Feniks. Tom I. Wiersze

#Burza

W burzy frunę

twoich chwil,

zwiastunów głośnych

błyskawic twych.

Wschodów, zachodów,

uczuć tych ciemnych,

uczuć słonecznych.

Uczuć, co jak ocean,

są bezkresne i wrogie,

lecz czasem spokojne,

kołyszą do snu.

I wtedy myślę,

że w burzy chcę żyć,

bo gdy po niej nadchodzą

tchnienia błogich chwil

w nich odnajduję twą łzę

i tulić do serca ją chcę.