I'm the queen

Chapter 17.

KATRINA POV.

Naka hinga ako ng maluwag ng maka labas sa office nya, pero agad din akong napa tigil ng makita sa harapan ko si betty na naka cross arm.

" Hi Kath." Ngiting sabi nya..

" Hi.. Excuse." Sabi ko at agad na nag lakad.

" Can we talk?." Tanong nya, ano bayan? Lahat nalang ba gusto akong maka usap? Late nako..

" Sorr__."

" After your work, I know you're busy, let's meet in the cafe." Sabi nya at pumunta na sa office ni darren.

Wow.. ni hindi nya nga alam kung umoo bako, tss..

Pag pasok ko wala si ma'am terror, kaya agad na akong pumunta sa pwesto ko at nag simula na.

" Uy kath, saan kapa ba nag punta at ang tagal mo yata?." Tanong ni Shirley.

" Ahm.. sumakit kasi ang tyan ko kaya natagalan ako." Pag papalusot ko kaya tumango nalang sya.

Ng matapos ang work, agad na akong dumiretso sa cafe, pag dating ko naman nakita kona syang naka upo at may dalawang kape.

" Have a seat." Sabi nya kaya naupo nako sa harapan nya.

" Bakit?."

" I know you don't like me, me either." Sabi nya na syang ikina kunot ng noo ko.

" Ano bang gusto mong sabihin? Sabihin mona." Sabi ko, sumipsip muna sya ng kape at tiningnan ako.

" I know how much you love Darren, but I don't think your love for him is good enough for him to love you back." Sabi nya..

" I know what's best for him, hindi ka bagay sa tulad namin, we're in the same world, poor like you will never gonna suit enough for the business, you can't afford to invest any some of your collection or money, your saving is not enough, you don't have any connections or business to help darren for the business to make it huge." Sabi nyapa, hindi ako nakapag salita kaya napa ngisi sya.

" See? You know yourself, so please, set him free, stop bothering him, when he's dad knows your doing, he gonna make a plan to you to stay away from he's son, your to poor for us, pinsan kalang ni Vina kaya sya ganon, alam nating ang mayaman ay para lang sa mayaman, ilugar mona ang sarili mo." Sabi nya.

" Ayoko sa lahat ang mina maliit ako, ganito ka pala.. nakakatawa, yung mahinhin at masayahin na babae, ay nag papakitang tao lang sa harap ni Darren, bago moko maliitin, siguraduhin mo munang hindi ka nagtatakong ng matataas, dahil ikaw talaga ang maliit, at ang mabababang tulad namin ay hindi dapat nilalait, dahil ang mas nakakaangat pa ang salot sa lipunan at napaka taas ng tingin sa sarili, ang mayayaman na tulad nyo walang ibang ginawa kundi ang manlait." Sabi ko at napa tayo, masama na ang tingin nya na sakin na syang ikina ngisi kolang.

" Ang love, hindi tumitingin sa kung anong estado ng buhay na meron ka, dahil ang mga ganon ay nag papakitang makasarili talaga sila at maarte, mga tao rin naman kayong mayayaman, hindi kayo dyos, kaya pantay lang, wag kang masyadong mag malaki dahil lang may pera kayo o kayo pa ang pinaka mayaman, dahil ang tulad nyong puro pera at kayabangan, mas walang nararating sa buhay at hindi rin makita ang tunay na pag mamahal, ang tao binuhay para gumawa ng tama, pero mukang sa ikina lalim laliman kapa napulot, kung mayaman kayo, at kami mahirap, wala akong pake, kasi pare parehas lang din tayong namamatay, ipag malaki mo sakin yang yaman nyo kung nagagawa nyong kainin yang pera pag nasa hukay na kayo." Mahabang lintanya ko at agad na umalis at sumakay sa kotse ko.

Agad akong napa kapit sa dib dib ko at tumingin sa front mirror, pawisan na ako.

" Hala! Nagawa ko talaga yun!? WHAAA!! SHUTA LAMUNIN MONA KO LUPA!! SORRY TALAGA PAG TALAGA AKO NATANGGAL SA TRABAHO KAKALBUHIN KOSYA!! WHAAA!!." Nag sisigaw ako na parang baliw dito sa loob ng kotse ko at sinabunot sabunutan kopa ang sarili ko.