Uyursam Geçer Mi?

19. Bölüm

Bu sınır dolmayacak bari atiyim dedim.

Yorum ve Oy sınırı: 110
.....

Yazarın Anlatımıyla

"Baba bağırma artık yeter." Bertuğ'un sitemine Devran güldü.

"Defne'yi hangi hakla yollarsınız Bertuğ? Berzan mı iyi bakacak ona güldürme beni." Devran bütün çocuklarını karşısına dizmiş hesap soruyordu. Ne olduğundan haberi olmayan Deran bile burdaydı. Aslında bedenen buradaydı. Ruhen çoktan başka evrenlere uyku yoluyla geçmişti bile.

"Deran uyuma." Deran babasının sesini bile duymamıştı. Öyle derin dalmıştı uykuya.

"Baba bırak uyusun. Olayı bile bilmiyor abim." Milas Efe'nin omzunda uyuyordu Deran.

"Bize yaptığın bu çocuk muamelesi bittiyse benim çalışmam gerken bir dersim ve gitmem gereken sınavlarım var." Bertuğ ayağa kalktığı an Çağ onu kendine çekti.

"Kaşınma geri zekalı." Bertuğ aklına gelenlerle tebessüm etti.

"Ne zaman korktum bu durumdan Çağ? Ben cevap vereyim hiçbir zaman. İster döv ister sev Devran Yamanoğlu ama umurumda değilsin. Şu bağırmalarını kes ve hayatımızı yaşayalım. Karşındakiler artık çocuk değil. Senin iğrençliğini kavrayabilecek yaşa geldik." Devran'ın eli Bertuğ'uun yüzünü bulmuştu. Bertuğ'un yüzü o şiddetle dönerken Çağ ayaklanmıştı. Hatta bağırmalarına Deran da uyanmıştı.

"Şiddete de mi başladın baba? Hafızam da bir şeyler canlandı şuan hatırladın mı Çağ?" Çağ ve Devran'ın aklında o gün canlanmıştı.

15 yıl önce

"Milas Efe olacak ismi. Annemler bir şey söylemedi ben koyabilirim o zaman ismini. Dimi abi." Çağ'ın heyecan dolu sesi Araf'ı güldürmüştü. Yeni doğan kardeşleri Çağ için bir umut olmuştu. 10 yaşında olmasına rağmen kaç gündür el kadar bebekle o ilgileniyordu. Anne ve babasının umurunda olmayan bebeğin etrafında abileri pervane oluyordu.

"Koyabilirsin abiciğim. Ben babama söylerim. Eminim o da çok beğenecektir." oturma odasındalardı şuan. Araf ve Çağ bebekle ilgilenirken Bertuğ kanepelerden birinde oturmuş halının desenini inceliyordu. Yatılı okulda kalıyordu normalde şuan yaz tatilinde oldukları için konakta durması zorunluluktu. Bertuğ'a bıraksalar bu konağa uğramazdı bile. Kendi başının çaresine kendi bakabilirdi biliyordu. Yapardı bunu.

"Benim koyduğum ismi beğenmemişti. Bence Milas Efe'yi de beğenemez." Çağ sinirle Bertuğ'a döndü.

"Bir kere Defne'nin adı Deren olacaktı. Belliydi ismi sen değiştirmek istedin bu ile o çok farklı. Onun bir ismi yok."

"Defne'nin ismini ağzına alma. Kardeşime sadece ben ve abim Defne diyebilir. Siz Deran ve Derin'in sevincinden onun yüzüne bakmadınız. Şimdi pişkin pişkin onun adını anamazsın." oturduğu yerden yüksek sesi ile konuşması Çağ'ı sinirlendirmişti.

"O benim de kardeşim aptal. İsmini sen koydun diye havalanma." küçük kardeşlerinin ağlaması ile Araf bebeği kucağına almıştı.

"Sesinizi kesin. Sizin yüzünüzden ağlıyor. Defne hepimizin kardeşiydi ama artık o bir melek... Ve Çağ, abine bir daha aptal değini duymayacağım." o sırada oturma odasının kapısı açıldı. İçeri giren babaları Devran'dı.

"Niye kavga ediyorsunuz yine?" dedi gülerek. Ev ahalisi Çağ ve Bertuğ'un kavgalarına oldukça alışıktı. Yaşları yakın olduğu için aralarında sürekli bir laf dalaşı oluyordu.