Chapter 43: Brain Tumor

1.4K 57 19
                                    

Chapter 43: Brain Tumor

"Honey, you're home!"

I approached her and gave her a huge hug. She looked lovely in her short sleeveless red dress with a bow tied at the back. Suot niya ang night sky gold necklace na iniregalo ko sa kanya noong debut niya kaya napangiti ako. She curled her pixie hair, making her appear more mature but elegant. Light lang ang make-up niya kaya mas lumutang ang pagkanatural ng ganda niya. "Are you staying for good?" I looked her in the eyes, but she shook her head.

"Mom. I'm not coming back to you." She still had that fierce eyes and I step back from fear.

Then the calm water where we were standing turned into huge waves and poured on my daughter, causing her to vanish from my sight!

"No!" I screamed at the top of my lungs, tears streaming down my cheeks.

Napabangon ako habang naghahabol ng hininga. Panaginip lang pala!

"Gab! You've woken up!" A sweet voice tried to get my attention, but I couldn't respond because I wanted to throw up. Parang hinahalukay ang sikmura ko at mabilis naman niyang naintindihan ang gusto kong gawin kaya kinuha niya mula sa side table ang emesis basin at doon ako sumuka. Halos manlata ako habang inilalabas ang lahat ng laman ng tiyan ko.

"Thank you," I said as she took a tissue from the side table to give it to me. I wiped my mouth and, then realized I was in the emergency room because of the white painted walls.

Napansin kong may IV fluid na nakasaksak sa kamay ko kaya tinanggal ko iyon. Hindi ko inalintana ang sakit. "Where's my daughter?" Luminga ako at hinanap si Angela.

Akma sana akong hahawakan ng asawa niya ngunit pinigilan niya ang sarili niya. Napalunok siya. "Professor McConaughey is accompanying her outside because she is not allowed here."

Walang emosyon ko siyang tiningnan. "I'm going. Baka umiiyak na siya." Tumayo ako ngunit iniharang niya ang katawan niya sa akin.

"Gab, you still need to rest," April said.

"You cannot go out. You are still under observation. Kailangan ka pang tanungin ng doctor tungkol sa lagay mo." Halos magkasabay silang nagsalita ni Iñigo.

"Look, Iñigo. I appreciate both of your assistance, but I'm leaving. My husband and I are still planning a dinner date. I don't want to upset him." Tinabig ko ang braso niya kaya napaatras siya. Hindi na ako humingi ng tawad sa pagmamadali. But as soon as I walked through the door, the dizziness set in, causing me to lose my balance. When I got to the ground, I saw a man open that door.

"Love!" He hurried to go inside and kneeled down.. Itinayo niya ako at binuhat pabalik sa kamang pinanggalingan ko. "Why did you get up?" Bakas sa mukha niya ang pag-aalala na umupo sa tabi ko. "I told you not to let her out once she woke up." He gave Iñigo a scowl.

"E, gusto ka raw makita. Tinulak pa nga ako," sumbong niya sa asawa ko.

He furrowed his brow and looked at me with dark eyes. "Did you really push him, love?" He asked gently, and I nodded.

"Humaharang kasi..." nakangusong sumbong ko rin, nakairap kay Iñigo.

"Ugh!" Inirapan din niya ako. "Buti na lang hindi ikaw ang naging asawa ko kung hindi—"

"Wish mo lang!" Sigaw ko sa kanya.

April cracked a small smile.

Naaaliw sila habang pinagmamasdan nila kaming nagbabangayan.

"Hoy! Remember, kahit isang beses, ni hindi kita pinatulan kaya hindi talaga ako mahuhulog sa 'yo. Bulol!"

"A-as if naman ang g-ganda mo. Panget mo!" Ganti niya.

The Chef's Secret RomanceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon