Violet Lover (GxG)

[Sakinleş]

Normal çalışma temposunda ilerleyen 2 haftanın ardından Valeria doğum iznine ayrıldı.

Violet Valeria'nın yokluğunu yadırgıyordu. Sık sık mesajlaşıp telefonda konuşuyorlardı. 3 ay boyunca haftada en az 4 gece Violet, Valeria'nın evine geldi. Yine o gecelerden biriydi;

Violet Valeria'nın en sevdiği limonlu dondurmadan büyük bir kutu almıştı. Violet sade lezzetler sevsede Valeria'nın damak tadı son derece genişti.

Violet her zamanki gibi Valeria'nın evine geldi. Valeria onu en sıcak gülümsemesiyle karşıladı. Şu geçtiğimiz 3 ayda ilişkileri biraz ilerleyebilmişti.

Valeria artık Violet'in yanımda çok daha rahattı. Valeria'ya daha önce anlatmadığı şeyler anlatıyordu. Örneğin;
Valeria, fok balıklarını, George Michael'ı, sanat filmlerini çok seviyor. Ama yeşil rengi, hayvanat bahçelerini ve dar yerleri sevmiyor.
En sevdiği renk mor, en sevdiği yemek pizza, asitli şeyler sevmiyor, şeftali suyunu sevmiyor.(şeftalinin kendisininden öyle)

Violet Valeria'nın mağrur kişiliğini kavrayabildi.Valeria'da Violet'in delidolu kişiliğini keşfetti.

Violet elindeki dondurmayı haylazca sırıtarak Valeria'ya uzattı. Valeria çocuksu bir heyecanla dondurma kutusunu aldı.

"Teşekkür ederim Violet. En sevdiğimden almışsın birde."

"Rica ederim. Yoldayken aklıma geldi alayım dedim." Valeria hızlıca kuyuyu buzdolabına koyup geri geldi.

"Hadi oturalım." Beraber kanepeye geçtiler.
Violet her zamanki yerine oturdu.

"Eee bu akşam ne yapıyoruz?"

Valeria bir şeyle düşünüyordu. Bir yandan ağrıyan sırtını ovuşturdu.

"Bilmem bir film izleyebiliriz." Valeria hala sırtını ovuşturuyordu.
Violet nazikçe Valeria'nın sırtına dokundu.

"Valeria Sırtın iyi mi?" Valeria koltuğa yaslanıp iç çekti.

"İyiyim ama yinede sırtım ağrıyor. Çok önemli değil merak etme." Valeria yaslandığında şişmiş karnı dahada belli oluyordu.
Violet,  Valeria'ya baktıkça gülümsemeden edemiyordu. Sanki Valeria onun tatlı hamile eşiymiş gibi geliyordu. Bu düşünce Violet'i yumuşacık hissettiriyordu.

"Yinede çok ağrın olursa söyle..."

"Söylerim..."

Violet Valeria ile geçirdiği her an gülümsemeden edemiyordu. Bazen sırıtırken yanaklarının ağrıdığını fark ediyordu.

"Eee Doğuma ne kadar kaldı?" Violet konu açmak için öylesine bir soru sordu.

"Bir aydan az kaldı... ah hadi benimle gel sana bebek eşyalarını göstereyim." Valeria hevesle yerinden sıçradı. Violet'in kolundan çekip onu beşiğin ve oyuncakların olduğu yere sürükledi.

"Hepsi çok sevimli duruyor ama keşke eve getirdiğinde bana söyleseydin. Yardım ederdim." Valeria biraz mahcup olmuştu.

"Beşik parça parçaydı birleştirmekte zor değildi. Seni işinde rahatsız etmek istemedim."
Violet Valeria'ya sarılmamak için zor duruyordu.

"Peki... herşey çok güzel olmuş eline sağlık. Kıyafetler çok sevimli ahhh!" Violet küçük pembe bire tulumu kaldırıp incelemeye başladı.

"Çok küçük ve tatlı. Bütün gün bu beşiğin başında bekliyorum. Beni neşelendiriyor."

Violet bir an düşüncelere daldı. Bu doğacak bebek Damian'ın çocuğu sayılırdı ve Damian geri dönmüştü. Bu konuyu açmamak için uzun süredir oyalanıyordu. Geç olmadan bunu söylemeliydi.

"Valeria... Damian'ın döndüğünü biliyor musun?" Valeria malum ismi duymasıyla irkildi.

"Biliyorum aylardır. Beni arıyormuş sanırım hala bulamadı."

"Aylar önce Damian beni buldu. Beni bulması senine bulduğu anlamına gelir. Seninle hiç iletişime geçmedi mi?"

"Nasıl? Sana ne dedi?!" Valeria soluk soluğaydı. Elleri titriyordu. Violet onu belinden tutarak koltuğa oturttu.

"Sakinleş. Pek bir şey konuşmadık. Birçok şey saçmaladı. Bizim sevgili olduğumuzu sandı."
Valeria ağlamaya başladı.

"Anlamıyorsun! O beni bulmuş! Ama neden ben-" Valeria bir anda sustu.

"Ne oldu Valeria?" Valeria aniden ağlamaya başladı.

Violet Valeria'nın pantolonuna baktı. Ve ister istemez ağzından bir küfür kaçtı.

"Siktir..."