15 dakika daha Pamir'in omzunda öylece durmuştum fakat aklım o kadar babamın bizi sevmeyip terk edişine takılmıştı ki bunu fark etmemiştim. 15 dakikanın sonuna geldiğimizde sessiz bir şekilde ayağa kalktım.
"Nereye?" ben kapıya doğru yürürken Pamir'in sesini duydum.
"Tuvalete gideceğim." diyerek cevap verdim çatallaşmış ses tonuyla. Anladığını belirterek kafasını salladı.
Günlük makyaj olarak sadece ruj ve rimel kullanırdım. Onun dışında gittiğim yere göre değişirdi.
Tuvalete giderken Barın ve Seren dışındakilerin çatık kaşlı bakışlarına maruz kalıyordum.
Tuvalete vardığımda aynadan kendimi inceledim. Rimelim akmıştı. Gözlerimin kenarları akan rimelden dolayı siyahlaşmıştı. O kadar yorgun ve tükenmiş bakıyordum ki aynadan kendime.
Kendimi incelemem bittiğinde yüzümü yıkadım ve peçeteyle kuruladım.
Tuvaletten çıktığımda müdürün odasına doğru yürümeye başladım. Odasına vardığımda kapıyı çaldım.
"Gir!" sesini duydum. İçeri girdim.
"Müdürüm bugün kendimi pek iyi hissetiğim söylenemez eve gidebilir miyim?" dedim boğazımı temizledikten sonra.
Kararsız bir şekilde baktıktan sonra ağzını araladı ve konuşmaya başladı.
"İyi, gidebilirsin. Normalde de pek izin alan birisi değilsin zaten. Geçmiş olsun."
"Sağolun müdürüm." dedim ve odadan çıktım.
Odama vardığımda Pamir hala odada oturuyordu.
O benim her hareketimi incelerken askılıktan ceketimi aldım ve kapıya doğru ilerledim.
"Nereye?" az önceki sorusunu yineledi.
"Eve." Aklıma gelen şeyle duraksadım.
Aşkın, hangi ev?
Doğru. Evde hala o adam var. Lanet olsun ki yine gelmişti...Anneme beni araması gerektiğini söylediğim için sabah erkenden arayıp söylemişti. Nereye gideceğim ben?
"Gerçi evim o adam tarafından istila edildi giderken kovsam iyi olucak." Dedim hafifçe gülerek.
"Benim de çıkış saatime geliyorduk zaten. İstersen birlikte çıkalım. Benim eve geçeriz. Ne dersin?"
"Olur."
...
Bu sefer kendi arabama bindim. Arabaya bindikten sonra telefonumu bağlayarak şarkı açtım.
Bir yol yürüdüm evimizden
Yol büyüktü hepimizden
Ölümden, ikimizden
Ve zavallı sevgimizden
Dün gece ufacık bir çiçek solmuş
Bugün yeniden güneş doğmuş
Bak burada küçük bir kız ölmüş
Ruhu büyüyüp kadın olmuş
Ve evet beklediğim yer geliyordu.
Kimse yeni yara açamaz artık
Çok canım yandı, acımaz artık
Bugün düşerse yarın kalkar
Bu kız kendine acımaz artık...
Bitti...Evin sokağına girmiştim şarkının nakaratındayken. Arabadan inip eve doğru yürüdüm. Benden sonra da Pamir gelmişti.
Pamir'le birlikte apartmana giriş yaptık ve asansöre doğru yürümeye başladık. Asansöre bindiğimizde arkama yaslanıp gözümü kapattım.
Birkaç saniye boyunca gözlerim kapalı kaldıktan sonra gözümü açtım ve dikleştim.
Kapı açıldı ve çıktık. Kapıyı çaldım. Annem kapıyı açtıktan sonra yüzünde bıkkın bir ifade vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARAKOLLARDAYIZ
Action"Operasyondayken yakalanmak ayrı bir keyifli oluyor biliyor musunuz?" "Ne operasyonu? Mal kaçırma operasyonu mu?" Soğuk bir sesle sordum. Cevabı biliyordum aslında. Adam polisti büyük ihtimalle. Ama yine de sormak istemiştim. "Polisim ben." "Biliyor...
