Ebediyet Sokağı'nın Kraliçesi

28

Yarım saatin sonunda çıkan aileyle gözler hemşireye döndü.

"Sonuçlar yarına ancak çıkar. Fakat Adar beyin durumu aciliyetli olduğu için arkadaşlar ellerinden geleni yapacaklar. Adar beyi 481 numaralı odaya aldılar. Camdan görebilirsiniz ama mikrop kapma ihtimaline karşı içeri  giremezsiniz. "

***

         Uzun bir bekleyişin ardından sonuçlar açıklanmış ve beklenen sonuç gelmişti. Afşin'in doku uyumu daha fazlaydı. Kağıt kan vs. hazırlandı. Şimdi ise ikisi de ameliyatta.

          Demir bey ile bırakın konuşmayı göz göze bile gelmedim. Ateş'le konuştuk, Adar'ın ekip arkadaşları Bursin'i tutuklamışlar. Yarın da mahkeme olacak. Hayalete de durumu bildiren bir mesaj attım ve etrafı kontrol etmek gibi işleri Ekin, Ömür ve Zeki yapıyorlar.

           Leman hanım yanımdan hiç ayrılmıyor ve ya bana sarılıyor ya da saçlarımı okşuyor. Leman hanım sevgisini göstermeyi bilen birisi. Malum bazen sevgiyi bilmek yetmez.

***

          Afşin ameliyattan çıktı ama Adar henüz çıkmadı. Afşin'i odaya aldılar ve uyanınca görebileceğimizi söylediler. Bu sebeple hala ameliyathanenin önünde bekliyoruz.

           Sonunda beklenen kapı açıldı ve Adar ameliyattan çıktı. Doktor Adar için talimatlar verdikten sonra yanımıza geldi.

"Adar bey şuan iyi görünüyor. Bir kaç saat uyutup dinlenmesini bekleyeceğiz daha sonra uyandıracağız. "

Ertesi gün

          Bugün sabah erkenden kalktım. Adar dün akşam uyanmış fakat çok yorgun olduğu için kısa sürede uyuyakalmıştı. Leman hanım ve Aher yanlarında kalacaklarını söylediler. Bende Meriç'le mahalleye gelmiştim. Kısa bir kontrolden sonra eve gidip duş alıp uyumuştuk.

          Şimdi ise hastanenin önündeyiz. Hemen dün saatlerce önünde beklediğimiz odaya çıktık. Kapıyı tıklayarak içeri girdik. Adar uyanmış Leman hanım ona yemek yediriyordu.

"Günaydın anne. " dedi Meriç.

"Günaydın. " dedim bende.

         Leman hanım ve Adar da bize 'Günaydın' dedikten sonra biz de odadaki koltuklara oturduk.

"Nabersiniz? " diye sordu Adar.

"Biz iyiyiz de sen iyi misin? " diye sordum.

"Iyiyim iyi. Hafifçe ağrım var o kadar. "

"Geçer geçer. Leman hanım burada diye nazlanıp durma. "

"Aa ben mi? Allah kuru iftiralardan saklasın. "

"Ben mi iftira atmışım. Anne baksana ne dedi? "

Derin bir sessizlik

        Normalde buna gülünmesi gerekmez mi?

"Aa.anne mi? "

Hasssiktir

Şimdi sıçtın kızım Eftelya

BEZZZZ

CAFERRRR BEZ GETIR

"Şey ben. "

"Kızım! " diye bana sarılan Leman hanımla sözüm kesildi.

           Leman hanım bana sıkıca sarılıyor öpüp duruyordu. Ellerim boşta kalmış ne yapacağımı bilmiyordum. Yavaşça ellerimi kaldırdım ve hafifçe ona sarıldım. Enn sonunda ayrıldığımız zaman etrafıma bir baktım. Yüzlerinde harika bir tebessümle bizi izleyen Meriç ve Adar ile karşılaştım.

           Sandalyeye oturup yerdeki fayansları incelemeye başladım. Hata mı ettim? Bilmiyorum. Bundan sonraki hayatımda nasıl şekillenecek? Bilmiyorum.

"Eftelya. " Beni çağıran Adar'ın yanına gittim.

"Bana biraz su verebilir misin? " onaylayıp komidinden sürahiyi aldım. Biraz su doldurup uzattım.

"Oturur musun? "

"Rahatsız etmeyeyim. "

"Rahatsız olacak olsam niçin çağırayım? Gel. "

          Yavaşça bacaklarının yanındaki boşluğa oturdum. Sessiz bir kapı açılıp kapanmasıyla Meriç ve Leman hanımın yani annemin çıktığını anladım. Yavaşça uzanıp ellerimi tuttu.

"Eftelya ister istemez bize alışıyorsun. Gel inat etme aile olmayı deneyelim. Ben senin en sevdiğin abin olayım. Afşin ablan, Aher de yedek abi gibi bir şey. Baban, annen, abilerin, ablan, kardeşin. Harika aile oluruz güzelim. "

         Anlaşılan Demir beyle olan olaydan haberi yoktu. Bozmadım. Moralinin yüksek olmasının iyileşme sürecinde  olumlu etkileri olurdu.

"Bak Adar. Ben bunu Meriç'e de söylemeye çalıştım. Sevmeyi bilmem ben. Yakar yıkarım. Uçarıyım. Sizi de üzerim, elinde sonunda kendim de üzülürüm. "

"Biz razıyız ama? "

"Biliyorum. Ama benim hakkımda gördükleriniz buz dağının görünen kısmı. En iyisi zamana bırakmak. "

"Peki seni sıkmayacağım ama bize alışmaya başladığında buna direnme. Aile olmak kötü bir şey değil. "

          Sadece başımı salladım ve cevap vermeden kalkıp yerime oturdum. Telefonumu elime alıp geçinmeye başladım. Şu saçma insan gene mesaj atmıştı.

Selam güzelliğim
(9:17)

Gene mi sen? Ne istiyorsun be.
(9:30)

Seni seviyorum. Benimle böyle konuşsan olmaz mı?
(9:31)

Niye tanımadığım Bir insanla konuşayım. Yiyorsa karşıma çık.
(9:32)

O zaman dış görünüşüme aşık olursun. Övünmek gibi olsun çok yakışıklıyım
(9:32)

Ya de get. Manyak.
(9:34)

Aa duydum ki öyle demişsin. Yakışıklı olmasını istiyormuşsun.
(9:35)

Evet. Çünkü yakışıklılar zaten ilgiye alışıktır. Hemen iki ilgi gördüğünde şımarıp aldatmaz.
(9:36)

Mantıklı bebeğim benim.
(9:37)

Ne sandın?
Neyse hadi selametle gidiyorum ben.
(9:39)

"Ben mahalleye gidiyorum. İşlerim var. Bir şey lazım olursa ararsın. "

"Tamam. Ne oldu sizin adam? "

"Senin ekip yakalamış. Gerisi Ateş'in işi. "

           Başka bir şey konuşmadan odadan çıktım.

***

            Mahalleyi kontrol etmiş, şimdi de evimde oturuyordum. Film açtım ve mutfağa gidip bir kaç şey hazırladım. Sonra tekrar salona döndüm ve filmi izlemeye başladım.

             Filmin yarısına gelmiştim ki telefon çaldı. Arayan Adardı.

"Eftelya! Duyduklarım doğru mu? "

Ne duydu?

Sizce neler olmalı? Lütfen fikirlerinizi yazın.