Feniks. Tom I. Wiersze

#Wróżka

Pod powiekami ujrzałem wróżkę,

przysiadła na gałęzi mojego ramienia.

Była zmęczona długą podróżą,

jej policzki zdobiły rzęsiste łzy.

Usiadła cichutko, wtuliła policzkiem,

a ja mą dłonią okryłem.

Taka malutka, bezbronna,

dla niej z liści chatkę stworzyłem.

Zamieszkaj tutaj, pozostań ze mną–

błagałem ją i prosiłem,

bo, gdy myśleć zacząłem, że zniknie,

do jej rozmiarów wróciłem.

Stałem się mały, jak ona

i mniejszy mógłbym być,

gdyby tylko mnie pokochała,

nie potrzebowałbym nigdy już nic.