CESUR

13.bölüm

Barlas alinin söylediği her kelimenin üstünde eziliyordu. Annesinden sonra hiç bu kadar kalbi acımamıştı. Annesinin acısı günden güne azalacağına artarken bile bu kadar derin bir acıyı hissetmemişti.

...

Barlasın gözüne bakıp zorda olsa söylemiştim. Bunca zamana kadar çok şey yaşadım. Insanlar çekinmeden kırdılar kalbimi,onlar kırdıkça ben güçlendim, onlar kırdıkça ben ayağa kalktım,yılmadım. Bu sefer her şeyin farklı olacağını düşünüyordum,belki de kendimi kandırıyordum. Barlasın bana iyi geleceğini düşünmüştüm,kabuk tutan yarama merhem olur sanmıştım. Oysa barlas o kabuk tutan yarayı diğerleri gibi deşmekten çekinmedi. Ben onunla konuşurken her bir kelimeme dikkat ederken o ise beni öfkesi için kuralları için harcamaktan çekinmedi.

Allah'a hep dua ederdim. Belki ailemden,arkadaşımdan,diğer insanlardan yana şansım hiç olmadı ama eğer bir gun güvenirsem,sevgi hissedersem ve evlenirsem eşimden yana olacağını düşünmek isterdim. Ben barlasa karşı olan sevgimin boyutunu,ölçüsünü,sınırını bilmiyorum. Belki ilk görüşte aşk,belki beğeni,hoşlantı bilmiyorum ama ona çok fazla bağlı olduğumu ve onun yanındayken sert kabuğumu,duvarlarımı yıktığımı biliyorum. Hayatta her zaman hırçın olmuştum,bu benim korunma iç güdümdü. Ama barlasa karşı hiç öyle olamamıştım.

Barlas gözümün içine sadece bakarken gözlerindeki kızarıklığı gördüğümde kalbim sıkışıyordu sanki ama herkes bana zarar verirken ben kendime veremezdim.

Son kez gözlerine bakıp yanından ayrılmak istediğimde sadece kolundan tuttu. Hiçbir şey söylemedi,gözlerime bakarak birşeyler anlatmak istiyordu.

"Bırak barlas zorlama"

Derken hem hıçkıra hıçkıra ağlarken hem de onun beni bırakmasını istemiyordum. Nazlanmak değildi benim ki sadece onu istiyordum. Gerçek barlası istiyordum.

"Gitme"

Başını yana eğmiş sanki tanıdığım öfkeli barlas gitmişti yerine sevgiye muhtaç bir barlas gelmişti.

"Olmaz barlas ben şimdi gelsem sana geleceğimizin ne olacağını ikimiz de biliyoruz."

Dediğimde barlas beni kendine çekti ve bir anda sarıldı. Iki elim havada kalırken barlas belime ellerini sarmış kafasını boynuma gömmüş,nefes alış verilerini hissettikçe içim titriyordu.

"Barlas lüt-"

Lafımı tamlayamadan barlas boynuma kafasını daha da gömdü ve kafası boynumdayken konuşuyordu.

"Sen benim kadınımsın benimsin."

Diyince daha çok ağlıyordum. Yılların birikmişliğim içimde vardı sanki.

"Sen senin olana böyle kötü mü davranıyorsun"

Diye sorduğumda kafasını boynumdan çıkarttı ve yüzümü elleri arasına aldı.

"Seni bir başkası ile düşünmek bile beni delirtiyor anladın mı?"

Dediği an benim de içimdeki sinir dışarıya çıktı. Kendimi tutamadım ve ondan uzaklaşmaya çalıştım,çırpınıyordum ama barlas beni bırakmıyordu.

"Beni de delirtiyor anladın mı, seni o kadın öperken o kadını öldürmek istedim. Ben senin dudaklarını öpmeye,senin tenine dokunmaya çekinirken bir başkası sana öyle dokununca ne hissettigimi tahmin bile edemezsin anladın mı!!!"

Diye söylendiğimde barlasın yaptığı tek şey dudaklarıma bakmaktı. Dudaklarıma baktığında benim odağımda onun gözleri ve yaptığı hareketler olmuştu.Nefes almayı unutup  konuştuğum için nefes alışverişlerim hızlanmıştı.