Κόντρα Στην Κόντρα

6//Ε ρε και να χαθώ...μόνο για πάρτη σου

Την κρατούσα. Με κρατούσε. Και ειλικρινά ήταν από τα πιο άβολα πράγματα που έχω κάνει. Δεν την κοιτάζω, δεν με κοιτάζει.

Επιτέλους το τραγούδι τελείωσε και πάνω που πάω να κάνω ένα βήμα πίσω, δυο σερβιτόροι βιαστικά σέρνουν ένα καρότσι που πάνω έχει την γαμήλια τούρτα. Σωστά το ξέχασα αυτό.

Έπιασε το μαχαίρι και το ακούμπησε πάνω στο λευκό γλάσο. Διστακτικά ακούμπησα την παλάμη μου πάνω στο χέρι της. Η θερμότητα της με διαπέρασε...Κούνησα το κεφάλι μου διώχνοντας κάθε σκέψη. Κόψαμε ενα κομμάτι και εντελώς μηχανικά ταΐσαμε ο ένας τον άλλον, ούτε που κοιταχτήκαμε στα μάτια. Τα πιρούνια άρχισαν να χτυπάνε πάνω στα πιάτα και στα ποτήρια και έτριξα τα δόντια μου. Θέλω να τους βρίσω όλους, να τους πω να σκάσουν.

Αλλά δεν το κάνω. Ούτε κάνω κίνηση να την πλησιάσω. Δεν είναι σωστό και πλέον....Δεν το θέλω. Όχι έτσι. Τελικά απλά σκύβω προς το μέρος της. Το πρόσωπο μου χιλιοστά μακριά από το δικό της. Το βλέμμα μου καρφώνει το στόμα της. Ακουμπώ τα χείλη μου στην άκρη των δικών της, πάνω στο μάγουλο της. Στα μάτια του κόσμου γύρω μας φαίνεται σαν να την φίλησα στα χείλη. Δεν το έκανα. Δεν μπορώ.

Η μουσική άλλαξε συνοδευόμενη από χειροκροτήματα. Με μιας η Νινα την έπιασε απο το χέρι για να την χορέψει, με το χαμόγελο τεράστιο στο πρόσωπο της. Δεν έδωσα σημασία στην σιχαμένη συμπεριφορά της. Γύρισα και κατευθύνθηκα στο νεόνυμφο τραπέζι πριν με πιάσει κανένα χέρι.

Άφησα το βλέμμα μου να περιπλανηθεί ανάμεσα στα σώματα που χόρευαν στον ρυθμό της μουσικής. Τα τραπέζια είναι τα περισσότερα άδεια γύρω μου. Εγώ κάθομαι μόνος.. Οι δικοί μου έχουν σηκωθεί με τον πατέρα της και την κυρία Κατερίνα και σέρνουν τον χορό. Δίπλα στον κύριο Παύλο είναι και εκείνη, αφού πρώτα την έσυραν κυριολεκτικά μέχρι την πίστα πριν προλάβει καν να καθίσει.

Έφερα το ποτήρι με το κρασί στα χείλη μου κατεβάζοντας μια γερή γουλιά. Δεν με πιάνει καθόλου και αυτήν την στιγμή χρειάζομαι κάτι πιο δυνατό, αλλά η σερβιτόρα μου είπε πως ο μαλακας ο Μάρκος τους είπε να μην μου σερβίρει τίποτα άλλο πέρα από κρασί. Αλλά δεν θα κατέβει ο βλάκας από την πίστα....Πάνω του θα ξεσπάσω.

Άρπαξα το μπουκάλι γεμίζοντας ξανά το ποτήρι μου. Ίσα που πρόλαβα να το αφήσω κάτω πριν νιώσω δυο ζευγάρια χέρια πάνω μου. Ενα δεξιά και ενα αριστερά μου. Κοίταξα προς τα πάνω. Ο Μάρκος με τον Γιάννη, έναν άλλον συνάδερφο μου, με τράβηξαν από τους ώμους για να σταθώ όρθιος.