စိတ်ရဲ့ကွယ်ရာ

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ယောင်းသည်
သမီးကို
*ယောင်း‌ေလးရေ
ဒီနေ့ကပါးပါးနှစ်ပတ်လည်မလား
သွားရအောင်လေ*
ဟုတ်ပါသည်။
အခုဆိုအရွယ်အိုအို
ယောင်းသည်
သမီးကိုတွဲခါကာလာနေရပြီ။
*မားသားနောက်မကျဘူးမလား
ဘိုးသားတွဲပေးမယ်*
တွဲလာသောလက်ကလေးကိုဖွဖွကိုင်ကာကြည့်လိုက်တော့
အသက်နှစ်ဆယ်ရွယ်
CEOပေါက်စ
ကင်ဂျောင်ကု
ဟုတ်ပါတယ်။
နှုတ်ခမ်းအောက်ကမှဲ့ကလေးကမပါမဖြစ်။
ယောင်းကမှတ်မိနေသောကြောင့်
ဂျောင်ကုအဖြစ်ပြန်
မှည့်ထားပေးခြင်း
ဖြစ်သည်။
*ပါးသမီးတို့လာတယ်
ပါးတို့ပျော်နေရဲ့လား
ကိုကိုကတော့သားအဖြစ်
သမီးဆီပြန်လာခဲ့ပြီး
ပါးရောဘယ်တော့လောက်ပြန်ခဲ့မှာလဲ*
*ဂျီဘယ်ရောက်နေတာ
ဒီအဖိုးကြီးဆီ
တစ်ခေါက်လောက်တော့
လာကြည့်ပါအုံး
အသက်အရွယ်ကြီးလာတော့
ဂျီကိုသတိရတယ်
မိတ်ဆွေအဖြစ်လာတွေ့ပါအုံး။*
*ဘိုးဂျီမြေးလာပါတယ်
ဟိုမှာပျော်နေတာလား*
ဂျောင်ကုသည်
ဘာမှမှတ်မိပုံမပေါ်
အရင်ကအကြောင်းအရာများကို
ထို့ကြောင့်ပုံမှန်အတိုင်သာ
နှုတ်ဆက်နေခဲ့သည်။
ယောင်းတို့သည်သန့်ရှင်းရေး
လုပ်ပေးကာ
သူတို့သည်ညနေဆောင်းမှပြနခခဲ့ကြသည်။
*ဖိုး နက်ဖြန်
သားချစ်သူခေါ်ခဲ့မယ့်နေ့နော်*
*အေးပါ ကြွားလွန်းတဲ့ဖိုးကြွားလေး
ကြည့်ရသေးတာပေါ့
ဘယ်လိုဆိုတာကို
ဘယ်လောက်လှလည်းဆိုတာကို*
*ကြည့်ပေါ့*
စိတ်ကောက်သံဖြင့်
စွာနေသောမြေးကို
ကြည့်ကာရယ်မိသည်။
ဂျီ  မင်းလေးကတော့ဘယ်ဘဝရောက်နေလဲသိဘူး
ဂျောင်ကုကတော့ဖူးစာဖက်တွေ့နေပြီ။
အသက်ရွယ်ကတော့အိုမင်းလာချေပြီ။
နောက်နေ့သမီးကတော့တက်ကြွနေသည်။
သူတက်ကြွလည်းတက်ကြွစရာ
သူမှာအများကြီးစောင့်နေရတာဖြစ်သည်။
သူရဲ့သားလေးကဘယ်လိုကြင်ဖက်ကိုခေါ်လာမလဲဆိုတာကို
သိချင်နေသည်။
သားတော်မောင်ကတော့
သွားခေါ်လေပြီ။
သားစတင်ပြောသောနေ့က
မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းနှင့်
တောက်ပစွာ
အချစ်အများကြီးကိုဂုဏ်ယူစွာပြောပြနေခြင်းဖြစ်သည်။
သားအခုလိုပြုံးနေပုံကိုတစ်ခါမှမမြင်ဘူးခဲ့ပေ။
*‌ဖိုး
ဖေ
မေ*
*လာပြီသားရေ*
ဧည့်ခန်းထဲဝင်လိုက်သောအခါ
မြင်လိုက်ရတာက
ဂျောင်ကုအနားမှာထိုင်နေတဲ့
ဖြူဖြူလှလှလေး
နှစ်ယောက်မရှိတဲ့
သူ၏ဂျီလေးပင်ဖြစ်သည်။
*ဖိုး သားကဂျီမင်ပါ*
*ဪ*
ဖိုးနှင့်‌သူမိဘတို့အံ့ဩနေပုံးကို
ကြည့်ရင်း
သူပါပြန်အံ့ဩနေမိသည်။
ဘာကြောင့်လဲ။
သူချစ်သူလေးသည်အံ့ဩကာ
ဘာစကားမှမပြောသော
သူမိသားစုကိုကြည့်ကာသူအနားသို့ကပ်ကာ
တိုးတိုးလေးပြောလာသည်။
*မောင်ဂျီကအရမ်းလှနေတာလားဟင်*
*ဟုတ်တယ်မောင့်ကလေးလေးကအရမ်းကိုလှတာကို*
*တော်ပါ*
မျက်နှာလေးကရှက်ပြုံးလေးကြောင့်
ရဲရဲဖောက်နီနေတော့သည်။
*ဪဂျီမင်ပြန်လာပြီလေ*
ဟုယောင်းတို့တွေးနေမိတော့သည်။