MAFYANIN İNCİR ÇİÇEĞİ

13."Kabus"

Begümle yukarı çıktığımızda, ona karşımızdaki odayı verdim. Aramızda büyük bir koridor vardı sadece, kiii Begümün yan odasındada ozan kalıyordu.

45 dakika sonra...

Hemen yatağa oturdu.
"Ya kırca bana neden böyle bir şeyin içine girdiğini anlatmıyorsun?" Dedi sitemle Begüm.
"Ya nasıl anlatayım vaktim mi oldu?" Dedim bende aynı sitemle. Şimay olayına kadar herşeyi anlatmıştım.
"Offf valla aramasam aradığın yok" dedi ellerini önünde birleştirerek.
"Ya saçmalama" dedim bende kollarımi ona sararak.
"Sınavların vardi ya şapşik o yüzden rahatsız etmekte istemedim" dedim çocusu sesimle geri çekilirken.

Sonra durdum.

"Siz ozanla ne iş?" Dedim sırıtarak.
"Ay saçmalama kırca, ben sen miyim? Hemen bir mafyanın kollarına atılmam" dedi. Koluna bir cimcik attım
Ben öyle mi yapmıştım? Sadece biraz fazla çabuk kabullenmiştim.
"Saçmalama kız,ne atılması. Ben sadece..." Diyip sustum keşke bu konuşmaya hiç girmeseydim yaaa ben sadece ne ! Kırca ben sadece nee!
"Evet, sen sadece kırca?" Dedi tek kaşını kaldırarak.
"Fazla hızlı kabullendim" dedim aklımdakini dile getirerek.
"Hızlı mı kabullendin?" Diyip sadis bir kahkaha attı.
Gözlerimle odanın tavanina bakmaya başladım. Sonra duvardaki saat kaydı gözlerim.
"Hiii çok uzun kalmışım burda ya gitmem lazım" dedim telaşla Ona söz hakkı tanımadan.
"Tabi tabi aynen" dedi saate bakarak.
"Kızım matematiğin mi yok ? 45 dakika nedir?" Dedim.
"Tamam canım kaç sen" dedi alayla.
Bu sefer bacağına bir cimcik attım.
"Ahğ!"
"Yapma şunu kırca" dedi bacağını sıvazlayarak.

Bu sefer ben güldüm.

"Tm tm neyse iyi geceler" dediğimde kapıya ilerliyordum
"Sanada" dediğini duydum kapıyı kapatırken.

Derin bir nefes alıp odaya girdim. Pamir yatakta telefonu ile uğraşıyordu. Odada pamirin telefonundan başka ışık yoktu.
Yanına gidip yatağın köşesine oturdum.

Kötü bişi mi yaptım?
Neden yüzüme bakmıyor?

"Pamir" dedim kısık sesimle.
Cevap vermedi.
Kötü bir şey mi demiştim?
"Pamir" dedim daha yüksek çıkan bir sesle.

"Hı?" Diyip bana döndü. Boğazını temizlerken Komidinin üstündeki masa lambası açıp telefonu oraya bıraktı.
"Pardon dalmışım, duymadım geldiğini" ohh içime bir su serpildi yemin ederim.
"Ha" dedim. Anladığımı belli ederek
"Naptın, yerleştirdi mi Begümü odasına?"
"Evet..." Diyip sustum. Gözlerimin içine baktı. Bir şey söyleyeceğimi anlamıştı.
"Ben... teşekür ederim" dedim.

Kendine özgü kahkası ile küçük ama sağlam bir kahkaha attı.

Komik bişi mi söylemiştim?
"Bebeğim, teşekkür etmene gerek yok, senin arkadaşın benimde arkadaşım" dedi.

Bu adamı hızlı kabul etmekte, aşkına güvenmekte doğru karar almıştım.

Yüzüme bir gülümseme yerleşti.
"Şimdi gelde uyuyayım artık" kollarını açtığında ona baktım.
"Ben arkamı dönsem...yani sen beni belimden sarsan" dedim. Şaşkın, çatık kaşları ile bana bakıyordu. Bunu neden yaptığımı merak ediyordu.
"Tamam" dedi. İtiraz etmeden. ona arkamı dönüp uzandığımda beni kasıklarımdan kendine çekti. Sanki tek vücut gibiydik. Bir olmuştuk. Nefes alış verişlerini çok rahat bir şekilde duyuyordum.

"İyi geceler Ayşim" dedi. Kulağıma fısıldayarak.

Bunun anlamıni söyleyecekti ama araya bir sürü olay girdi. Yarın öğrenmeliydim. Ondan duymalıydım.

"İyi geceler" dedim.

...

Gözümü açtığımda etraf karanlıktı, Pamir yanımda yoktu
Yatakta doğruluk ışığı açtım. Gece lambasını aydınlatığı kadarla Pamir odadada yoktu. Koşarak aşşağıya indim.

Evde hiç kimse yoktu. Her yer sessizdi terk edilmiş gibiydi
Kapıyı açıp bahçeye çıktığımda, bahçedede kimse yoktu.

"PAMİR" Dedim bağırarak.
"Nerdesin Pamir!(?)" dedim. Sonra birden evin bütün camları kırıldı. Ben Ne olduğunu anlamadan rüzgar çıkmıştı.
Sanki fırtına gibiydi çok sert ve kuvvetli esiyordu.
"Aaa!" Korkuyla kulaklarımi kapatıp yere çöktüm.
"Pamir!" Dedim bağırarak.
"Nerdesin!"

Sonra birden bi kapı sesi duydum. O tarafa, gelen Pamir umuduyla baktığımda Bülenti gördüm.
"Karıcığım" diye bana doğru geliyordu.
"Git! Yaklaşma!" Dedim. Ellerimden destek alıp çöktüğüm yerden geri geri gidiyordum. Bülent pamire napmıştı?
Neden evde kimse yoktu?
"Yapma ama böyle, Pamir seni bana verdi ya" dedi sırıtarak.

"YALAN SÖYLÜYORSUN! PAMİR BENİ BIRAKMAZ" dedim bağırarak.

"Kırca uyan" dedi Pamirin sesi.

"PAMİR!,PAMİR YARDIM ET! BÜLENT BURDA. YALAN SÖYLÜYOR" dedim.

"kabus görüyorsun! Aç gözünü bebeğim aç!" Dedi Pamir sesi telaşlı geliyordu.

"PAMİR VERME BENİ ONA BIRAKMA BENİ!" Dedim bağırarak.

Bülent iğrenç bir kahkaha attığında, ter içinde bağırarak yataktan fırladım.
"PAMİR!"

Derin derin nefesler alıyordum.
Arkamı döndüğümde, Pamir bana korku dolu gözlerle bakıyordu. Eli sırtımda, burdayım derce varlığını hissettirmek isterce sırtımı sıvazlıyordu.

"Ben burdayım, burdayım kırca seni asla bırakmam burdayım" dedi. hemen ellerimi boynuna doladım.

Derin nefeslerek alarak göğsünde sakinleşmeyi bekledim.

Buradaydı. Beni bırakmazdı.
Beni ona vermezdi.

...

Bir süre sonra mühürlenmiş ağzımı açmaya karar verdim,
"Sen, gitme olurmu? Beni bırakma Pamir" dedim. Saçlarımdaki elleri durdu.
"Asla. Asla bırakmayacağım kırca, sen istesende bırakmayacağım" dedi. Emin bir tavırla.

Başımı kaldırıp gözlerinin içine baktım. O bal gözleri biraz daha durgundu.

"Bülente vermiştin beni" dedim titreyen sesimle.

Gözlerini kaçırdı. Konudan rahatsızdı.

"Duydum" dedi kuru bir şekilde.
Kendine kızıyordu. Beni elinde olmayan bir şey yüzünden kendine kızıyordu.
"Ame dedim ona. Beni bırakmaz dedim, bırakmazdında" başımdan öptü.
Bende tekrar kafamı göğsüne koydum.
Artık uyuyabilirdim.

Çok korkmuştum. Gerçek gibiydi.