Yalancı Sonbahar

ilkler

İsyan edercesine yataktan kalkmaya çalışıyordum ancak kalkamıyor ,tekrar tekrar yastığın arasına gömülüyordum. İçimdeki çığlıkları bastırıp gözlerimi tavana diktim. Doktordan iki günlük rapor almıştım ve lanet raporun son günündeydim , maalesef okula gitmek zorundaydım. O günden beri Demir ne kapımı çalmıştı nede balkona çıktığını görmüştüm. Efken beni revire sonrada hastaneye götürmüştü. Astımım yine başıma bela olmuştu . İsyanla yatağımdan fırladım ve aynaya yürüdüm. Olanları beynimden atamıyordum. Demirin bu kadar pis olabileceğini hiç ama hiç düşünmemiştim. Düşüncelere dalmaya başladığımda elime aldığım kremin kapağını açıp yüzüme sürmeye başladım. Aslında bendede vardı hata , ne diye bulaşırsın ki insanların işine? Aptal kız!

Bakışlarım aynadaki yansımamda yüzümden kayıp boynuma gittiğinde tekrar nefes alamadığımı hissettim . Acı ile boğazımı sıktığımda tekrar nefessizlik ile göz göze geldim. Astım ilacımı elime alıp dudaklarıma götürdüm. Derin bir nefes aldıktan sonra ilacı yere bırakıp dolabıma sırtımı yasladım ve derin derin nefesler aldım. Sakin kalmalı ve duygusallığıma son vermem gerekiyordu. Kafamın içi tekrar o güne dönmek için çaba gösterirken artık beynimi rahat bırakmıştım.
‐--------

2 gün önce

Sesler beynimde tekrar yankılanıyordu. Efken in kantinde yankılanan gür sesi tüm okulda inlemişti.

"Ne yapıyorsun lan sen ! Kafayı mı yedin Demir?"

Bedenim sallanıyor gözlerim açılmak için kendini zorluyordu.

"Ne zaman bir kıza zarar verdin lan sen ? Onurunda mı kalmadı!"

Efken bağırıyor her bağırdığında beni de sallıyordu. Bedenim güvende hissediyordu ancak içimdeki huzursuzluk beni bitiriyordu.
Demirin kısık sesi kulağıma geldiğinde ona odaklandım.

"İşine geldiği gibi davranıp durma Efken hangimizin daha boktan odluğumu ikimizde biliyoruz. Kız işime bulaştı bende icabına baktım sanki senin de yapmadığın işlermiş gibi davranma ..''

günümüz

Beynimi ne kadar zorlarsam zorlayayım Demirin kurduğu cümleleri beynim anımsayamıyordu.

Karanlık düşüncelerimden sıyrılıp ayağa kalktım. Sonunda telefonuma ulaştığımda zafer ile gülümsedim. Telefonumu alıp mutfağa gittiğimde masada duran kahvaltılıkların önüne bir tabak koydum. Abime sadece hasta olduğumu söylemiştim. Kendimi kötü hissetmiş astım krizim tutmuştu sadece bunu biliyordu . Eğer Demirin bunu yaptığını bilseydi öfkeden deliye döneceğini biliyordum. sofraya oturduktan sonra canım istememesine rağmen bir şeyler yemek için çabalıyordum . Kahvaltımı yaparken çalan kapı ile of çekip ayaklandım. Kapıya vardığımda ısrarla çalan kapıyı sinirle açtım ve karşımdaki kişiyi görmem ile kapıyı geri kapatmam bir oldu. Ancak kapının arasına koyduğu elinin uyguladığı baskı yüzünden kapıyı kapatmam neredeyse imkansızdı.

Mavi gözler, sert bakışlar . iki gündür kabuslarımın baş rolü , Demir.

Kapıyı daha fazla tutamayıp açtığımda sessizce içeri girdi ve kapının önündeki ayakkabılığın yanında durdu . İkimizden de çıt çıkmıyordu. Gözlerini gözlerime kilitleyip bana doğru iki adım attığında korkudan titreyen bacaklarımı harekete geçirip iki adım geriye attım. Tekrar bana adım attığında bende geriye doğru adımladım ancak sırtımın duvara çarpması ile olduğum yerde korku ile titredim. Demir sinirle elini saçlarının arasında gezdirdikten sonra hızla karıştırdı.

''Benden korkuyor musun renkli?''

Sustum, ondan korkmuyordum bundan emindim ancak ondan çekiniyordum. Kırılmıştım.