စိတ်ရဲ့ကွယ်ရာ

နစ်မွန်းခြင်းအစ

‌အစ်ကိုရဲ့အနမ်းအရှိန်ပြင်းလာသည်။
ဂျီသည်ငြင်းသော်လည်းအသွေးနှင့်အသားနှင့်တည်ဆောက်ထားတာမို့။
လက်ခံမိကာအစ်ကို၏ခေါ်ဆောင်ရာသို့လိုက်ပါသွားသည်။
တဖြည်းဖြည်းငြင်သာလာကာဂျီတို့နှစ်ယောက်မှာအဝတ်အစားတွေမရှိတော့ချေ။ဘာမှမသိ
အောင်မျောနေကာအစ်ကိုရဲ့ခေါ်ဆောင်ရာသို့လိုက်ပါလိုက်သည်။
အစ်ကိုသည်ဂျီကိုခေါ်ဆောင်နေပုံမှာငြင်သာသည်။
"ဂျီ"
"အရမ်းလှတယ်"
ဂျီဘာမှမကြားတော့ချေ။လုံးဝကိုလွှင့်နေမိသည်။ထိုအချိန်ဂျီနှုတ်ခမ်းကိုအစ်ကိုကလက်ဖြင့်ပိတ်လိုက်သည်။
"ဖောက်"ဆိုတဲ့အသံကြားပြီးနောက်ဂျီအသိစိတ်ဝင်လာသောအခါရုန်းကန်မိသည်။
သို့သော်နောက်ကျသွားလေပြီ။
ဂျီ၏ငိုသံသည်ပြင်းပြင်းထန်ထန်ထွက်ပေါ်လာသည်။
အစ်ကိုကအတင်းဆွဲဖက်ထားသော်လည်းရိုက်ချက်တွေကပြင်းထန်လာသည်။
"ဂျီမငိုနဲ့ထယ်ကအစ်ကိုဘယ်သူနဲ့ယူယူရတယ်။ပြေလည်အောင်ပြောလို့ရတယ်။အစ်ကိုညှိလိုက်မယ်"
"ဘာပြောတယ်အစ်ကိုကဂျီကိုဘာထင်နေတာလဲ"
"ဂျီကလည်းနှစ်ယောက်ထဲညမှာရှိရင်မှားတတ်တယ်လေ"
"ဘာပြောတယ်"
ဂျီ၏ဒေါသသည်အတိုင်းဆမဲ့လေပြီ။
ဘာတဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိရင်မှားတတ်တယ်ဟုတ်လား။
ရည်းစားရှိပြီးငါကိုဖျက်စီးခဲ့တာတောင်သူကဒီလိုပြောတာလား။
"ဂျီကိုချစ်သလားအစ်ကို"
"ဂျီကိုချစ်သလားလို့မေးနေတယိလေ"
အဖြေစကားထွက်မလာဘူးပေါ့လေ။အစ်ကိုအဲလိုလူမျိုးလား။
ဟားဟား။အဆက်
ဟောင်းကလည်းကြားရတဲ့သတင်းကကလေးရှိလို့ယူလိုက်ရတာ။
အခုကျတော့မချစ်ဘဲဖျက်စီးတာ။
ဂျီ၏စိတ်သည်အတိုင်းဆမဲ့လောင်ကျွမ်းချေပြီ။
ငါကအသုံးခံဘဝလား။
တွေးနေတာကိုရပ်ပြီးပြုံးပြုံးလေးပြောလိုက်သည်။
"ရပါတယ်အစ်ကို"
"ဂျီကိုထားခဲ့ပါ ဂျီကနောက်မှပေါက်တဲ့လူပါ ဂျီဘဝနဲ့ဂျီရှိပါစေတော့အစ်ကိုပြန်လိုက်တော့နော်"
အစ်ကိုသည်ထူးဆန်းသလိုကြည့်လာသည်။ပြီးတော့ပြန်သွားသည်။
ဂျီသည်အိပ်ခန်းထဲသည်းထန်စွာငိုလိုက်သည်။
ဒါသည်ဂျီအတွက်အကြီးမားဆုံးသောဆုံးရှုံးမှုကြီး
ဘာမှအစားမရခဲ့။
မချစ်တဲ့လူတစ်ယောက်ကဒီလိုအပြောဒီလိုအလုပ်ကိုလုပ်ရတယ်လို့။
ခံစားရခက်လိုက်တာ။
ဂျီရေ မင်းတော့ယုံလွယ်တာဘဲ။
ရည်းစားရှိနေတာဂျီကိုဘာမှမလုပ်လောက်ပါဘူးဆိုတဲ့အတွေးကမင်းကိုသတ်နေတာဂျီကိုဘာမှမလုပ်လောက်ပါဘူးဆိုတဲ့အတွေးကမင်းကိုမင်းကိုသတ်လိုက်လေပြီ။
ဘဝသင်ခန်းစာမင်းဘယ်လိုကမလဲ။တွေးစမ်း။
ဂျီသည်စိတ်ညစ်ညစ်ဖြင့်ဘယ်သူမှမဆက်ဘဲအိမ်ထဲအောင်းကာနေမိသည်။
ယုံကြည်မှုကိုဖောက်ဖျက်ခံခဲ့ရတာသိပ်ဆိုးရွားတဲ့ခံစားချက်ပင်ဖြစ်သည်။ဒီလိုနဲ့တစ်လအကြာဂျီနေမကောင်းဖြစ်တော့သည်။
အစ်ကိုလည်းစကားမပြော။
ဖုန်းနံပါတ်၊အကောင့်တွေအကုန်ပြောင်းကာနေမိတော့သည်။
အစ်ကိုအဒေါ်ဆီလည်းမသွားပေတေကာနေမိသည်။
လေးပုံမှန်ရုံးတက်ကာပတ်ဝန်းကျင်နဲ့အဆက်အသွယ်နေမိချိန်သည်အကောင်းဆုံးသောအချိန်ဖြစ်သည်။
ဂျီသည်ထမင်းစားရန်အစ်ကိုအဒေါ်ဆိုင်သို့ထမင်းစားရန်သွားသောအခါ
"ဂျီလာလာထမင်းလာစားတာလားပိန်လိုက်တာ"
"ဟုတ်တယ်နေမကောင်းဖြစ်နေတာဘာစားစားပြန်ပြန်အန်နေလို့အခုလည်းခေါင်းမူးနေတာ"
"ဪဒါဆိုဂင်ဂျီဟင်းရည်လေးနဲ့အရွက်သုပ်လေးလုပ်ပေးမယ်လေ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
"မင်းအစ်ကိုတောင်မင်ဂါလာဆောင်တော့မှာလေထယ်မိဘဆီသွားမလို့တိုင်ပင်နေကြတာ"
"ဪဟုတ်လား"
ပျက်ယွင်းလာသောမျက်နှာကိုထိန်းကာထမင်းသာအကုန်စားသော်လည်း
ပြန်အန်ကာခေါင်းမူးခြင်းသည်။
အားလုံးကိုမေ့သွားတော့သည်။
ဂျီသည်အရာအားလုံးကိုလွှတ်ချလိုက်ချင်ပြီ။
ကိုယ့်အပေါ်လုပ်ရက်ကြသောထိုလူသားနှစ်ဦးကိုစိတ်ထဲတွင်ဝေဒနာကမီးတောက်နေလေပြီ။
ဂျီနိုးလာတော့ဆေးရုံတွင်ဖြစ်သည်။
တော်သေးတာကဘယ်သူမှမရှိတာပင်ဖြစ်သည်။
ဂျီသည်ဆရာဝန်ထံသွားကာဆေးရုံဆင်းချင်ပြောတော့
"လူနာသတိထားပါလူနာမှာကလေးရှိနေတယ်"
"ဗျာ"
"ဟုတ်တယ်"
"ဒီအကြောင်းကိုဘယ်သူမှမပြောပါနဲ့ဆရာ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါမပြောပါဘူး"
"ဂျီအစော်ကားခံရတာတွေကမကုန်သေးဘူးလားမသိဘူးကလေးရယ်
ဘာလို့ဒီလိုနိမ့်ကျတဲ့ဘဝထဲလာချင်ရတာလဲ"
ဪသူများတွေများကျတော့တာဝန်ယူသွားလိုက်ကြတာ။
ဂျီမှာတော့ကလေးရှိတာတောင်မသိဘူး။
ခဏအသုံးချခံလိုက်ရတာအစ်ကိုကတော့ထယ်နှင့်ဂျပန်တွင်သာသာယာယာပင်။
ပျော်ပုံရနေသောအစ်ကိုမြင်ရတာပူပူလောင်လောင်ဖြစ်လာသည်။
ဂျီကိုတော့ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်တယ်။သူကတော့သာယာနေတာပေါ့အဲလိုလား။ဂျီသည်အိမ်ထဲကနေမထွက်ဘဲနေနေတော့သည်။
ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ချကာဂျီလုပ်လိုက်တော့မည်။
"တောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရယ် မားမားသားအတွက်မရှိပေးနိုင်တော့။
ဇာတ်လမ်းထဲမှာသာရဲရင့်ကြတာအပြင်လက်တွေ့ဘဝမှာအသိုင်းအဝိုင်းကြားလက်ညှိုးထိုးလာမယ့်ဒဏ်ကိုကလေးလေးကိုမခံစားစေချင်ဘူး ။
အဲတော့ခွင့်လွှတ်ပါကလေး"
ထို့နောက်ဂျီသည်မောနင်းဆစ်စတင်ခံစားလာရပြီဖြစ်သောကြောင့်ဆေးရုံနှင့်ဆေးခန်းတောက်လျှောက်ပြေးနေရသည်။
အစ်ကိုကိုလုံးဝမဆက်သွယ်ခဲ့ပေ။
ထို့နောက်‌ကလေးဖျက်စေမယ့်အစားအစားအစာ၊ဆေးတောက်လျှောက်သောက်တော့သည်။
လူသည်လည်းတဖြည်းဖြည်းပိန်လာကာအိပ်ရာထဲလဲတော့သည်။
တင်းခံထားဆဲပင်ဒီမာနကိုကိုးကွယ်ရလို့အသက်ဆုံးချင်ဆုံးပစေ။
ဂျီဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်းဂျီကတော့ဆက်လျှောက်နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။
ထိုညတွင်ကလေးဖျက်ရန်ဆေးသောက်နေသောအချိန်တွင်။
"ဂျီ"
လူယုတ်မာအစ်ကိုဂျောင်ကုအသံဘဲ။
"ဪအစ်ကို"
"ဂျီဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
"အစ်ကိုစကားပြောစရာမရှိဘူးလား""
"လက်ထပ်တော့လူတစ်ယောက်ကိုဂျီကဘာထပြောရမှာလဲပြန်လိုက်ပါ
အစ်ကိုဂျီဒါဘဲပြောပါရစေ"
"ဂျီကလေးရှိနေတာမလား"
"ဘယ်သူပြောလဲ"
"အစ်ကိုနဲ့ပထမတစ်ခါဖြစ်သွားတာနဲ့
ကလေးကတန်းရှိသွားတာလား"
"ဘာ"
"အဲလောက်ကိုမျိုးအောင်တာလားတစ်ခါလုပ်တစ်ခါရှိတာဆိုတော့လေ"
"အစ်ကိုဒါဆိုဂျီပြောမယ်နားထောင်
တစ် ဂျီကိုတိတ်တိတ်ကလေးလက်ထပ်မလားကလေးအဖေဘယ်သူဆိုတာသိရုံဘဲ။
ဂျီအဝေးကိုပြောင်းသွာမယ်ဘယ်တော့မှမဆက်သွယ်ဘူး။
နှစ်ကလေးဖျက်ချလိုက်မယ်။
ဘယ်ဟာရွေးမလဲ"
"နှစ်ကိုရွေးမယ်ဂျီ ကလေးကိုဖျက်ချလိုက်ပါလိုအပ်ရင်အစ်ကိုပါလိုက်ပေးမယ်။"
ရင်ထဲကနာကျင်မှုကတားမရခဲ့။
"ဟုတ်ပါတယ်ထယ်နဲ့အစ်ကိုလက်ထပ်တော့မှာဘဲအစ်က်ုပါစရာမလိုပါဘူး။ဂျီဘာသာဖြေရှင်းလိုက်ပါ့မယ်။
ကလေးကဘယ်လိုမှဖျက်မရရင်ကလေးနဲ့အတူဂျီပါလိုက်သွားလိုက်မယ်။ဒီလိုဖခင်စိတ်မရှိတဲ့လူအတွက်ကလေးကိုအားနာလို့ဝမ်းနဲ့လွယ်ထားရတဲ့ဂျီကတစ်ယောက်ထဲဖြစ်မှာစိုးလို့
ဂျီလိုက်သွားလိုက်မယ်"
"အစ်ကိုပြန်ပါဂျီပင်ပန်းနေပြီမို့"
"ဂျီ ထယ်ကိုမယှဉ်ပါဘူး သူကပထမလူဘဲကို အဲတော့ဂျီနောက်ဆုတ်ပေးမယ်ဂျီကိုမဆက်သွယ်ပါနဲ့"
အစ်ကိုသည်ထူးဆန်းစွာဂျီကိုကြည့်လာသည်။
တံခါးနားရောက်တော့
"ဂျီမတတ်သာလို့ရှိရင်တခြားတစ်ယောက်ကိုတာဝန်ယူခိုင်းပါ့မယ်"
"အဲလိုဆိုပိုပြီးကောင်းတာပေါ့အဲအတိုင်းဘဲလုပ်လိုက်ပါ"
ဂျီသည်မယုံနိုင်စွာအစ်ကိုဂျောင်ကုကျောပြင်ကိုကြည့်မိတော့သည်။
ဒါကြီးကဘာကြီးလဲ။
တာဝန်ယူမှုလုံးဝမရှိတဲ့အဖြစ်အပျက်ကြီးပင်။
ဂျီဆေးရုံတက်တာတဲ့။
သေကြောင်းကြံလို့တဲ့။
ဖတ်ကောင်းရဲ့လားဟင်။နောက်အပိုင်းတွေကအမှောင်နဲ့အလောင်တွေကြီးဖြစ်နေတော့မှာ။
ဒီဇာတ်လမ်းကပတ်ဝန်းကျင်မှာတကယ်ဖြစ်သွားတဲ့ဇာတ်လမ်းပါ။
မိန်းကလေးတွေဒီလိုမျိုးလူတွေနဲ့တွေ့ရင်ဘယ်လိုခံစားတတ်ရတာ
၊ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမလဲ‌ဆိုတာ။သဘောကျလို့ဂျီကုအဖြစ်ပြောင်းရေးတာပါ။ဖတ်ပေးတဲ့သူတိုင်းကျေးဇူးပါရှင့်။