'AĞANIN KADINI' isimli tek kitaptır.
Telif hakkı sudecorns hesabına aittir.
-Keşke dedim o an keşke benim gibi İstanbullu olsaydı belki o da beni isterdi.
Korkuyorum, ben ki bütün Mardinin derdine çare bulan Azat Haktanoğlu bir kıza tekrar aşık ol...
Sabah uyanıp hızlıca hazırlandım. Asunun attığı mesajla imza işi için Denizin şirketine gideceğimizi öğrenmiştim. Kaybettiği kadını göstermek istediğim için çok daha özenli olacaktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçlarımı düzleştirip makyajımı yaptığımda geç kalacağımı farkedip Asuya direkt Denizin şirketine geleceğimi söyledim ve ondan konum istedim.
Kabanımı ve stilettolarımı giydiğimde çıkıp arabama doğru yol aldım. Navigasyona konumu girip ilerledim.
Yaklaşık 1 saat sonra şirkete vardığımda bilerek Denizin odasına girdim.
"Merhaba ben imza işleri için gelmiştim."
"Hoşgeldin geç otur sen ben getirtirim. Bir şeyler içmek ister misin ya da tatlı?"
"Tatlı mı var?" diye sordum tüm odağım oraya kaymıştı.
"Yoktur ama aldırırım çilekli pastaya ne dersin?"
Teklifi çok cazipti ama hafif kilo aldığımı göbeğime bakıp anlayınca vazgeçtim.
"Yok ya yemeyeyim ben sadece bi kahve alsam iyi olur."
"Dila kilo falan aldığın yok ye işte"
Gülümsedim, demek anlamıştı.
"Bi aralar doyuramıyoruz seni falan diyordun sanki." dediğimle beraber gözlerim dolduğunda hızla geri göndermeye çabaladım. O sırada gözündeki yaşı saklamayan Deniz lafa girdi. Gözyaşları beni çok şaşırtmıştı.
"Güzel günlerdi. Dila bak ben sana ne desem bilmiyorum ama özür dilerim. Neden öyle saçma sapan bir şey yaptığımı açıklamamı istersen gel bana olur mu? Bak ben senden sonra iyi olamadım hala da değilim belki bilmiyorum. Dilam ben seni ilk günkü gibi seviyorum. Özür dilerim." dedi.
"Deniz bence geçmişin üstünü örtmek lazım artık. Ben nedeniyle ilgilenmiyorum oldu mu, oldu. Eğer seni affedersem gururuma yenik düşmüş olurum, ben böyle bir şey olsun istemiyorum. Ben çok düşündüm, çok ağladım. Acaba beni sevmiş miydi diye düşünceler beynimi ele geçirmişti.
Bir gün kalktım artık ayağa aldığın kolyeyi yüzük sanmamı anımsadım, hayal kırıklığımı hatırladım. Dövmeyi o zaman yaptırdım. Kalbimdeki kelebekler yarım kalmıştı tıpkı biz gibi. Artık ne kadar çabalasan da olmaz çünkü sen beni hiç sevmedin." dedim buruk bir tebessümle.
"Dila hissettiklerimi yalanlayamazsın ben seni kendimden çok sevdim, seviyorum." dedi.
"NİYE GELMEDİN PEŞİMDEN, NİYE 4 AY SONRA ÇIKTIN KARŞIMA? AKLIMI KAÇIRACAĞIM NEDEN YA NEDEN?"
Konuşmayan Denizle çıktım odadan. Yine gelmedi peşimden ama artık öyle bir umudum da yoktu zaten . Asansör beklerken kırılma sesleri duyduğumda yanına gitmemek için mücadele verip asansöre bindim.
