မှိုင်းဝေချစ်သောခေတ်သစ်စ

အပိုင်း(၁၁)

မှိုင်းဝေချစ်သောခေတ်သစ်စ အပိုင်း(၁၁)

ကောင်းခြင်းတည် သူ၏သူငယ်ချင်းရှေ့နေ၏အိမ်ကိုရောက်သောအခါ

"ကိုယ့်လူ လာကွာ ထိုင်"

ကောင်းခြင်တည်သူငယ်ချင်းရှေ့နေ မောင်ထွေးသည် သူ၏ဧည့်ခန်း၌ကောင်းခြင်းတည်ကိုထိုင်ခိုင်းသည်။

"ဆိုစမ်းပါအုန်းကွ ၊ဆိုင်းမဆင့်ဘုံမဆင့်ကောက်ခါငင်ခါကြီးရောက်လာရတဲ့အကြောင်းအရင်းကဘာများတုန်း"

"အကြောင်းဆို ပြောစရာရှိသပ့ကွာ"

"ဆိုစမ်းကွာ"

"နောင် ၉ရက်လောက်ဆို ငါတို့ရှေ့တန်းထွက်ရတော့မယ်"

"ဗိုလ်မှုးတွေရောလား"

"အေးကွ ၊ ဒီတစ်ခေါက်နယ်မြေကြမ်းတာကြောင့်..."

ရှေ့နေမောင်ထွေးချပေးထားသော ရေနွေးကြမ်းကိုငှဲ့ကာ မော့သောက်လိုက်သည်။

"ဒါဖြင့် ဘာတုန်းကွ"

"ငါတစ်ခုခုများဖြစ်သွားခဲ့ရင်..."

"ဖွဖွ လွဲပါစေချော်ပါစေကွာ၊ကောင်းခြင်းတည် မင်းပါးစပ်ကပေါက်ကရလေးဆယ်တွေမထွက်စမ်းနဲ့"

ကောင်းခြင်းတည်သူငယ်ချင်းရှေ့နေမောင်ထွေးသည် ဒေါသတကြီးဆိုလေသည်။

"ကံကြမ္မာဆိုတာ ယုံလိုမရဘူးလေကွာ ၊ မင်းလုပ်ပေးမှာလား မလုပ်ပေးဘူးလား"

"မလုပ်ပေးနိုင်ဘူးကွာ ၊သွား သွား ပြန်"

"ရတယ် ၊ မင်းမလုပ်ပေးလည်း အခြားသူဆီသွားလုပ်မယ် ၊ ငါက ငါ့သူငယ်ချင်းနဲ့တစ်ခွက်တစ်ဖလားလည်းသောက်ရအောင်ဆိုပြီး ညပါအိပ်မလို့ကို"

"ဟုတ်ရဲ့လားကွ"

"ဒီမယ် ငါ့ရဲ့အဝတ်အိတ်"

ရှေ့နေမောင်ထွေးဟမျက်နှာသည်အင်တင်တင်ဖြစ်နေသည်။

"ငါကတိပေးပါတယ်ကွာ ၊ ငါ့ကိုယ်ငါမထိခိုက်စေရပါဘူး၊အခုဟာကလည်း ငါကတစ်ကိုယ်တည်းသမားမဟုတ်တော့ တစ်ခုခုဆို သိတယ်မလား မောင်ထွေးရာ"

"အေးပါ‌ အေးပါ"

"ဟားဟား ဒီလိုမှပေါ့ ကိုယ့်လူရ ၊ လာကွာ သောက်ရအောင် မင့်အိမ်က ပုလင်းတွေထုတ်ခဲ့လိုက်တော့"