THEM & I

Κεφάλαιο 21ο

Previously on Them & I...

Θυμάμαι...

...

Άνοιξα τα μάτια μου και ένιωσα κάτι να με καρφώνει στα μάτια και το κεφάλι.
Τα ξανά έκλεισα για να τα ξανανοιξω.
Αποτυχία.
Ο πόνος έγινε ισχυρότερος. Έστρεψα το κεφάλι μου από την αντίθετη πλευρά.
Τώρα ήταν πιο εύκολο για μένα να τα ανοίξω.
Η όραση μου ήταν θολή. Προσπάθησα για ακόμη μια φορά να τα ανοιγοκλεισω ώστε να αποκαταστήσω την όραση μου.
Αυτή τη φορά τα κατάφερα..

...

Τοίχος.
Λευκός τοίχος.
Λευκός τοίχος με αφίσες;
Όχι δεν είναι αφίσες.
Λευκός τοίχος με πίνακες;
Όχι δεν είναι πίνακες.
Λευκός τοίχος με ζωγραφιές.
Ναι! Λευκός τοίχος με κολλημένες ζωγραφιές!
Αυτό έβλεπα.

Ζωγραφιές από τοπία, ζωγραφιές από πρόσωπα, ζωγραφιές από αυτοκίνητα...

Τι όμορφες ζωγραφιές και σκίτσα....

Το βλέμμα μου εστίασε στο κομοδίνο δίπλα στο κεφάλι μου.

Ένα τασάκι με αποτσιγάρα, 2 μολύβια γραφίτη, ένα τετράδιο και ένα βιβλίο.
Το ξέρω αυτό το βιβλίο.
Νομίζω είναι, είναι της Mary Shelley.
Ποιο είναι όμως;
Σήκωσα το κεφάλι μου για να δω καλύτερα.

; - Ο Frankenstein είναι.

Πετάχτηκα ακούγοντας μια φωνή το πίσω μέρος του κεφαλιού μου.

Τα μάτια μου γούρλωσαν, όταν αντίκρισαν ακριβώς δίπλα μου έναν Στέφανο να στηρίζει την πλάτη του στο κεφαλάρι του κρεβατιου κρατώντας ένα τετράδιο σαν sketch book.
Όχι σαν, sketch book ήταν διότι εκείνη την ώρα σχεδίαζε σε μια από της σελίδες του.

Στεφ: - Μου θυμίζεις την θεία μου. Λιγόψυχη.
Είπε ήρεμα ενώ συνέχιζε να σχεδιάζει.

Δεν μίλησα. Γύρισα σοκαρισμένη και βγήκα σε ένα διάδρομο. Συνέχισα κατά μήκος του μέχρι που είδα μια ξύλινη σκάλα.
Χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισα να κατεβαίνω.

Άκουγα τον Στέφανο να μου λέει κάτι, αλλά δεν τον καταλάβαινα. Στα αυτιά μου ηχούν τύμπανα και το κεφάλι μου μοιάζει τόνους βαρύτερο.
Στο τελείωμα της σκάλας, εντόπισα την εξώπορτα.
Άκουσα βήματα από το ταβάνι να ακολουθούν την διαδρομή μου.

Στεφ: - Θα βγεις έξω έτσι;

Είχα πιάσει το πόμολο της εξώπορτας.
Σταμάτησα και κοίταξα τον εαυτό μου.

Χριστ: - Που είναι το παντελόνι μου;
Βρισκόμουν ακόμη σε κατάσταση σοκ.

Στεφ: - Αν δεν έτρεχες έτσι, και με άκουγες θα σου εξηγούσα ότι επειδή χθες καθόσουν στην άκρη του δρόμου, καθόσουν πάνω σε χώμα και το παντελόνι σου γέμισε όποτε αναγκάστηκα να στο βγάλω.