Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Parkta oturmuş ders çalışıyordun, bir araştırma yapman gerekiyordu. Daha sonra da bir rapor çıkaracaktın. Böylece hayatındaki şu anlık en büyük sorunlarından biri ortadan kalkacaktı.
Biraz ara vermek için dosyayı kapattın ve gözlerini parkın yeşilliklerinde gezdirdin. Çocuklar için yapılmış bir park olmadığı belliydi, ağaçlardan ve oturma alanlarından oluşuyordu.
Normal bir parka göre fazlaca çiçek türü vardı, bahçıvanın işini severek yaptığını düşündün.
Gözlerin parkın dışında bir yerlere kaydığındaysa bir grup erkek gördün.
Senin yaşıtın gibi gözüküyorlardı fakat giymiş oldukları kıyafetler onların bir çeteden olduğunu belli ediyordu.
Umursamadan önüne dönecekken onu gördün. Birkaç gün önce çarptığın ve tam o anda onun güzelliğine karar verdiğin o çocuk.
Liderleri olduğu açıkça belli oluyordu, zaten onun çevresine yaydığı aura bile farklıydı.
Seni ona çeken şey, sadece eflatun güzeli gözleri değildi. Farklı bir şeyler vardı onda. Seni içine çeken bir şeyler.
Umursamazlığını bir kenara attın ve onları izlemeye başladın. Bu bir noktada tehlikeli olabilirdi çünkü onlar bir çete. Kendilerine dik dik bakan insanlara ne yaparlardı?
Geri kalan kimseyle ilgilenmiyordun, gözlerin bir tek onu izliyordu.
Hafif esen rüzgâr onun beyaz saçlarını tatlı bir ahenkle uçuruyordu. Güzeldi, çok güzeldi.
Çete lideri olduğu ortadaydı. Ama bu seni pek ilgilendirmiyordu. Sen çetesiyle değil, onunla ilgileniyordun.
Oldukça geniş olan parkta başka bir çete daha vardı, anlaşılan düşmanları onlardı.
Pekâlâ, daha önce çetelerin kavgasına rastlamadın. Bu yüzden korkmadığını söyleyemezsin. Yine de onlar bu kadar uzaktayken sana bir şey olması imkansız.
Hem, onu izlemek için şansın varken bunu neden kaybedesin ki?
Çok sıkıntı olursa kulaklığını takar, müziğini dinlersin ve onları izlemiyormuş gibi yaparsın.
