Violet Lover (GxG)

[İlgi]

Yaz ayının son günleri yaklaştığı için havada bir serinlik vardı. Soğuk kaldırımlarda kışın yaklaştığını belli eden bir karanlık vardı. Sabahın erken bir saati olduğu için sokakta pek kimse yoktu.

Ama neredeyse boş sokakta asık yüzü ile dikkat çeken Violet'imiz geliyordu. İçi dün ekildiği için buruktu. Ama yinede Valeria'nın ona güvendiğini bilmek onu azda olsa avutuyordu.

Salonun kapısına yaklaştığında tam karşıdan gelen Valeria ile karşılaştı. Valeria'nın yüzü son derece soluktu bu hala taktığı maskesinin altından bile belliydi.

"Günaydın Valeria. Bir şey mi oldu?"
Violet gülümsemek için kendini zorladı.

"Günaydın Violet. Bir şeyim yok dün uyuyamadım sadece." Violet Valeria'nın girmesi için kapıyı açtı. Önden Valeria arkasından Violet içeri girdi.

"Hey Valeria bir şey olmuş belli. Söyle lütfen." Valeria iç çekti.

"Tamam ama yolun ortasında söyleyemem. Odanda konuşalım." Violet onu onayladı. Beraber Violet'in odasına doğru gittiler. Violet odaya girerken biraz endişeliydi bebeğe bir şey olmuş olabileceği konusunda endişeliydi.
İkiside masanın karşısındaki iki karşılıklı sandalyeye yerleşti.

"Söyle bakalım derdin ne?" Valeria maskesini indirdi ve derin bir nefes aldı. Bir kaç saniye sonra gözlüğünü çıkardı. Gözleri hafif nemliydi.

Violet'in yanaklarına sıcak basmıştı. Valeria her haliyle çok sevimliydi. Violet ona karşı engel olamadığı bir çekim hissediyordu. Sevmek böyle bir şeydi sanırım. Acaba Valeria ona karşı bir şey hissediyor muydu? Valeria'dan ona karşı bir ilgi duymasını istemek haksızlık olurdu. Valeria artık sadece kendini düşünemeyecek bir durumdaydı. Valeria'ya göre Violet sadece bir sırdaştı.
Valeria eli ile Yaşarmış gözünü sildi.

"Violet dün Kim teyze ile sen gittikten sonra konuştuk. Bana e-evlenme teklif etti." Violet'in hayatı bir an içinde gözlerinin önünden geçti. Ya bu teklifi kabul ettiyse? Başka bir alfaya Valeria'yı teslim etmeye yüreği yetmezdi.

"S-sen? Kabul ettin mi?" Violet'in sesi titrek çıkmıştı.

"Asla... o benim annemin en yakın arkadaşı. 2. Annem gibi. Kibarca reddettim." Violet bir yandan rahatlamıştı ama diğer taraftan öfkeliydi.

"O kadın! Sana nasıl böyle bir şey teklif eder?! Teyze dediğin kişiyle evlenmen olanaksız!" Valeria'nın gözünden bir yaş aktı.

"Doğru söylüyorsun... en başta beni korumak için böyle bir şey teklif etti sandın ama fark ettim ki benden hoşlanıyor. O an kendimden iğrendim. Onun yanlış anlayabileceği hiçbir şey yapmadım." Valeria'nın parlak gözlerinden akan yaşlar Violet'in kalbine ok gibi saplanıyordu.

"Hey~ ağlama bu o kadının sapıklığı. Hem onda bir şeyler olduğunun ilk gördüğüm an anladım. Yanında benim gibi muhteşem bir alfa görünce kıskançlıktan ultrason cihazını kafama geçirecekti hahah~" Violet komik ve kibirli bir şekilde saçını geriye doğru savurdu.
Valeria'nın ağzından küçük bir kahkaha çıkmıştı.

"Haklısın... biraz kıskanmış olabilir." Violet Valeria'nın ağlamasını durdurduğu için gururlandı.

"O bayat karıdan daha iyilerini hak ediyorsun..." Valeria iç çekti.

"Kör müsün karnım burnumda. Benim hayat arkadaşım bebeğim." Violet kolunu masaya dayadı. Başını eline yaslayıp kısık gözlerle Valeria'ya baktı.

"Belli mi olur? Belkide seni her halinle kabul eden biri çıkar... benim gibi..." Violet son kısmı fısıldayarak söyledi.

Valeria bir anda irkildi. Kızarmış yanaklarını gizlemek için başını çevirdi.

"B-ben işimin başına geçsem i-iyi olur. Görüşürüz." Valeria hızlıca yerinden kalktı. Violet haylaz bir gülümseme ile Valeria'ya el salladı.

Valeria çıktıktan sonra Violet derin bir iç çekerek kafasını sandalyeye yasladı.

Çenesini tutamadığı için pişmandı. Valeria'yı korkutup kaçırmıştı. Buna rağmen Valeria'nın bu halleri ona hala çok sevimli geliyordu.

O günde diğer günlerden neredeyse farksızdı. Herkes çalışıyordu. Müşteriler sporundaydı. O gün salonun kapılarında yabancı bir silüet belirdi. Kısa boylu elinde bastonu olan yaşlı bir adamdı. Hiçte spor yapıcak gibi bir hali yoktu.
Valeria çekingen bir şekilde adama yanaştı.

"Merhaba efendim nasıl yardımcı olabilirim?" Adam Valeria'yı bir süre süzdü.

"Hah bu kılıkta ne? Önüne geleni işe mi alıyorlar?" Valeria öfkelenmişti ama alttan almak zorundaydı.

"Şey... ne istemiştiniz?" Adam suratını buruşturdu.

"Beni Violet'in odasına götür." Valeria işkillenmişti.

"Ah... beni takip edin müdürümüzün odasın bu tarafta." Valeria adama odaya kadar eşlik etti. Kapının önüne geldiklerinde adam ani bir hareketle içeri daldı. Bastonunu havaya kaldırıp Violet'e doğru ilerlemeye başladı. Bir yandan adam homurdanıyordu.
Violet onu fark ettiği an dehşete kapıldı.

"Baba burda ne işin var?!?!" Adam bastonu Violet'in kafasına indirecekken Valeria adamı kolundan tuttu. Onu zaptetmeye çalışsada adam hızlıca Valeria'yı itti.
Valeria karnı üstüne yere devrildi. Ağzından acı dolu bir inilti çıktı.

Violet Valeria'nın düştüğünü gördüğü an babasının yan tarafında ışık hızında geçip Valeria'yı kaldırmaya çalıştı. Babası hala öfkeyle Violet'e ilerliyordu. Violet'in kafası atmıştı.

"Kes şunu baba!!! Karnı üstüne ittiğin kız hamile!!!" Violet'in babası bunu duyunca duraksadı.

"N-ne?" Violet'in babası telaşlanmıştı.
Violet onu umursamadan Valeria'yı ayağa kaldırmaya çalıştı. Valeria ayağa kalkmaya çalışırken gözlüğü yere düştü. Dik durmaya çalışırken karnını tutuyordu.

"Violet!! Kim teyzeyi ara buraya gelsin!" Violet bunu hemen reddetti.

"Başka doktor buluruz. Seni şimdi hastaneye götürmeliyiz-" Valeria Violet'i durdurdu.

"Olmaz bu halde çıkamam ifşa olurum. Lütfen telefonumu al ve Kim teyzeyi ara o beni sever ne olursa olsun gelir." Violet isteksiz bir şekilde telefonu aldı.

Aramalar kısmına girerken babasına öfkeli bir bakış attı. Yaşlı adamsa Utancından gözlerini kaçırdı.

Medya tam Valeria'yı anlatıyornskşaöaşaÖwwşaöq

Bıktım bıktım of of derman kalmaz dert bitmez yeminle...
Neyse iyi geceler dilerim efenimmm
Burdan Nur yüzlü meleğim sebeb-i varliğim MeowMeow_Cha selam olsun