Ejder Yolu

Bölüm:8

"Sakin ve sesiz bir ilerleyiş, sürekli tekrarlanan acılar ve yaralar. Hepsini yaşamak şart mı gerçekten, varsa eğer çözümü hangi insanın elinde ? kaçıncı kayıptan sonra ortaya çıkacak. Sırlar ve saklananlar ne zaman karşımıza çıkacak? Yapılan yanlışlar ne zaman cezalandırılacak? Söyle artık yüce bilgin.

-Sen ejderinin iplerini kesince masum savaşçı"

Mutfağa geldiğimde herkes solgun bir biçimde her zaman ki yerlerinde duruyorlardı. Elimden ne gelirdi bilmiyorum. Bende hızlıca yerime geçtim. Gayet huzurlu ve mutluydum. Bu halimi görünce hepsi oldukça şaşırdı fakat sadece Vera söze girme cesaretinde bulundu ve " Sen neden odandan geliyorsun şifahaneden değil. Bize söz vermiştin onları yalnız bırakmayacaktın. Hadi bunu geçtim onlar halen şifahanede yatarken sen nasıl mutlu olabiliyorsun." dedi.

Bende sakin bir ses tonuyla lafa girdim "Arkadaşlar öncelikle artık şifahaneye gitmemize gerek yok. Bildiğiniz üzere durumları iyiye gidince şifacılar bizimkileri odalarına yollayacaktı. Siz gittikten bir on dakika odalarına çıkarılar bir hafta içerisinde hepsinin toparlayacağını söylediler. Tabi bu süreçte hepimizin de kontrollere gitmesi gerekiyormuş. Oldukça vukuat yaşadık. Sağlık sorunları yaşayabilirmişiz. Şimdi yemeklerinizi yiyin ve odalarına dinlenmeye çekilin veya yaralı arkadaşlarımızın yanlarına geçip sizde dinlenin. Ayrıyeten de bizimkiler tamamen iyileşinceye kadar Dikenyum genelinde savaşçı topluluğu oluşması için eğitimler ve seçmeler olacak ve nihayetinde savaş ekibimiz gelişmiş olacak. Zamanı geldiğinde de arkadaşlarımızın intikamını alacağız. Yemeklerimizi yiyip dağıla biliriz arkadaşlar." dedim. Hepsi hafifçe gülümseyip yemeklerini yediler. Ardından da hepsi odalarına çekildiler.

YAKLAŞIK 9 SESİZ GÜNÜN ARDINDAN

Daniş ile birlikte 9 gün boyunca ejder yolunda kaldık, hem yaralı ejderlerin bakımı ve tedavisi için uğraştık hem de diğer ejderhaların işleri uğraştık. Bu dokuz günün altıncısında Afşin abi uyanmıştı, yedincisinde ise Feray uyanmıştı ama halen Barlas'tan bir ses yoktu. Buda Daniş ve Vera'yı oldukça kötü etkiliyordu, buda yetmiyormuş gibi iki güne bir ateşleniyordu. Artık hepimiz onun için oldukça endişeleniyorduk. Bazenleri Vera'yı dinlensin diye odasına yolladığımda ben yanında kalıyordum. O zamanlar hayatım zorlaşıyor nefesim daralıyordu, şu diyarda tanıdığım en kuvvetli sağlam insan resmen can çekişiyordu ve benim elimden hiçbir şey gelmiyordu. Sadece ejderinin yaralarını sarıp iyileştire biliyordum ama oda Balasın rahatsızlığını hissedip halsizleşiyordu. Her şey oldukça kötüye sarmaya başlamıştı. Tabi bunların yanında Ejderyum'un bizi yendiği saçmalığına inan insanlarla uğraşıyorduk. Bir yandan da kainlerle cebelleşiyorduk, bir yandan diyarda konuşulan savaş düğünü skandalı ile uğraşıyorduk. Hepimizin öfkesi son sınırlardaydı, ne acımamız kalmıştı, nede merhametimiz...

Ejderlerle uğraşırken birden içeri sarayda daha önce hiç görmediğim şövalyeler girdi. Bende Daniş'te şaşkın bir şekilde bakarken bize kılıç çektiler ve "Sakince yere çökün yoksa olacaklardan biz sorumlu değiliz, biz Ejderyum kraliyet şövalyeleriyiz" dedi. Daniş İle birbirimize baktık saldırmak için hazırdık ama sayıları oldukça fazlaydı, gücümüzün yettiği kadarıyla dövüştük ama en sonunda bizi yakaladılar. bizi zorla orta alana çıkardılar, bizim ardımızdan da yanımıza ablam ve Afşin abi, Feray ve abim, Çağın ve en sonda da Vera geldi. Koskoca salonda biz yerde duruyorduk ve etrafımızda onlarca şövalye bizim şövalyelerimiz nerde onu bile bilmiyorduk. Bize ne yapacaklar onu da bilmiyorduk. Aradan yarım saat bile geçmedi, Vera Barlas'tan uzak kaldığı e onu yalnız bıraktığı için oldukça telaşlıydı. Ve bu telaş ile " Bizi niye buraya inidirdiniz ve daha önemlisi bizim şövalyelerimize ne yaptınız ? ALÇAKLAR!!!!" Dedi. Şövalyelerin başı tek armalı olan konuşmaya başladı " Açıkçası kolay oldu, tek bir zehirli yemek bütün savaşçılarınızı iptal etmeye yetti. Hepsi mışıl mışıl uyuyor. Sizi de öldürmek için komutanımızı bekliyoruz." dedi. Elimizden hiçbir şey gelmezdi. Bu sebepten komutanın gelmesini beklemekten başka yapacak bir şey kalmamıştı.