"Jisung." dedi Felix, usulca eşinin koluna dokundu. Ondan bir tepki alamayınca ise hafifçe sarstı kolunu
"Ji." dedi, bu defa sesi biraz daha yüksek çıkmıştı. Jisung irkildi ve gözlerinden uyku akan eşinin yüzüne baktı. Her daim parıldayan kahvelerini böyle çökmüş görmek ona endişe verdi
"Hm?" dedi sadece ancak sonra Felix'e izin vermeden konuşmaya devam ett, "Yorgun gözüküyorsun. Uyusan iyi olur." demişti ellerini okşayıp ancak peşine Felix başını iki yana salladı hemen ve ellerini kendine çekti
"Hayır Jisung. Beraber uyumamız lazım." sesi fazlasıyla sert çıktığı için Jisung yutkundu birkaç defa. Yüzük parmağında parlayan alyansını oynatmaya başladı stresle
"Düşünmeliyim ama-" diye başlamıştı ki Felix bu defa daha sert bir sesle böldü onu
"Sen değil Jisung. Biz düşünmeliyiz bu konuyu. Ben, sen ve Yijun."
Jisung derin bir nefes verdi. Sorun da buydu ya. Onun hayatındaki bu karar sadece kendisini değil tüm ailesini etkiliyordu. Davranışları; kaçmak, saklamak ve türevleri üzerine olduğundan Felix deli oluyordu. Jisung farkındaydı bunun ancak aklına yapacak başka bir şey gelmiyordu. Düşündüğü tek şey kimsenin canını sıkmamamktı ancak bilmiyordu ki bu kadar yükün altına girerek ailesini daha fazla üzüyordu.
Felix'in sinirli yüz ifadesine ufakça bakıp sustu sadece Jisung.
"Kaç gündür kendini yiyip bitiriyorsun bilmiyor muyum sanıyorsun?"
Ellerini sarı saçlarından geçirdi Felix
"Bize en ufak şey bile danışmadın. Ne yapmak istediğini de söylemedin."
Ne demesi gerektiğini bilmiyordu Jisung . Ne yapacağını da bilmiyordu esasen. Hiçbir şeyden emin değildi ve tabiri caizse delirmek üzereydi. Eşinin ve oğlunun yüzüne bakamıyordu bu yüzden. Onlardan gelecek sorulardan korkuyordu. Ne kadar da korkak ve düşük bir adamım diye düşündü bu yüzden. Kaç yaşına gelmişti. Evliydi ve bir oğlu vardı ancak eşine iyi bir hayat arkadaşı, oğluna kahraman bir baba olabilecek gibi hissetmiyordu kendini. Bu küçücük olayı bile açıklayacak ve çözecek gibi değildi..
Bu yüzde kafasında hızla bir karar verdi
"Siz burada kalmalısınız Felix." dedi en sonunda. Felix kaşlarını çatınca açıklamaya başladı
"En iyisi bu! Yijun burayı seviyor. Evimiz güzel. Senin işin çok rahat. Yijun okulundan memnun. Annenler de buraya yakın hem Yijun onları çok seviyor."
O bunları teker teker söylerken Felix çatılı kaşlarını asla bozmadı. Öylece baktı eşine
"Bu yüzden burada kalın işte. Ben de bir artı bir daire tutarım. Zaten oradaki işimde daha fazla kazanacağım belimizi bükmez. Bayramlarda gelirim, yaz iznim de olacak hem-"
"Jisung." Felix boğuk bir sesle sözünü kesti eşinin. Yüzünde dehşete düşmüş gibi bir ifade vardı. Jisung birden kötü hissetti. Söylediği şeylerin gayet cazip olduğunu düşünüyordu halbuki Felix neye kızmıştı ki?
Felix dudaklarını ıslatıp devam etti, "Tek başıma mı bakayım istiyorsun Yijun'a?"
Jisung olumlu anlamda başını salladı.
"Yanınıza her fırsatta geleceğim-"
Felix histerik bir gülüş bıraktı ve başını iki yana salladı.
"Bunu nasıl düşünürsün?"
Jisung, eşinin bu tepkisini tamamen yanlış anladı ve söze atladı, "Felix sen mükemmelsin. Yijun'un her türlü ihtiyacını ben olmadan zaten karşılıyorsun. Sen mükemmel bir babasın, Yijun benim eksikliğimi hissetmez bile-"
