Ebediyet Sokağı'nın Kraliçesi

52

Eftelya ve Hazar, Hazar'ın evinin bahçesinde buluşmuşlardı. Hazar, Eftelya'nın saçına öpücükler konduruyor aynı zamanda saçlarını okşuyordu.

Eftelya saf bir mutluluk ve huzurun kollarındaydı. Harbiden kollarındaydı. Hazar bir süredir görüşümemelerinin acısını çıkarıyor gibiydi. Eftelya geldiğinden beri ondan neredeyse hiç ayrılmamıştı.

Eftelya onun bu ilgisinden oldukça mutluydu. Hazar'a olan aşkı her geçen gün katlanarak artıyordu. Hazar'ın düşünceli, sadık, güvenilir, merhametli, fedakar ve cesur karakteri onu kendine daha çok çekiyordu. Bir adamın merhametine aşık olmuştu. Kimlere ne iyilikler yapıldığını az çok bilirdi Eftelya. Bu yüzden Hazar'a daha çabuk güvenmişti.

Aylar önce yalnız öleceğini düşünürdü Eftelya. Şimdi ise bir annesi,dört kardeşi ve her gün daha çok aşık olduğu bir sevgilisi vardı. Hayat sahiden de sürprizlerle doluydu.

"Ne düşünüyormuş benim bebeğim?" Düşüncelerinden sıyrılıp cevapladı Hazar'ın sorusunu. "Seni, sana olan sevgimi, şimdiki beni ve aylar önceki beni." dedi düşüncelerin vermiş olduğu sarhoşlukla.

"Bak sen. Demek beni düşünüyor benim sevgilim. " diyerek sanki imkan var gibi daha çok kendine çekti Eftelya'yı. "Sonra da 'hazar' der utanırsın gel de aşık olma şimdi. Sence suç bende mi hala yavrum?"

Eftelya başını Hazar'ın göğsüne sakladı. Hazar Eftelya'yı geriye yatırarak belinden destekledi ve düşmesini engelledi. İçi gidiyordu kadına. Ne yapsa yetmiyor doyamıyordu ona. Bu düşüncelerini dile getirdi. "Doyamıyorum sana Eftelya'm. Ne yaptın sen bana?" dedi Eftelya'nın yüzünün her yerini öperken.

Eftelya'dan biraz uzaklaştığında gözleri dudaklarında takılı kaldı Eftelya'nın gözlerini Hazar'ın dudaklarını buldu. Hazar izin ister gibi Eftelya'nın gözlerine baktı Eftelya gözlerini kapatıp açtı.

Hazar yavaşça yaklaştı ikisinin de gözleri ağır ağır kapandı ve dudaklara buluştu. Sakin sevgi dolu ve hissederek öptüler birbirlerini. İkisi biliyordu birbirlerine asla doyamayacaklardı.

Ayrıldıklarında Eftelya'yı bir utanc dalgası kapladı. Buna rağmen hoşuna gitmişti. Hazar'ın izin istemesi bile çok hoştu.

Hazar Eftelya'nın utandığını anladığında onu yeniden göğsüne yatırdı. Saçlarını okşamaya başladım Eftelya ise huzurla uykuya daldı. Hazar da onunla aynı kaderi paylaşarak uykuya daldı.

Huzurlu bir uyku huzurlu bir aşk onları bekliyordu...

***

Berzan kapına gelen Leman'ı fark ettiğinde yüreğin en derinde bir sızı hissetti. Afşin'i sanki Leman'ın kopyası gibiydi. Leman Berzan'ı rahatsız ettiğini düşünerek geri çekildi ve mutfağa döndü.

Afşin geri çekildi biraz utanmıştı ama daha çok mutluydu. "Aslında yarın akşam ağrımız olmazsa beraber bir yemek mi yesek? Siz ne dersiniz?" dedi Afşin. "Annen ve kardeşlerin ne diyor bu duruma?" "Annemin henüz haberi yok kardeşlerim kabul ettiler. Biz sizi tanımak istiyoruz." diye cevapladı babasının sorusunu. "Annene soralım o isterse olur." dedi.

"Leman! Müsaitsen bir bakabilir misin?" diye çağırdı Leman'ı. "Geldim ağrın mı var?" Berzan o an en fark etti ağrısı vardı biraz ama dayanamayacak gibi değildi. "Yok bir şey soracağız sana. 'Çocuklar yarın akşam beraber yemek yiyelim' diyor. Ne dersin?" Leman emin olamayarak kabul etti.

Leman o gün bir sürü hazırlık yaptı. Menüsünün en çarpıcı yemeği açık ara fırın yemeğiydi. Sadece Berzan Leman'ın  fark ettiği bir ayrıntıydı. Berzan bayılırdı fırın yemeğine. Berzan ve Leman evli iken haftada bir kez bile olsa yapardı Leman. Berzan en çok da Leman'ın yaptığını severdi.

Sofraya oturduklarında herkeste bir duygu karmaşası vardı. Ana yemeğe geçilip fırın yemeği sofraya geldiğinde Berzan yemeğe baka kaldı. Daha sonra bakışları ile Leman'a döndü. Bakışlarını asla Berzan'a çevirmiyor yalnızca yemek dolduruyordu. İkisi de ne yapacaklarını bilmez bir şekilde yediler yemeklerini. Berzan fark ettiki yıllardır yememişti bu yemeği. Sanki sadece Leman'a özeldi bu yemek. Sadece Leman'a...

Onların durgunluğunu fark etmişti elbette çocuklar. Akşam olup eve geldiklerini Eftelya annesini yanına çağırdı. Leman odaya geldiğinde pijamaları ile yatağının üzerinde oturuyordu Eftelya. Yanına iki kez vurdu Eftelya. Bu sefer Eftelya değil de Leman yattı Eftelya'nın dizlerine.

Eftelya annesinin saçlarını oynamaya başladı. "Berzan bey'e karşı ne hissediyorsun anne?"  diyerek konuya girdi. "Bilmiyorum kızım güzel giden mükemmel denilebilecek bir evliliğimiz vardı. Demir'in adi oyununa kurban gittik." "Şimdi yeniden başlamaz mısınız? " Leman derin bir nefes aldı bunun cevabı kendi bilmiyorlardı ki "Bilmiyorum." dedi.