Violet Lover (GxG)

[İpucu]

O zor gecenin ertesi günü, Violet işe Danny ile beraber gelmişti. Danny spor salonuna sık uğramazdı ama bugün Violet onu sabah erkenden evinden alıp salona getirmişti. Dilemesi gereken bir özür vardı...

Danny dün yaşananları yarım yamalak hatırlıyordu. Ama net hatırladığı tek şey Valeria'nın yüzüydü.

"Hey Violet... sence o kızın sevgilisi var mıdır?" Violet öfkeyle iç çekti.

"Beni dinle salak, sen nişanlısın unuttun mu? Eğer bu dediklerin onun kulağına giderse seni ağzıma almak istemediğim işlemelerden geçirir." Danny somurttu.

"Tamam... ama kızın suratı baya sevimliydi. Aslında yüzünü saklamasa bazı müşteriler sırf onu görmek için bile gelebilirdi, bir de bu kadar hırçın olmasa..."

"Saçmalamayı kes Dan, Benim salonumda öyle şeyler asla olamaz-" Violet'in lafı kapnın gıcırtısı ile kesildi gelen kişi Valeria'ydı.

Violet imalı bir şekilde Danny'nin omzuna vurup kaş göz yaptı. Danny iç çekerek Valeria'nın yanına gitti.

"Şey Günaydın Valeria." Valeria öfkeli gibiydi.

"Günaydın." Siyah gözlüklerinin altından bile öfkesi belliydi.

"Valeria dün olanlar için özür dilerim gerçekten seni zor durumda bıraktım." Valeria
Gözlerini ondan kaçırdı.

"Peki sorun değil... sadece bir daha o kadar sarhoş olmayın." Valeria umursamadan yoluna devam etti.

Danny'nin morali bozulmuştu. Ama yapabileceği bir şey yoktu. Valeria ile fazla uğraşmak istemiyordu. Salonun kapısına yöneldi ve kapıyı açıp gitti.

Violet Valeria'nın yanına doğru gitti. Ama Valeria onu umursamadan yoluna devam etti. Violet o uzaklaşmadan hemen kolunu tuttu.

"Valeria bekle!" Valeria duraksadı.

"Ne var?" Violet'in aslında söylemek istediği bir şey yoktu ama bir anda refleks olarak kolunu tutuvermişti.

"Şey.... Aaa... dün yüzünü gördük ve senin yüzünde bir şey yoktu yani sivilce..." Valeria hışımla kolunu çekti.

"Son zamanlarda iyileşmiştiler." Violet bu yalanı yemedi.

"Lütfen artık yalan söyleme. Derdini anlat bana sana yardımcı olabilirim. Bir arkadaşın ola-"
Valeria bir anda patladı.

"Arkadaş?! Sizi bir haftadır tanıyorum! Lütfen karışmayın. Hem bir derdim olduğunu nerden çıkardın."
Violet kendini daha fazla tutamadı.

"Gördüm Valeria!!" Violet kendini tutamayıp bağırmıştı. Valeria'nın gözlüğünün altından bir damla yaş aşağı doğru süzüldü.

"Neyi gördün?" Valeria'nın sesi kısık çıkmıştı.

"Dün gözlüklerini çıkardığında göz göze geldik... o sırada gözlerinin içindeki kederi gördüm." Valeria'nın ağzından histerik bir gülüş çıktı.

"Şaka mısın? Tamam bir derdim var diyelim neden sana bunu söyleyeyim. Bırak peşimi." Violet dişini sıkıyordu.

"Peki ipucu ver bana. Sen söylemezsen ben bulurum derdini."

"Peki al sana ip ucu: İçimde nefret var. İhanete uğramışlığın oluşturduğu bir yumru!" Şiir gibi konuşması Violet'in hiçbir şey anlamamasına sebep oldu.

Valeria ardından hiçbir şey demeden gitti. Violet hala onun dediği şeylerden bir anlam çıkarmaya çalışıyordu. Ama hiçbir şey anlayamamıştı.

Valeria'nın dedikleri Violet'in kulaklarında çınladı. Birileri Valeria'ya kötü bir şey yapmış olmalıydı. Ama kimin, ne yaptığı meçhul...

Violet dalmış bir şekilde odasına gitti. Bugün hiç çalışmak istemiyordu. Valeria'nın başına gelmiş olabilecek şeyler onu korkutuyordu.
Aklından türlü türlü şeyler geçiyordu.

Violet böyle boş boş oturmaktan sıkıldı ve Valeria'yı aramak için yola çıktı. Personel odasının önüne geldiğinde içeriden bir konuşma sesi duydu. Bu ses Valeria'nındı. Kapı kapalıydı ama yinede biraz anlaşılıyordu:

"Alo Anne?...Benim kızın. Hayır eve gelmek gibi bir niyetim yok. Ondan kurtulmak gibi bir niyetimde yok bizi bu halimizle kabul edersen eve hemen gelirim....hah.... Seni aramak aptallıktı. Kapatıyorum." Kısa bir konuşmaydı.

Valeria'nın konuşmasının bittiğini fark ettiği an Violet kapıdan çekildi. Ama Valeria'ya söylemek istediği şeyler aklında belirdi. Aile sorunları bu her iki kadınında derdiydi.

Violet kapıyı yavaşça açıp içeri girdi. Tezgahın yanına gidip kendine bir bardak kahve koydu.
Violet kahvesinden bir yudum aldı ve iç çekti.

Valeria ise onu umursamadan telefonuna bakmaya devam etti. Violet ona yaklaşmak istiyordu ama Valeria tüm hayatını bir duvarın altına gizlemiş gibiydi.

"Valeria? Neden boksu bıraktığımı biliyor musun?" Violet kimseye söylemediği geçmişini bu kıza açıcaktı. Belki bu sayede Valeria ona karşı yakın hissederdi.

"Bilmem beni ilgilendirmiyor." Valeria sonumda telefonu bırakıp başını Violet'e çevirdi.

"Babam... eski bir antrenör, benim boksa başlama nedenimde hayatın böylesi bırakma nedenimde o... başarılarım babamın hoşuna gidiyordu ama en ufak hatam onu için katlanılmazdı. Yetişkinler ligi için hak kazandığımda evi terk ettim yorulmuştum. Yıllarca babam için çabaladım ama bu benim hayatım sonuçta... evden ayrıldıktan 1 yıl kadar sonra babamı aradım ama babam 'hala geç değil yetişkinler ligine girebilirsin' dedi. Sonuç olarak hiçbir şey değişmedi. Bende kendi yoluma baktım." Valeria'nın morali bozulmuş gibiydi.

"Ben yapmamam gereken bir şey yaptım... Şimdilik bunu bil yeter tamam mı? Böyle şeyler anlatmak zordur sen bana anlattın. Bende sana hazır olduğumda anlatacağım. Şimdi işime dönmeliyim... Hem birilerinin konuşmasını bir daha böyle dinleme." Valeria boynu bükük bir şekilde odadan çıktı.

Violet sevinmiştiniz yandan hafifçe utanmıştı. Aniden yaptığı bir hamle işe yaşamıştı. Valeria gerçekten ona güvenmeye başlamıştı. Violet gerçeğe bir adım daha yaklaştığını hissetti.

Yaşlandım yemin ederim. Yaz yaz yaz... keyifte alıyorum aaaa kısır döngü gibi

Bu arada ben çok kanser biriyim aşırı soft şeyler bekletmeyin ama çok acıtmam merak etmeyin