Violet Lover (GxG)

[Günah]

Son birkaç gündür birbirlerinden ayrılamayan Valeria ve Violet o geceyide beraber geçirdiler. 5 yılın acısı birkaç günde eksilemezdi ama beraber geçirdikleri bu vakitler onlara huzur veriyordu.

O sabah yine beraber kalktılar, Violet Valeria'nın yanaklarına ve boynuna öpücükler bırakıyordu. Valeria'nın yüzü biraz solgun gibiydi. Violet Valeria'nın suratını kendine çekti;

"Neyin var tatlım... Solgunsun biraz..."
Valeria cevap vermeden yataktan doğruldu ve tişörtünü üstüne geçirdi. Saçlarını ellerini ile hafifçe düzeltti.

"Tanrım... Violet ben çok kötü bir şey yaptım..."

"Nasıl? Ne oldu ki?"
Valeria ağlayacak gibi oldu, Ellerini yüzüne bastırdı. Solgun yüzü aniden kıpkırmızı oldu.

"B-ben... çok acımasızım! Öleyim daha iyi! Seninle geri döneceğimden bile emin değilken seninle bunları yaptım... özür dilerim." Violet kollarını Valeria'ya sardı.

"Üzülme... Bunun için ağlama bende herşeyi görmezden geldim. Her ne olursa olsun, hepsi çok kıymetli anlardı. Sonuç ne olursa olsun, hep güzel anılar olarak kalacaklar, kendine bu kadar yüklenme."
Valeria yanağındaki yaşları elinin tersi ile sildi.

"Bu saatten sonra, seni nasıl bırakırım? Aynı hatayı tekrar yapmayacağım. Evlenelim mi? Hemen dönelim ve evlenelim. Artık boş şeyleri ve geçmişi unutmak istiyorum. Kabuk bağlamış yaralarımın acısını senin çekmeni istemiyorum."
Violet hızlıca eğildi ve dudaklarını Valeria'nınkilere bastırdı.

"Tatlım acelemiz yok... için rahat olsun-"
Violet'ın sözünü alt kattan gelen kapı sesi kesti.
Valeria hızlıca aşağıya indi. Ama cam kapıdan görünen silüet yüzünün düşmesine neden oldu.
Ayaklarını sürükleyerek kapıya kadar gitti ve Nikolay'a kapıyı açtı.
Nikolay gülümseyerek içeri girdi.
Valeria şuan Nikolay ile yüzleşebilecek durumda değildi.

"Günaydın Valeria, Geçen gün için üzgünüm kırılmadın değil mi? Ne oldu beni beklemiyordun sanırım?"
Valeria Nikolay'a çok yaklaşmıyordu, eğer feramon kokusunu alırsa Nikolay'ın kalbi çok kırılacaktı.

"Ondan değil yeni kalktım-"
Merdivenlerden gelen bir takırtı tüm dikkatleri üstüne çekti.

"Ne oldu tatlım? Kim gelmiş?"
Nikolay geçen gün, Violet ile karşılaşmıştı. O gün hemen öfkelenip gitmişti. Olanları yanlış anladığını sanmıştı. Ama Violet'in attığı her adımda yayılan koku her şeyi belli ediyordu. Nikolay öfke ile dişini sıktı.

"Sevgilin olduğunu bilmiyordum Valeria..."
Valeria Nikolay'ın kalbini kırmak istemiyordu.
Ne cevap vereceğini şaşırmıştı. Nikolay onun için değerli bir dosttu oysa...

"Çok ani oldu Üzgünüm ama, Sana bahsetmiştim ya Violet bu... beni bulmuş, tekrar beraber olmak istedik."
Violet konuşulanlarda hiçbir şey anlamıyordu.
Valeria'nın yanına yanaşıp soran gözlerle baktı. Valeria çok telaşlı görünüyordu bu yüzden fazla üstüne gitmedi.

"Geçen gün karşılaştığımızda, daha anlayışlı olmalıydım. Sana çıkma teklifi etsemde henüz bir cevap vermemiştin. Özür dilemek ve cevabını duymak için gelmiştim. Gerek kalmadı sanırım..."
Valeria Violet'tan birkaç adım uzaklaştı ve Nikolay'a yaklaştı.

"Bu konu ile Violet'ın gelmesinin alakası yok. Violet gelmeseydi bile ben seni reddedecektim. Kendini üzmenin bir alemi yok Ben ülkeme geri döneceğim."
Nikolay kırılmış gibi görünmüyordu hafifçe tebessüm etti.