To Change (Higuera Series #1)

Kabanata 17

Kabanata 17

Leave

Pinanood ko siyang lakbayin ang building nila. Nagmamadali ito. He didn't even see me. Nor have the time to search for me, he just strides towards their building like he was in a hurry.

Tinanaw ko lamang ang pagmamadali niya. Kinagat ko ang aking labi. I was so busy the past month that I didn't realize we only had a little time to spend with each other. I got alot on my shoulders, my ballet, my thesis, mom and dad are casually fighting. I was too preoccupied to see what was happening.

I stood up. When I saw him coming out of his building carrying his gym bag. Patungo siya sa gate kung nasaan ang kanyang kotsye. Naglakad ako patungo sa kanya ngunit hindi na abotan, nakasakay na ito sa kanyang kotsye at humarorot pa alis.

Napa awang ang aking labi. Did he just leave?

I glanced at my phone but no text from him. Disappointed, bumalik ako kay Dionne.

"I want to go home."

Tumango siya at tumayo.

"Ihahatid ka na namin. Uuwi narin ako."

Nagkulong ako sa kwarto buong magdamag. I spent my night crying alone inside my room.

Late na akong nagising ng umumaga. I don't have the strength to stand up and fix my self to school. Nahihilo rin ako at inaantok pa. And besides my eyes are swollen from all the tears I wasted last night.

"Deira! Hindi ka pa ba babangon dyan? Malalate ako." Rinig kong katok ni Kuya sa kabilang pinto.

I groaned.

"I'm not going, I feel sick." Saad ko sa napapaos na boses.

"What!?" He shouted. Hindi nakuha ang aking sinabi dahil sa hina ng aking boses.

I groaned and stand up. Binuksan ko ang pinto. Bumungad sa akin ang bagong ligo at handa nang umalis na Kuya.

"Hindi ako papasok. Masama ang pakiramdam ko!"

Kunot noo niyang sinapat ang aking noo.

"Hindi ka naman mainit." Sabi niya.

"Masakit ang ulo ko, Kuya, medyo umiikot pa nga."

"That's what you get from your diets. Sinabihan na kitang kumain ka ng marami. For sure your hemoglobin level is decreasing!"

Umikot ang mata ko at umongot. His just making my headache worst!

"Bye, Kuya, i love you..." Sabi ko at sinaradohan siya ng pinto. Bumalik ako sa aking kama at nahiga.

"Kumain ka ngayong umaga, Deira. I have the maids cook your favorites. I want you to finish all of it!" Hindi pa siya na tapos. Binuksan niya ang aking pinto para sabihin yoon.

Tumango na ako at pinaalis na siya.

Nang narinig ko ang pagsirado ng pinto inalis ko ang aking kamay sa aking mata at niyakap ang unan. I'm so sleepy. Ilang oras lang din kasi ang tulog ko kagabi.

Pinili kong hindi tignan ang cellphone ko. I don't want to hear another lies nor another no updates from him.

Nakatulog ako ulit at nagising nang kumatok ang kasamabahay para sa aking almusal.

Buong araw akong natulog ng araw na yun. Ginigising lamang ako tuwing kakain o mag m-meryenda. Nakatulog nga ako sa lounger sa pool area, kung hindi pa ako ginising ng kasambahay hindi pa ako lilipat sa kwarto.

Hindi ko alam ngunit sa tuwing ako'y hihiga bumibigat ang tulikap ng aking mata. I think sleeping was my escape plan for all the things I need to overthink. Mas pipiliin ko pang matulog kaysa sa stress.