Ebediyet Sokağı'nın Kraliçesi

43

Berzan Samyeli
51 yaşında.
Otomativ sektöründe
Bekar
Sicili temiz

     Adar aklına gelenlerle bir karar verdi. Berzan Samyeli ile tanışacaktı. Babasını tanışacaktı.

***

Yazardan

     Demir inanamaz bir şekilde Adar'a bakıyordu. "Oğlum ne diyorsun sen? Ben bunca yıl babalık yaptım size. " dedi. Ama bu Adar, Afşin hariç herkesin  içine dokunmuştu.

•••

     Adar 6 yaşında iken babası onu uyuması için odasına göndermişti. Leman ve Afşin dışarı çıkmıştı. Adar tam uyuyacaktı ki kapı çaldı. Küçük Adar annesi ve ikizinin ve küçük kardeşi Aher'in geldiğini düşünerek odadan çıktı. Fakat kapıda babası ile bir kadını sarmaş dolaş gördü. Daha sonra yakınlaşma artmaya başlayınca korkup odasına kaçtı. İkizi ve annesi geldiğinde ikizine bunu anlattı. İkisi de çocuk akılları ile ne yapacaklarını ve aslında ne olduğunu anlamamıştı.

•••

     Afşin oyun oynarken düştüğü için ağlayarak eve gelmişti. Adar evde çizgi film izliyordu. Afşin'in ağlayarak geldiğini görünce hemen yanına gitmişti. Lakin giderken sehpaya çarptı. O da ağlamaya başlayınca Demir sinirli bir şekilde yanlarına geldi. "Ne bağırıyorsunuz be?" diye bağırdı. Hala ağlamaya devam ettiklerini görünce ikisine de birer tokat atıp 'piçin çocukları' diye bağırıp gitti. Küçük oldukları için  yine anlamadılar. Büyüdükçe de bunu unutmaya başladılar. Tüm belirtiler kendi kendine yok oluyordu.

•••

     Adar ve Afşin bunları yavaş yavaş hatırlamaya başladı. Önceden hiç ihtimal vermedikleri şey başlarına gelmişti. Adar ayağa kalktı ve fortmantoya doğru ilerledi. Onu anlayan Afşin de ayaklandı ve peşinden gitti. İki kardeş en azından babalarıyla tanışmak istiyordu.

     Evden çıktıklarında Aher ve Meriç ne yapacaklarını şaşırmış vaziyetteydiler. Aileleri dağılıyor muydu?

***

     Arabaya binen ikizler Adar'ın arkadaşının attığı adresi navigasyona girip Berzan Samyeli'nin şirketine doğru yola koyuldular. İkisi de tek kelime edemiyor, ne yapacaklarını ise aslında hiç bilmiyorlardı.

     Yol kenarındaki ağaçlar, yoldaki çizgiler, yanlarından geçen arabalar, geçmek için onlara bakan insanlar, sesler, gürültüler her birinde yaşananları görüyorlardı. Parçalar tek tek yerine otururken ikisinin de gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı. Adar arabayı kenara çekti ve ikizine döndü. "Ağlama. " "Sende.. ağlama. " Adar, Afşin'in yanaklarındaki yaşları silmeye başladı. Sildikçe kendi daha çok ağlamaya başladı. Afşin de Adar'ın yüzündeki yaşları silmeye başladı. Iki kardeş orada hüngür hüngür ağladı. Trafik, yanlarından geçenler, garip bakışlar, acıyan gözler hiç kimse umurlarında olmadı.

      Duygusal anların sonunda ikisi de toparlandığında yeniden yola koyuldular. Adar Afşin'in dışarıyı izlediğini gördüğünde elini tuttu ve öptü. Arabayı tek eliyle kullanarak yoluna devam etti. İkizi, kardeşi, diğer yarısı yanında olduğunu bilsin istedi. Sıkı sıkıya tuttular birbirlerinin ellerini.

***

      Şirkete geldiklerinde ikisi de hem heyecanlı hem endişeli bir şekilde danışmaya ilerlediler. Adar polis kimliğini kullanarak yukarı çıkmalarını sağladı. İkisi de asansöre bildiklerinde far tutulmuş tavşan gibi oldular. Bir şeyi düşünmemişlerdi. Şimdi ne diyeceklerdi?

***

      Hep beraber yakınlarda bulunanlar çiftliğe geldiler. Beraber at binmek biraz vakit geçirmek istemişlerdi. Çiftliğe gideceklerini duyduğundan beri yerinde duramayan Deva ise onların gülümsemesini sağlıyordu. Heyecanlı halleri, sürekli kalan yolu sorması, ne renk ata bineceğine karar vermeye çalışması ve daha nice şirinlikleri ile gerçekten bir neşe kaynağı idi.

      Hazar Eftelya'nın buraya geldiğinden beri yüzünün güldüğünü görüyor ve verdiği doğru karara şükrediyordu. Eftelya'yı döndüklerinde bekleyecek olan yıkımdan bir haber.

Evett sonunda bitti..

Neler olacak??🤯🤯🤯🤯

Özledik mi Eftelya'yı dönsün mü artık??😶‍🌫️😶‍🌫️😶‍🌫️😶‍🌫️

Bu Demir'i ne yapsak ya🤔🤔🤔