AIKA'S POV
"Class did get our lesson for today?"
"Yes ma'am." Malumabay na sagot namin.
"Any question about our lesson?"
"Nothing ma'am."
"Okay, that's good, goodbye." Pag paalam n'ya at niligpit ang mga gamit bago umalis.
"Whoa grabe nakakaantok mag turo si ma'am" hikab naman ng mga kaklase ko.
Niligpit ko na din ang mga gamit ko at saka nilagay sa bag ko.
Niyaya naman ako nina Lleigh sa cafeteria dahil break time ngayon. Kinuha ko na ang bag ko at saka sumabay sa kanila. Nung nakarating kami sa cafeteria ng junior high school ay medyo madaming tao, halos mga freshmen ang nandito.
"Anong order nyo, kami na oorder ni saf?" tanong ni lleigh
"One macaroni salad saken and orange juice."
"Ikaw aika, what's your order?"
"Ahm, one slice of pizza na 'lang and coke."
"Okay."
Umalis na sila at saka pumila.
Napatingin naman ako kay Rhein at nakita kong abala s'ya sa kanyang cellphone. Gigil na gigil ito sa pagtipa sa kanyang cellphone at minsan nakikita ko pa syang nakasimangot.
"Hey, okay ka lang ba?" tanong ko.
Hindi sya lumingon at abala pa rin sa pag-tipa sa kanyang cellphone. Napailing na lang ako.
"Hey, Rhein. ayos ka lng ba?!" Medyo malakas kong tawag kaya naman ay napalingon s'ya sa akin.
"Uhm yeah, syempre naman.... ayos lang ako, ano ka ba hahaha!" Binuntutan nya pa ito ng tawa.
Napailing na lang ako.
Dumating naman na sina Saf kaya ay kumain na kami. Habang nag-kukwentuhan kami about random things ay isa sa napagkwentuhan namin ay sina Andrei, absent kase ang mga ito kanina. Silang magkakaibigan ay absent ngunit hindi naman iyon kinuwesyon ng mga guro.
Bigla akong nauhaw, ubos na kasi 'yong coke ko kaya naman tumayo ako para mag refill ng isa pang can ng coke.
"Kuha lang akong coke." Paalam ko sa kanila.
Medyo malayo at tago yong seat namin sa entrance ng cafeteria pero mas gusto namin yon kase medyo tahimik.
Habang naglalakad ako ay bigla na lang may sumagi sa'ken at napunan ako ng malamig na malamig na juice.
"Ano ba! Look bitch! Natapon na tuloy yong juice ko! ta-tanga tanga ka kasi eh! Hindi tumitingin sa dinadaanan." Tulak tulak n'ya pang sambit sa akin.
"Sorry, hindi ko sinasadya, papalitan ko na lang." Medyo naluluha kong usal dahil napatingin ako sa paligid at lahat sila ay nakatingin sa'min.
"What do you think of me?!! mahirap??!!! I can buy all of that————— oh why are you crying??? so you are the victim here now?!
"Yes, I'm really the victim here. I don't say na mahirap ka, and hindi ko rin tinatanong kung kaya mong bilhin lahat, ang sinabi ko, papalitan ko na lang." Malumay kong wika.
"At sumasagot ka pa! Hindi mo ba kilala kung sino ako?!"
"Bakit sino ka ba?"
Napalingon ako kung saan nanggaling ang boses na 'yon.
Bahagyang nanlaki ang mata ko nang nalaman ko kung kanino nanggaling ang tinig na yon.
"Matteo." Gulat na tawag ng nasa harapan ko.
