THEM & I

Κεφάλαιο 3o

...Previously on Them & I...

Το γεγονός πως οι απουσιολόγοι έπρεπε να μείνουν λίγο περισσότερο από τους υπόλοιπους για να ενημερωθούν είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσω και να φύγω αφού είχαν φύγει όλοι και το προαύλιο του σχολείου είχε αδειάσει.

Ξεκίνησα για το σπίτι... έβαλα τα ακουστικά μου. -δεν μπορω να ζησω χωρις την μουσικη μου και τα ακουστικα μου... κανω τα παντα με μουσική. Διαβαζω με μουσικη, κανω μπανιο με μουσικη, καθαριζω με μουσική, μαγειρευω με μουσική, κανω τα παντα με μουσική!-

Τα βιβλία ήταν λίγο βαριά οπότε έπρεπε ανά διαστήματα να σταματάω για να αλλάζω χέρι. Ίσως όλος αυτός ο κόπος να άνοιξε αν χρησιμοποιούσαμε τουλάχιστον τα μισά κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς και είχε όντως νόημα η χρήση τόσων δέντρων για την παραγωγή τους. Ο συλλογισμός μου συνεχιζόταν καθώς διέσχιζαν το πάρκο με απώτερο σκοπό να μειώσω τον χρόνο κουβαλήματος όταν ξαφνικά άκουσα δυνατή συνομιλία και μύρισα καπνό τσιγάρου. Τα δεδομένα με οδήγησαν το συμπέρασμα πως πηγή των παραπάνω είναι η παρέα που είχα δει νωρίτερα να με κοιτάνε στο σχολείο όποτε έλαβα την εύκολη απόφαση να μην τους κοιτάξω και να προχωρήσω στην πορεία μου...

Ξαφνικά άκουσα κάποιον να με φωνάζει και αποφάσισα να γυρίσω... τελικά δεν ήταν αυτοί που νόμιζα. Ήταν κάποιοι που θα μπορούσαν να θεωρηθούν παρόμοιοι και που πιθανότατα να μην ήθελα να συναναστραφεί... όποτε δεν απάντησα. Το δεύτερο κάλεσμα πιο έντονο από το πρώτο και με ύφος προσταγής μου προκάλεσε αίσθημα φόβου με αποτέλεσμα να επιταχύνω το βήμα μου παρόλο που χειροτέρευε την πίεση της σακούλας στα δάκτυλά του χεριού μου λόγω της μεγαλύτερης ταλάντωσης που έκανε.
Ένιωσα ένα απότομο τράβηγμα στο μπράτσο του αριστερού μου χεριού, το οποίο με ανάγκασε να σταματήσω και να γυρίσω κάθετα της πορείας μου. Αποτέλεσμα ήταν η πρόσωπο με πρόσωπο σύγκρουση με το υποκείμενο που προκάλεσε το τράβηγμα.
Έκανα ένα βήμα πίσω ώστε να εστιάσει η όραση μου στο άτομο που βρισκόταν πλέον μπροστά μου.

Ένας αρκετά ψηλός, με κάστανα προς ξανθά μαλλιά σγουρά, με πράσινα μάτια και μεγάλα ροζουλί χείλια βρισκόταν περίπου έναμιση μέτρο μακρυά μου. Φορούσε ένα αρκετέ φαρδύ μπλε τζιν, ένα λευκό λογικά αμάνικο μπλουζάκι και από πάνω ένα κοντομάνικο πουκάμισο σε σκούρα γαλαζοπράσινη απόχρωση. Τον είδα να ανοιγοκλείνει το στόμα του και να φαίνεται εκνευρισμένος αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω... τότε μου τραβάει τα ακουστικά από τα αυτιά και μου λέει «σου έπεσε το πορτοφόλι»