DO İ KNOW YOU?《》bucky barnes

TANRI'NIN SEVGİLİ KULU-12

(T)"Bunlar da kim?"

(N))"Bucky gibi dövüşüyorlar!"

(B)"Ben eğittim de ondan! Beni almaya geldiler!"

Kuleye saldırı yapılmıştı. Amaçları Bucky'i almaktı. Tüm ekip -bu sefer Wanda ve Pietro da dahil- savaşıyorlardı. Bucky aralarına dahil olmuştu artık.
Herkes savaş alanındaydı. Sadece bir kişi ortalıkta görünmüyordu, Maria.(Ah hepsi asıl kız olduğu için.)

(N)"Maria nereye gitti!"

(S)"Kaçmıştır o! İyidir merak etmeyin!"

(P)"Ben hemen bakıp geleyim mi?"

(T)"Hayır. Sen burada çok etkilisin. Bucky gider şimdi."

Bunu demelerini bekleyen Bucky koşmaya başladı. Maria'ya değer veriyordu. Tek sıkıntı aklının ve kalbinin aynı şeyleri söylemiyor oluşuydu. Aklı uzak durmasını, kalbi ise onun varlığına muhtaç olduğunu söylüyordu.

Maria'nın nereye saklanmış olabileceğini düşündü. Saldırı olduğunda odasındaydı, orada saklanıyor olabilirdi.

Beşer beşer merdivenleri çıkarak Maria'nın odasının olduğu kata çıktı. Tüm katta Maria'yı arıyordu, Hydra'nın onu almamasını umdu.

Kendi katında yoktu. Bir üst kata çıktı ve işte. Rastgele bir odada yatağın yanına çökmüştü.

Tek sıkıntı kanlar içinde olmasıydı. Tahminen üç kere vurulmuştu ve artık dayanamıyordu.

(M)"Bucky?"

(B)"Sus. Konuşma. Yorma kendini. Birazdan gelirler."
"Steve, Maria'yı buldum. Vurulmuş ama."

(M)"Bucky sanırım ölüyorum."

Sesi çıkmamıştı adeta. İnce bir çizgi şeklinde ağzından da kanlar akmaya başlamıştı. Gözlerini açık tutmaya mecali kalmamıştı zaten.

(B)"Ölmek yok. Ölmeyeceksin."

(M)"Bana.

Nefes aldı ve bekledi. Söylemesi gerekiyordu yoksa içi rahat gitmezdi.

(M)"Sarılır mısın?"

Bucky yavaşça Maria'yı kucağına aldı. Maria da başını Bucky'nin omzuna yasladı.

Maria tam olarak şimdi ölebilirdi. Ölmek için en güzel yerdeydi. Bucky'nin konuştuğunu duydu, sesi titreyerek konuşuyordu.

(B)"Steve ölüyor Steve bu zamana kadar dayanabilmesi bile mucize." "Kurşunların isabet ettikleri yerleri gör, Steve." "Ölüyor. Kollarımda ölüyor."

Yarım yamalak duydukları hoşuna gitmişti. Sapıkça bir düşünce olduğunu düşündü ama pek üstünde durmadı. Bucky'nin ağlaması dışında her şey onun için muazzamdı Maria için. Yavaşça vücudunun daha da ağırlaştığını hissetti. Evet, şimdi gidiyordu. Tek bir cümle çıktı ağzından.

(M)"Senin suçun değil."

(B)"Hayır Maria bekle şimdi geliyorlar, olmaz ama aç gözünü. STEVE! Maria hadi aç gözlerini."

Steve ve Natasha oldukları odaya girdiler. Ağlayan bir Bucky ve onun kucağında ölü bir Maria gördüler.

Felaketin manzarasıydı bu.