KARAKOLLARDAYIZ

12. Bölüm

Uzun aradan sonra tekrarr

Medya: Pamir Atıcı

Dün gece Pamir'in dediği şeyden sonra içeri geçip yataklarımızı hazırlamıştık. Seren ve Barın çoktan uyumuştu zaten.

Sabah saat 07.30'da uyanıp kendime kahve yapmıştım. Bugün alışverişe çıkacaktık. Balkonda oturup etrafı izlerken sırtımda battaniye hissetmemle arkamı döndüm.

"Barın?" dedim şaşkınlıkla. O asla bu saatte kendiliğinden uyanmazdı. Uyandığı için şaşırmıştım.

"Lalin?" dedi benim gibi.

"Günaydın." dedim gülümseyerek. Yanıma oturduğunda battaniyeyi onun da girebileceği şekilde ayarlamıştım. Bana bakıp gülümsemişti.

"Günaydın." dedi bana karşılık verip.

Başımı omzuna yasladığım zaman saçımı okşamaya başladı. Biz Barın ve Seren ile ilkokuldan beri tanışıyorduk. Her zaman birbirimizi koruyup kollamıştık. Ailelerimiz tanıştığı zaman bu arkadaşlık ileri gitmiş kardeşliğe dönüşmüştü.

Zor zamanlarımızda hep birbirimizin yanında olmuştuk. Ve üç kişilik grubumuza 08.04.2023 tarihinde Pamir de katılmıştı. Onun gelmesinin üzerinden tamı tamına bir ay geçmişti.

"Alışverişe ne zaman çıkacağız?" diye sordum merakla ama bir o kadar da isteksizdim.

"13.30 gibi çıkarız. Dün evi toparlamadan kaçtınız ikiniz de biz de uykumuz geldiği için toplamadan uyuduğumuz için etraf dağınık kaldı. Kahvaltı yaptıktan sonra evi toparlayıp çıkarız." dedi ve arada imasını da eksik bırakmadı. Ona göz devirip alayla konuşmaya başladım.

"Olur sevgili abiciğim." dediğimde gülerek kolunu omzuma atıp kendisine çekti ve saçlarımı öptü.

"Abin miyim gerçekten?"o da alayla konuştuğunda ben de güldüm.

"Sabah kahkahalarınız bol olsun." diye bize ortak olan Seren'le arkamı döndüm ve biraz yana kayarak yanımı pat patladım.

"Gel otur." dediğimde oturdu.

"Ee neye bu kadar gülüyordunuz. Sesiniz salondan duyuluyordu." dediğinde aklıma tekrar yaşananların gelince sinir bozukluğuyla güldüm ve ona cevap verdim.

"Şakasına Barın'a sevgili abiciğim dediğim için bana abin miyim gerçekten dedi ona gülüyoruz." dediğim zaman Seren de güldü.

"Şakasına olmayacak artık o abinizim ben sizin." dedi. Böyle dediğini umursamadım. Bana böyle davransa bile Seren'e bir kardeş gözüyle bakmıyordu.

Barın, Seren'e tanıştığımız günden beri farklı bakıyordu ve bunu bana hislerinden emin olunca ortaokulda söylemişti. Seren herhangi bir şey söylemese bile onun da Barın'a abi gözüyle bakmadığını biliyordum fakat ikisinin de hislerinin karşılıklı olduklarını bilmiyorlardı.

Barın abinizim dediğinde Seren'in yüzü asılmıştı. Bunu fark ettiğimde ne oldu anlamında Seren'e baktım. Ne olduğunu biliyordum gerçi. O da bir şey olmadığını omuz silkerek belirtti.

"Abimiz değilsin Barın." dediğim zaman Barın geçiştirircisine elini salladı.

"Günaydın." diye şen şakrak yanımıza gelen Pamir'in sesini duymamla kafamı arkaya eğerek ona baktım. Bu hareketimi gülümsediğinde karşılık verdim.

"Hadi kahvaltı hazırlayalım ya." diyerek ayağa kalktığımda kol saatime baktım. Saat 10.30'tu.

Hepsi ayağa kalkarken Barın söylene söylene peşimizden geliyordu.