya matahimik kaya mas pinili ko na lang mag-aral sa ibang bansa. Marami ng nangyari sa buhay ko, at lahat ng yun ay pinagpapasalamat ko dahil ngayon succesful na ako. I got the happiness, a lovely wife and adorable kid. Ano pa bang mahihiling ko?

"Direk Kier mag-i start na po yung movie!" Tawag sa akin ng aming camera man.

Natpos ang pag ere ng pelikula sa takilya. Sunod-sunod na projects ang natanggap ko. Nag hit ito at pati sa ibang bansa ipinalabs din ito. Wala na akong mahihiling pa. Nagpatayo ako ng isang photo exhibit at puro pictures iyon ni Summer. Naubos din ang copies ng mga libro at ang napagbintahan noon ay itinulong namin at ipinagpatayo ng hospital para sa mga cancer patients. Kung nasaan man siya alam ko na magiging masaya siya.

"Direk Kier, ano po ba ang naging inspirasyon niyo para magawa ang isang magandang istorya na gaya nito?" Halos mapagod na ako sa araw-araw na guesting at presscon.

"Actually hindi siya isang istorya o fairytale. Based on true story siya. Story ko, story ng magandang nakaraan ko noon. Hindi ko naman ine expect na ganito pala karami ang magtatangkilik dito" Hindi ko aakalain na ang isang magandang karaan ay naging puhunan ko para sa aking kinabukasan. Lahat ng bagay ay ginawa dahil meron itong dahilan. At minsan hindi din pwede lahat ng bagay ay makukuha tayong sagot minsan mas magandang malalaman mo na lang pag nangyari na. Hindi man kami ang nagkatuluyan sa huli, hindi man kaming dalawa ang nagtuloy ng isang magandang buhay pero may kapalit naman.

Alam ko na dapat akong magalit sa mundo dahil mismong sa harap ko pa siya nawala pero thankful ako dahil sa kanya. Hindi niya ginawa ang pang iiwan sa akin ng mga magulang ko at bagkus ay nagpaalam sa akin kahit masakit.

"Congrats anak!" Nag mano ako sa mama ko na mama ni Summer. Simula noong mawala siya tinurung na din nila akong pamilya.

"Ma, Ate kain na po kayo" Nag karoon ako ng victory party sa bahay. Maraming sikat na imbitado pero ang pinaka sikat ay ang pamilya ko at ang taong bumuo sa mundo ko.

"Para sa tagumpay!" Itinaas ko ang whine glass ko at nag-cheers kaming lahat.

"Para kay Summer!" Sigaw ni Pamela na nagpatawa sa akin.

"Para kay Summer!" At ulit ay nag cheers kami.

"Anak siguradong proud siya kahit nasaan man siya" Niyakap ako ni Mama at ganun din ang ginawa ko

"Mas dapat po kayong maproud sa kanya kasi siya po ang inspirasyon ko." Mabilis lumipas ang araw. Trabaho ng ilang buwan, birthday, christmas, bagong taon at death anniversary at kahit wedding anniversary ay paulit-ulit ng nagdaraan.Kasama ko ang pamilya ko at si Summer. Hanggang sa dulo nandiyan siya para sa amin.

"Hindi mo pa rin talaga ako pinababayaan" Binisita ko ulit si Summer kasama ang mag-ina ko. Dito namin ginustong mag picnic. Gusto kasi namin ay makasama siya.

"Hindi mo kami nakakalimutan at siyempre ganun din kami" At dahil mabait ang diyos. Kumita din ng malaki ang movie ko sa ibang bansa at dahil doon marami kaming naipagamot na cancer patients, marami kaming taong napagaling at nabigyan pa ng isang pagkakataon.

"And that's how our 50 days before summer end" Sinara ko ang libro at humarap sa mga cancer patient dito sa hospital. Nagkaroon kasi kami ng program para sa kanila. Tinulungan ako ni Lara dahil ang pangarap daw noon ni Summer ay maging doktora para makatulong sa mga bata. Kaya ito ako nagpatayo ako ng hospital at nag aalaga ng mga batang may sakit para sa kanya. Blessing siya sa akin.

"Sana wag kayong mawalan ng pag-asa. Sana gayahin niyo siya. She's brave. Sana maka-inspire din kaya ng tao balang araw. At lagi kayong magpasalamat dahil until now all of you are still alive" Nagpalakpakan ang mga bata at niyakap ako ng mag-ina ko.

"I'm very proud of you"

[THE END]