Üç ay sonra ;
Bebeğimizin cinsiyeti bugün bugün ortaya çıkıcak çok mutluyum! Mert ile hazırlanıp çıktık. Hastaneye geldiğimizde Mert delirmek üzereydi çok heyecanlıydı tabii benimde ondan geri kalır yanım yoktu.
" Sırada ki hasta!" koşarak içeri girdik. Doktor gülümseyerek karşıladı bizi.
" Hoşgeldiniz Hayal ve Mert bebişçik ve Hayal sizi şöyle alalım." dedi. Hastane yatağına uzandım doktor Nazlı abla ultrason cihazını karnımda gezdirmeye başladı. Nefeslerim hızlanmaya başladı." Bakalım... Evet. Sizin minicik bir prensesiniz olucak."
" Benim kızım mı? " dedi Mert.
" Yok babanın. " dedim gülerek.
Mert ağlamaya başladı bende tabiki. Çok garip bir duyguydu annelik.
Fotoğrafı alıp çıktık hastaneden eve gelince Mert bana yemek yaptı onu yedim ve onun göğsünde uyuya kaldım.
Yazarın anlatımıyla ;
Melisa ve Furkan sahilde yürüyüşe çıkmıştılar Melisa çocuğa bakıp bakıp " Tamda evlenicek insan buymuş." diyor Furkan ise " Senin kadar güzelini görmedim be ne olur karım ol." diyordu.
" Furkan acaba ileride evleneceğin kızın nasıl olmasını isterdin?"
" Se... Yani tipe bakmam ben aşkta."
Melisa rahatlamıştı. " Bende aynı. " dedi. Birlikte gezdiler, her gün geziyorlardı.
Doğum zamanı Hayal' in anlatımıyla ;
Günün en iyi yanı da kocanız ve bebişinize vakit ayırabilmenizdir. Şuan Mert ile sahilde geziyoruz.
" Aşkım bak şimdi biz alışveriş yaptık ya beşik falan aldıkta kızımız yani... Ahh!"
" Hayal hayatım ne oldu?!"
" Mert! Ahh! Do.. Doğuruyorum!"
"Ne?! Ne yapayım?!"
" Araba! Araba!"
" Arabam mı var?!"
"Mert! Delirtme beni canım burnumda! Ayy geliyor vallaha!"
" Kızım az daha dur hastaneye gidince gel olur mu?"
" Mert! Bebek bu anlar mı?! Vakti geldi geliyor!"
Arabaya bindik ve hastaneye geldiğimizde bizi direk doğumhaneye aldılar Mert herkese haber vermişti.
" Mert ne olur bana bişey olursa ona iyi bak!"
" Hayal saçmalama! Nazlı abla sende doğurtacaksan doğurt! Ben daha çok gerildim! "
" Mert! Ahh! "
" İşte minik kızınız." dedi Nazlı abla. Kucağıma verdi tuttum ama Mert ile gözyaşlarımızı tutamadık. " Kuzum, meleğim. " dedi Mert. Ben yorgunluktan bayılmak üzereydim.
Saatler sonra ;
Gözlerim yavaş yavaş açılmıştı. Etrafıma baktım Mert başımda kızımızla ilgileniyordu herkes benim uyanmamı bekliyordu.
" Kızım? Mert?" dedim. " Hayal' im şükür uyandın baksana aynı ben. "
Doğruldum. " Yaaa bana
benzememiş ki." dedim. Gülmeye başladık kızımızı kucağıma aldım." Annem, kuzum." dedim ve kokusunu içime çektim.
" Eee annesi babası benim yiğenimin ismi ne olacak? " dedi Furkan.
" Bence Gece olsun Mert onu bize o gece getirdi Allah sonuçta. "
" Olur birtanem haklısın. Gece'm prensesim hiç üzülme baban hep yanında olucak tamam mı?"
" Babası kızına talip çıkarayım mı? "
Dedi Esila." Hayır benim
prensesim o." dedi Mert. " Tamam abim sakin hahaha. "" Bizimde olsun mu Melisa? " dedi Furkan.
" Ne? " dedik.
" Bilmem ki olsun mu? " dedi Melisa.
" Olsun bence dimi? "
" Çıkma teklifini kabul ediyorum hahaha."
" Oyy biricik sevgilim. " dedi Furkan.
Güldük. Saatler böyle geçti en sonunda eve geldik duş aldım ve yatağa uzandık Gece ortamızdaydı çok uykusu gelmişti.
" Babam kuzum uykusu öu geldi benim minik kuşumun? " dedi Mert.
" Aşk olsun yani kaç aylık karınım bana bu kadar iltifat etmedin." dedim.
Mert güldü ve elimi öptü. " Sana dokunabilirm ne kadar sevdiğimi göstermek için." dedi.
Sırıttım ve. " Olmaz daha yeni doğumdan çıktım ben. " dedim kızımızı uyutup uyuduk.
Ailenin yeni üyesi Gece aynı Mert yani yeşil göz, sarı saç. Babasına aşık bir kız.
Bölüm sonu
Bölüm ile ilgili düşüncelerinizi yazarsanız sevinirim :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİMSESİZLER
Подростковая литература" Öldük mü? Hayır. Yaşıyor muyum? Hayır." Hayatını annesiz ve babasız geçirmiş, kimsesi olmayan yetimhanede hep dışlanan bir kız. Hayatına son vermeyi düşünüyor. Peki babası ve annesinin ölümüne kim sebep oldu? Neden öldüler? Kim öldürdü? Diğer yand...