THEM & I

Κεφάλαιο 17ο

Previously on Them & I...

? : - Μην φοβάσαι, δεν θέλω να σου κάνω κακό... τελείωσε... ολα θα πανε καλά....

Ήταν τα μόνα λόγια που άκουσα πριν όλα γίνουν μαύρα και κυριαρχήσει το σκοτάδι...

...

Έχω υδρωσει, με αγκαλιάζει, παλεύω, με φιλάει, τον σπρώχνω, με χαστουκίζει και μου τραβάει τα μαλλιά, μου σκίζει το πουκάμισο, με ξαναφυλαει, δεν μπορώ να φωνάξω, καταπίνω κάθε κραυγή, δεν μπορώ να αντισταθώ άλλο, πονάω παντού ή μάλλον δεν νιώθω τίποτα, αφήνει υγρά αηδιαστικά φιλία στο στήθος μου κατεβαίνοντας προς τα κάτω... κλοτσάω αλλά είμαι αδύναμη πια... συνεχίζει......

συνεχίζει......

συνεχίζει......

Χρ:. ΟΧΙΙΙ.... ΜΗ.....

Ξυπνάω απότομα και σηκώνομαι....
Ξεφυσαω λαχανιασμενη... Το δωμάτιο μου...

?:. Σςςςςςςς.... ηρέμησε, εφιάλτης ήταν. Ηρέμησε είσαι ασφαλής τώρα...

Ακούω μια γνώριμη φωνή και κοιτάω δίπλα μου.
Καθόταν στο κρεβάτι μου ακουμπώντας με την πλάτη του στον τοίχο. Φαινόταν ανήσυχος.

Στεφ:. Είσαι καλά; Πώς νιώθεις; Μήπως θες να σε πάω στο νοσοκομείο;

Χρ:. Τι έγινε; Γιατί είσαι εδω;
Είπα τρίβωντας το κεφάλι μου μπερδεμένη.

Στεφ:. Δεν θυμάσαι τίποτα; Έπρεπε να σε είχα πάει στο νοσοκομείο αλλά σκέφτηκα πως δεν θα ήθελες να ανησυχήσουν οι γονείς σου.

Και μετά θυμήθηκα.... Το πάρτι, η Εύη, οι τουαλέτες...

Άρχισα να πανικοβαλλομαι... άρχισα να λαχανιαζω ξανά... πέθαινα κρίση πανικού... οι παλμοί μου αυξήθηκαν ραγδαια, δυσκολεύομαι να ανασάνω...

Στεφ:. Ηρέμησε δεν έγινε τίποτα, δεν πρόλαβε να σου κάνει τίποτα. Ηρέμησε...

Ανακαθησε γρήγορα στο κρεβάτι και έβαλε τα χέρια του στους ώμους μου ενώ εγώ ήμουν σκισμένη προσπαθώντας να ανασάνω.

Στεφ:. Ε..Ε.. κοίταμαι.
Με ταρακουνησε ώστε να τον κοιτάξω.

Στεφ:. Προσπάθησε να πάρεις βαθιές αναπνοές... Ηρέμησε δεν σου έκανε τίποτα... Δεν πρόλαβε να σου κάνει τίποτα...

είπε τονίζοντας την τελευταία λέξη

Αλλά δεν τον άκουγα...
Παρόλο που τον κοιτούσα δεν τον έβλεπα...
Σκηνές από το προηγούμενο βράδυ συνέχιζαν να έρχονται στο μυαλό μου