DO İ KNOW YOU?《》bucky barnes

BROOKLYN-19

Çantalar, koliler, ev, araba...

Kısacası her şey hazırdı. Gitme zamanı gelmişti.

"Alphine! Gel hadi!"

Kedisi ve o. Beraber mutlu olacaklardı. Firmadan gelen görevliler kolileri ve dolap, koltuk gibi eşyaları aşağıya taşıyorlardı. Açık olan kapıdan Clint ve Natasha girdi.

(C)"Gidiyorsun demek. Hala inanamıyorum."

(M)"Böyle yapma Clint. İyi olacağım, çok daha iyi."

(N)"Sadece, bizden uzak kalman bizi korkutuyor. Geç değil Maria, kararını değiştirmek için geç değil."

(M)"Ben o gece kesin kararımı verdim. Hem, size de başka bir kapı oldu, değil mi?"

(C)"Sadece kendine çok dikkat et. Hiçbir şey eskisi gibi değil, biliyorsun."

(M)"Söz veriyorum çok dikkatli olacağım."

(N)"Cozutmak yok hayatım, anlaşıldı mı?"

(M)"Tamam anne! Ama şimdi çıkmam gerek. Sizi çok seviyorum. Dikkat edin sakın ölmeyin!"

(C)"Sen kendine bak bücür!"

(M)"BÜYÜKANNENLE DÜZGÜN KONUŞ CLİNT!"

Merdivenlerden inerken bağırdı. Onları çok özleyecekti ama kendini de düşünmeliydi.

Yeni hayatımın ilk günü diye düşündü ve kucağındaki Alphine'ı düzeltti. Çağırdığı taksi kapının önünde bekliyordu. Arabaya bindi ve yola çıktı.

♤♡◇

(W)"İyi hissetmiyorum Nat."

(N)"Neden, ne oldu?"

(W)"Başım çatlıyor resmen."

(N)"Bu aralar görevlerde çok aktiftin Wanda. Eminim ki yorgunluktandır."

(W)"Umarım Nat. En iyisi gidip dinlenmeliyim."

(N)"İyi uykular Wanda."

(B)"Gitti değil mi?"

(Sm)"Resmen kızı kaçırdın Bucky. Gitmemesi garip olurdu."

(T)"Kendine gel Romeo, yaşlandın resmen!"

Sam kocaman bir kahkaha patlattı. Tony'nin bu saçma şakalarına sadece o gülüyordu zaten.

(B)"Oduncu gömlekleri ve baltalar hakkında dediklerimi hatırlıyorsun, değil mi Tony?"

(C)"Sakin ol Bucky."

(B)"Sen ne diyorsun Clint? Sadece şakalaşıyoruz! Aynı senin gibi!"

(N)"Yeter bu kadar! Uğraşmayın şununla çocuk gibi. Ve sen Bucky, kızın gitme sebebi sensin çok konuşma!"

Odadan çıktı Natasha. Sinirliydi, çok sinirli. Maria bunları hak etmemişti. Zorunluluktan gidiyor gibiydi sanki, en azından Natasha öyle hissetmişti.

♤♡◇

Oturmuş uçak saatimi bekliyordum. Etraf değişik bir şekilde çok kalabalık değildi.

Hatta sadece ben ve arkamda oturan siyahlar içindeki adam vardı. Açıkçası tedirgin olmuştum. Adamın yüzü gözükmüyordu ve yanında ne çanta ne de başka bir şey vardı.