0.9

3.8K 114 2
                                        

Azat içeri girdiğinde yüzümde bir tebessüm oluşmuştu ama yaptıkları aklıma gelince eski halime döndüm.

"Dila bu kim?" demesiyle şaşırdım.

"Ben kaza geçirdim ve senin ağzından çıkan ilk laf bu mu?" dedim.

Cihan ayağa kalkarak "Ben sizi yalnız bırakıyım" diyerek kapıya yönelmişti. Gerçekten centilmen biriydi.

Azat yanıma gelip elimi tuttuğunda elimi çektim.

"Dila nasıl hissediyosun kendini?" dedi.
"Yorgunum Azat neden geldin?"

"Seni merak ettim ben"

"Beni merak ettin ama uyandığımda yanımda değildin sahi nerdeydin Nurbanunun yanında mı?" dediğimde bu sefer o şaşırdı Cihan ağzından kaçırmıştı bunu ordan biliyordum.

"Dila saçmalama ben gönlümdekine ihanet eder miyim?" güldüm.

"Gönlündeki kim Azat?"

"Sen bunu biliyorsun zaten Dila." dediğinde yine güldüm.

"Bana nedense hiç benmişim gibi gelmiyo" diyip devam ettim.

"Azat benim yalanlarına karnım tok bu yaşıma kadar çok güvendiğim insan oldu bunlardan biri de sendin ama hepsi sağolsun güvenimi yok ettiler." dedim.

"Dila ben senin güvenini kıracak ne yaptım daha 2 hafta önce gece neler söylediğimi hatırlamıyor musun?" dedi.

"Ben o gün gördüm seni Azat" dedim ve sustum.

Uzun bir sessizliğin sonunda sordu.

"Ne gördün?" dedi.

"O sarışın kadınla kafede el ele göz göze olan Azatı gördüm. Ben seni her şeyinle kabullenmişken o kadına nasıl güldün?" dediğimde bakakaldı.

"Git Azat bana daha fazla zarar verme." dedim.

Lafımı dinledi ve gitti gözümden akan yaşla gidişini izledim.

2 GÜN SONRA (YAZARDAN)

"Dila lütfen içer misin şu çorbayı"
Esra ne kadar diretse de Dila yemiyordu. Sıkılmıştı yata yata artık kalkıp gezmek istiyordu.

"Ben iyileştim kalkıcam artık ya" demesiyle odadan içeri biri girdi.

Elinde çiçekle içeri giren Cihanı gören Esra kurtuluşunun farkına vardı.

"Mızmız bir kız varmış galiba onun için geldim ben." dedi ve güldü.

"Yaa bide sen gel üstüme tam olsun Cihan kurtar beni." Dilanın yakarışıyla Esra tepsiyi Cihanın eline verip odadan çıktı. Pes etmişti sonunda.

Dila ve Cihan gerçekten iyi anlaşmışlardı 2 gündür Cihan asla yalnız bırakmamıştı Dilayı sürekli onu güldürüyor sıkılmasını engelliyordu. Aralarındaki samimiyetle
Hanım-Bey kalıplarını kaldırmışlardı.

"Dila neden yemiyosun?" dedi Cihan.

"Ya karnım aç değil sabah bi ton bir şey yedirdiler daha acıkmadım hem ben daraldım bu odada iyiyim diyorum ama kimse beni çıkartmıyo dışarı."

"Tamam o zaman kalk bakalım ayağa" Cihandan bunu beklermişcesine kalkmıştı Dila.

Onun iyi olduğunu gören Cihan üstünü giyinmesini dışarı çıkacaklarını söyleyince Dila heyecanla Cihana sarılmıştı.

"Teşekkür ederim, teşekkür ederimm."

"Tamam sen giyinmeye başla bende dedenle bir konuşayım." dedi ve odadan çıktı.

AĞANIN KADINIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin