TRIP TO HEAVEN 1 : UN-INNOCENT STEPSISTER ( COMPLETE )

TWENTY-SEVEN

- Amor -

"Ninong, I'm here for Thea," he said in a serious tone.

"Are you insane?" panabay na tanong ng dalawang kambal.

"I think I'm not. She's wearing our bracelet," sagot ni Dastian sa dalawa.

Teka? Naguguluhan akong tumingin sa dalawang kambal.

"Alam ba nila?" takang tanong ko sa sarili.

Tumingin ako sa ina at tulog ito. Saka ibinaba ang pagkaen.

"Dad," pukaw ko sa atensyon ng ama.

"Si Dastian po b-boy friend ko," utal kong saad. Oo kinakabahan ako. Ito pa lang naman ang unang beses na may ipapakilala akong lalaki sa kanila bilang kasintahan ko.

"I know him, Hija, he's my godchild," ngiting saad ni daddy sabay tapik sa balikat ni Dastian.

Tumango naman ang huli sa kanya.

"Kuya's," pinagkariinan ko ang pagtawag sa kanila noon "Si Dastian po, Diastian my brothers," pakilala ko sa kanila. Ang rude ko naman siguro kung hindi ko sila ipapakilala kahit kilala naman na talaga nila ang isa't isa

Bumaling ako kay Dastian saka humawak ulit sa kanyang kamay at iginaya siya palapit sa kama ni mommy.

"Sorry nagising na siya kanina pero nakatulog na naman. Hindi tuloy kita maipapakilala kay Mommy," lumungkot ang aking tinig.

"It's ok, Love, maari naman akong bumalik dito bukas," ngiti niya sa akin.

"But for now I have to go back to the office," pagpaalam niya.

"Okay," he kissed me on my forehead saka yumakap sa akin.

Nagpaalam na rin siya kila daddy, Queven, at Quirro.
Gano'n din ang dalawang kambal nagpaalam na silang aalis.

Naupo na ako sa sofa nang makaalis ang tatlo. Kanina mababanag mo sa mga mata ng kambal ang sari-saring emosyon pero.
Inuyuko ko ang aking ulo. Hindi!

"Hija," tawag sa akin ni daddy.

"Po?" sagot ko sa ama nang tignan ko siya.

"Are you sure about the relationship you are entering into?"

Tumingin ako sa ina saka tumango.

"Opo, Daddy, I know Dastian will not hurt me," sagot ko.

"If you said so. But, Hija, are you sure about such a relationship with him? Or should I say to them,"

Napatayo ako sa gulat. Nagtataka akong tumingin sa ama.
Hindi ko inaasahang alam ni daddy ang tungkol sa doon.

"Tinanggap mo ang bracelet na ang ibig sabihin, alam mo na ganitong mangyayari," saad pa ni daddy.

Tumingin siya kay mommy at hinawakan ang  kamay nito.

"Think twice, Amor, ayukong masaktan ka dahil alam kong ikakasakit din ng damdamin ng mommy mo iyon," wika ni daddy na hindi tumitingin sa akin.

"Sige na magpahinga ka na muna. Ako na muna ang bahala rito,"

Hindi na ako naka sagot at parang wala sa sariling sumunod na lang sa utos ni daddy.
Sumakay ako sa aking kotse at nagmaneho na pauwi sa bahay.

Nang makarating sa bahay nadatnan ko ang kotse ni Queven sa labas pero hindi ko na 'yon pinansin pumasok na ako sa bahay at nagtungo sa aking kuwarto.

Nagtataka akong pinihit ang doorknob dahil alam ko naman na nilock ko ito bago umalis kanina.

Pumasok ako agad at gano'n na lang ang gulat ko nang makita si Queven.
He's sitting on my bed.

"K-kuya," tawag ko pero hindi niya ako pinansin.

"Queven," pero nanatili siyang naka tingin sa aking litrato.

"Angelo," muling tawag ko.

He looked up wearing a smirk... a devilish smirk.

"You still remember calling me by that name, Thea," tumayo siya sa kama at namulsa.

"Sorry," hingin kung paumanhin.

"Can you go out now?" saad ko sabay yuko.

Tumawa siya. Isang nakakalukong tawa na nagpakilabot sa aking katawan.

"Ku-"

Hindi ko na natapos ang sasabihin nang bigla siyang lumapit sa 'kin.
His face was full of anger.
Nababanaag ko ang galit sa kanyang mga mata dahil sa pula nito.
Para siyang isang tigre na handa nang sakmalin ang kanyang bihag ano mang oras.

Nanlalaki ang mga mata ko habang papaatras dahil sa tingin niyang ipinupukol sa akin.

Bakit ba?
Ano bang problema niya?

Hinatak niya ako sa braso at walang sabi-sabing ibinalibag sa aking kama.

"Kuya, sorry na," nasabi ko na lang kahit hindi alam kung bakit.

"For what, Thea?" tanong ni Queven habang papalapit sa akin.

Umatras ako hanggang sa headboard na lang at alam kong nasa dulo na ako.

"Kuya," I trembled in fear as tears keep falling at my face.

Hinawakan niya ang dalawa kong paa saka hinila pababa, dahilan para mapahiga ako sa kama at dumagan siya sa akin.

"Why Thea?" he holds my two hands - inilagay iyon sa aking ulohan.

"Tell me?" nanlilisik ang kanyang mga mata "Did you give yourself to them?" halos bumaon na ako sa kama sa higpit ng hawak niya sa aking pulsohan.

Hindi ako nakapagsalita patuloy lang sa pagragasa ang aking luha na animo'y talon itong tuloy-tuloy sa pagbagsak.

"Tell me," he said violently.

Alam ba nila?
Tinanong niya ako ng ganoon kaya alam kong alam na nila.

"Why can't you answer?" gigil na gigil niyang tanong. Pulang pula na ang kanyang mga mata sa galit.

Masakit na ang kamay ko at wala na akong puwersa dito. Alam ko ring magkakapasa na ito.

Pabalibag niyang binitawan ang mga ito. Saka tumayo na sa pagkakaibabaw sa akin.

Frustrated siyang tumayo at tumalikod sa akin.

Bumangon ako sa kama habang hawak-hawak ang masakit na pulsohan. Bumakat dito ang hawak ni Queven at nagkaroon na ng pasa.

He faced me again wearing a sarcastic face.
Akala ko tapos na siya pero hindi pa pala. Muli niya akong hinatak palabas ng aking silid at kinaladkad pababa ng hagdan.

"Kuya, nasasaktan ako," reklamo ko sa kapatid.

"Shut up," sigaw niya sa akin.

"Nanay," sigaw ko rin para marinig ako ng ale.

"Akala mo sa akin tanga? Syempre wala sila rito ngayon," wika nito sa akin.

Pabagsak niya akong iniupo sa tabi ng driver seat saka pabalibag na isinara ang pinto ng kotse.

Lalabas sana ako ngunit huli na ng i-lock niya ang pinto.

"Kuya, ano bang ginagawa mo?" garalgal ang boses na sabi ko.

Walang patid sa pagbagsak ang aking mga luha dahil sa takot na aking nadarama.

"Wear your seatbelt," saad niya pero hindi ako tumalima.

Naramdaman ko na lang ang pamamanhid ng aking katawan at pagbigat ng talukap ng aking mga mata itinapat kasi ni Queven sa ilong ko ang isang panyo na may amoy na hindi ko mawari.

Narinig ko pa ang pagclick ng seatbelt saka unti-unti na rin akong nilamon ng kadiliman.