Ackerman ailesinin yukarıya çıkması yasaktı. Yukarıya çıkan Ackerman direkt idam edilir, ailesi ise işkence görürdü.
Levi Ackerman hayatını, kendisinin büyüttüğü kuzeni Mikasa Ackerman'ın mutlu olması için adamıştı. Yer altı şehrinin pisliğinden kor...
Herkese selam ✨ normalde erken paylaşmayacaktım ancak yeni kitabımı tanıtmak için bölümü paylaşmaya karar verdim ✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kitaba profilimden ulaşabilirsiniz ^^
Umarım şans verirsiniz ve umarım seversiniz iyi okumalar 🤍🤍
••••••••••••••••
"Evet Bayan Smith artık çıkabilirsiniz. Size verdiğim ilaçları ve kremleri kullanmayı ihmal etmeyin. Dilediğiniz gibi hareket edebilirsiniz ancak çok ağır hareketler olmamasına dikkat edin lütfen.
"Teşekkür ederim Doktor."
"İyi günler dilerim. Kendinize iyi bakın.", diyerek odadan çıktı. Rosalie odada yalnız kalınca oturduğu yerden kalkıp esnedi. Ağrıları vardı ancak çok kötü değildi. Kral Uri'nin dediği gibi bu doktor resmen mucizeler yaratıyordu.
Üzerindeki elbiseye baktığında aklına dün Levi ile yaptığı konuşma geldi. Hafifçe gülümseyerek elbiseye dokundu sonra da elini yumruk yaptı. İçten içe söz verdi Levi'a ne olursa olsun yardım edecekti. Onu aldatmayacak, asla ihanet etmeyecekti.
Birden kapının önce çalınıp sonra da direkt açılmasıyla kaşlarını çattı. İnsan 'gel' demesini beklerdi dimi? Gelen kişi Askeri Polis Birliğinden fazla samimi olmadığı arkadaşı Polina'ydı. Kız gülümseyerek arkadaşına yaklaştı.
"Rosalie nasılsın iyi misin? Bu gün taburcu olacağını duydum. Kraliçe Carla ile buraya gelmiştim o şuan doktorla konuşuyor. O meşgulken seni ziyarete geleyim dedim.", sesi kısık çıkmıştı. Hasta olduğu sesinden belli oluyordu.
Rosalie gözlerini kısıp ellerini indirdi. "Ah teşekkür ederim beni mutlu ettin ancak kapıyı çaldıktan sonra biraz beklemiş olsan daha da mutlu olacaktım.", alanına böyle izinsiz girilmesinden kesinlikle nefret ediyordu.
"Üzgünüm biraz dalmışım.", elindeki zarfı sıkıca tuttu. Sanki arkadaşının sormasını bekliyormuş gibi sessizce durunca Rosalie ona ayak uydurdu.
