Κόντρα Στην Κόντρα

3//Τα χάνω μαζί σου

            Δεν κρατήθηκα και ανέβασα και δεύτερο σε μια μέρα ;)

"Χαμογέλα" ψέλλισα κάτω απο τα δόντια μου πιέζοντας απαλά με το χέρι μου την μέση της

"Δεν μπορώ να αναπνεύσω" παραπονέθηκε και προσπάθησε να πιάσει με τα δάχτυλα της το κολλητό ύφασμα του φορέματος της στο ύψος της κοιλιάς της για να το τραβήξει λίγο.

Χαμήλωσα τα μάτια μου πάνω της. Ηταν πανέμορφη σήμερα. Όχι πως της άλλες φορές δεν ήταν, μα σήμερα ήταν διαφορετικά όμορφη. Τα ξανθά μαλλιά της έπεφταν μεχρι την μέση της και στο τσακ κρατιόμουν να μην χώσω τα δάχτυλα μου μέσα τους. Ο πατέρας της της ειχε κάνει δώρο ενα γαλάζιο φόρεμα που αγκάλιαζε τόσο τέλεια το σώμα της που ήδη είχα επισκεφτεί δυο φορές την τουαλέτα για να ρίξω κρύο νερό στο πρόσωπο μου για να μην την αρπάξω απο το χέρι και κάνω καμία χαζομάρα.

"Τι;" ρώτησε κάνοντας με να επαναφέρω το βλέμμα στα μάτια της. 

"Σου είπα πόσο όμορφη είσαι;" 

Μαγεμένος έμεινα να την κοιτάω. Τι ξόρκι γαμωτο μου ειχε κάνει και είχα χάσει το μυαλό μου μαζι της;

"Ίσα με δέκα φορές...Βύρωνα τι στο καλό έχεις πάθει; Αν με καλό πιάνεις γιστι φοβάσαι μην τρέξω μακριά από όλο αυτο το σόου, τότε σταμάτα. Έχω περίοδο και με το ζόρι στέκομαι όρθια. Να είσαι σίγουρος πως ούτε ενα βήμα δεν μπορώ να κάνω χωρις να πονάω." 

"Θες να πας να ξάπλωσεις; Μπορώ να βρω μια δικαιολογία να φύγουμε" Τύλιξα καλύτερα το χέρι μου γύρω απο την μέση της φέρνοντας την πάνω στο σωμα μου για να στηριχτεί καλύτερα.

Κούνησε το κεφαλι της δεξιά αριστερά με τα μαλλιά της να ακολουθούν την κίνηση της. "Να μας σκοτώσουν οι πατεράδες μας; Άσε που η μητέρα σου μου ειπε πως θέλει να με γνωρίσει σε όλο της το σόι." σούφρωσε τα χειλη της και μόνο στην σκέψη και εγω γέλασα μαζι της.

Εκείνη και η μητέρα μου ηταν πολύ κοντά. Η Ελπίδα δεν ειχε καταφέρει να γνωρίσει την δική της, αφού δυστυχώς δεν τα είχε καταφέρει μετά την γεννά. Με τους γονείς μας να ειναι φίλοι απο την εφηβεία τους σχεδόν, τα σπίτια μας ενώθηκαν με εναν αόρατο σχοινί. 

Όλη μου την ζωή την θυμάμαι δίπλα της, μαζί της. Μεγάλωνα εγω, μεγάλωνε και εκείνη.

"Θα σε σώσω εγω ξανθούλα. Μην φοβάσαι"

"Βύρωνα...Τα συγχαρητήρια μου"

Γύρισα μπροστά μονο για να δω τον διευθυντή της κλινικής που δουλεύω να μου δίνει το χέρι του. Ανταπέδωσα την χειραψία με ένα χαμόγελο.