MAFYANIN İNCİR ÇİÇEĞİ

10. "güveniyorum"

Pamir geleseye içimdeki öfkeden hiç bir şey kalmamıştı.

Geriye bir tek koca bir korku vardi.

Merdivenden adım sesleri duyduğumda, yatağın üstünde dizlerimi karnıma çekmiş, kollarımlada dizlerime sarıp hıçkırarak ağlıyordum.

Kapı hızla açıldığında, pamirin yanıma gelmesi 2-3 saniye almıştı.
"Bebeğim" dedi yumuşak sesiyle.
Kızarmış gözlerimi ona çevirdim.
"Pamir, lütfen kurtar onu" dedim fısıltı gibi çıkan sesimle sadece.

pamir bana sarılırken. Benim ağlamam dahada artmiştı
"Tamam bebeğim, tamam kurtaracaz" dedi derin nefeslefle bana sarılırken.

İçeri ozan girdiğinde,
"Abi, Begümün son telefon konuşmasını bulduk" dedi. Pamir bana döndü
"Ben şimdi telefon konuşmasını dinleyeceğim, ve sinyallerden bulucaz tm mı ağlama artık canımın içi" dedi yüzümü avuçlarının içine aldığında. Burnumu çekip başımı olumlu anlamda salladım. Göz yaşlarımı durduramasamda elim tersi ile sertçe sildim. Ayağa kalktığımda o çoktan kapıya yönelmişti.

Aşşağıya indiğimizde, masada önünde bilgisayarla uğraşan gözlüklü bir çocuk vardı.
"Ali ne yaptın?"
"Buyur Pamir abi, sinyali sesi dinlerken tespit edecem"

...

'Evet varmı diyeceğin ona güveniyorum, sen kime güveniyorsun hapiste çürüyen babanamı' dediğim yeri dinliyorduk. Pamir hafifçe bana döndü yüzünde varla yok arasında bir tebessüm vardı. Bu durumda gülemezdi ama ona böyle dediğim için benimle gururduydugu çok belliydi.
"Buldum" alinin sesi ile hepimiz bir anda ona baktık.
"Abi, şehirden 2-3 saat uzaklıkta bir yerde. Issız bir yer" dedi. Pamir ozana döndü,
"Ozan, Behzatıda al adamlarınızı toplayın. Yavuzun ekibinede ihtiyaç var onada haber verin, evdede korumalar olsun ama" dedi. Ozan başını sallayıp koşar adım dış kapıya yöneldi.
"Sağol ali, borcumuz ne kadar?" Diyerek bir soru yöneltti aliye, Pamir.
"Estağfurullah abi, senin bana ve kardeşime yaptıklarından sonra borç mu olur? Eğer ben sana yardım edebiliyorsan senin sayende abi" dedi başını eğerek. Pamir, alinin omzuna dostça vurdu.

"Dışardakilere söyle, seni eve bıraksınlar" Pamirin bu lafı üzerine Ali kafasını sallayıp oda evden çıktı.

Pamire döndüm, o bana bakıyordu.
"Pamir" dedim titrek sesimle
"Ayşim" dedi Pamir.
"Kurtarabilecek misini?"
"Bana güveniyor musun?"
"Güveniyorum"
"Merak etme, yerin yedi kat dibinede inse bulucam" dedi. Beni göğüsüne yaslayıp saçlarımı öptü.
"Yeterki sen ağlama" dedi. Kısık sesiyle.

Ayrıldığımda, yüzüne baktım.
"Bende gelecem" dedim bir cesaretle
"Ne! Hayır kırca saçmalama"
"Küserim" dedim bir çocuk edasıyla,
"Küs olman, yaralı olmandan daha iyi benim için" dedi. Öylece bakakaldım. Aslında doğru söylüyordu.

Yutkundum.

"Tabikide senin yaralanmana müsade etmem ama, Allah korusun göremediğim bişi olursa, hesaba katmadığım. Seni tehlikeye atamam" dedi. Başımı olumlu anlamda salladım. Onu anlıyordum.

Telefonu çaldığında, derin bir nefes alıp açtı.

14-15 saniye kadar karşısındakini dinlediğinde
"Geliyorum" değip telefonu kapattı.

"Bebeğim ben şimdi gidiyorum, ama gelicem, arkadaşınıda getiricem" dedi gözlerime bakarak.

"Bekliyorum" dedim.

Son kez.bana bakıp, oda diğerleri gibi evden ayrıldı.