CESUR

10.bölüm

Barlasın son dediği cümle ile alin şaşkına dönmüştü. Böyle bir cümle beklemiyordu ve buna nasıl bir tepki vermesi gerektiği hakkında hiçbir fikri yoktu. Karşısındaki adam onu yıllardır seviyordu ve alin bunu bilmiyordu. Barlas bunca zamana kadar nasıl hissettirmemişti,nasıl tanımıştı alini,ne zaman görmüştü. Aklındaki sorular duyduklarından sonraki o kısa sürede beyninde dört dönüyordu.

Duraklamış barlasa bakarken barlas alinin gözlerinin içine bakıp bir tepki vermesini bekliyordu,soru sormasını bekliyordu ama alinin bunların hiçbirinin yapmaması onu korkutuyordu. Alinin nerede nasıl tepki vereceğini hesap edemiyordu. Hem hırçın,asi,inatçı bir kızken bir yandan da sevdiği insan için her şeyi yapan narin,kırılgan,hassas,duygusal bir kadındı. Bu ikilem barlas için zor olsa da o ikilemi seviyordu.

Alin barlasın gözünden gözünü ayırıp barlasın kucağından ayrılmak istediğinde barlas alinin beline ellerini koyup kucağından ayrılmasını istemiyordu çünkü alinin onun kucağından ayrılması demek belki de daha sakinleşmeden ikinci kavgalarını yapmak demekti. Barlas bunu istemiyordu,sevdiği kadına bağırmak onun ruhunu yoruyordu. Kendinden nefret ediyordu. Ne kadar dışarıdan sert bir adam gibi görünse de onun kalbinin yumuşak kısmı sadece annesine ve sevdiği kadınaydı. Eğer onlardan başka biri olacaksa bu çocuğu olacaktı.

Alin barlas ne kadar izin vermese de güçlükle barlasın kucağından kalktığında afallamıştı. Barlas alinin bir anda afallaması ile tedirgin olup ona elini uzatmıştı.

"Iyi misin"

Diye söylendiğinde alin sadece barlasın gözüne odaklanmıştı.

"Alin cevap versene"

Diyerek sinirlenmeye başlamıştı barlas. Bu kadar uzun süre tepkisiz kalması hem şaşırtıyor hem de tedirgin ediyordu.

"N-nasıl ol-uyor b-bu"

Kekeliyordu alin.

"Seni hep biliyordum. Ama bırakmıştım seni. 3 yıldır yoktun hayatımda,ya da ben öyle zannediyordum"

Diyerek  net bir şekilde dürüstce açıklamıştı.

"Ama bu nasıl olur"

Diyince barlas gerçekleri söylemek istedi ama en sevdiği insan hasta haldeyken ve bu gece çok yıpranmışken zamanı olmadığını düşünüyordu.

Alinin belinden tutup kendine çekti ve alinin alnından öptü.

"Önemsiz detaylar bunlar,uzun yoldan geldim. Uyut beni"

Diyince alinin aklı hâlâ barlasın son söylediği cümledeydi ama o da barlasın az önceki öfkesine şahit olduğu için mental olarak çökmüştü. Her ne kadar merak etse de şuan duymak istemiyordu. Şuan tek istediği şey sevdiği adamın göğsünde uyumak,o huzuru hissetmek,o güveni hissetmekti

Alin tebessüm edip barlasın elini tutup kendi odasına götürdü.

"Burada bekle geliyorum"

Diyerek kendi odasından çıkıp misafir odasına girmişti. Eser babası bazen onun evinde kaldığı için ona özel pijama takımları almıştı. Onlardan birini barlasa verecekti. Pijama takımlarını ararken bir anda kalbi sıkıştı. Elini kalbine götürüp nefes alıp vermeye çalışarak düzelmesini bekliyordu. Yatağa oturup sakinleştiğinde kendi kendine sessiz bir şekilde konuştu.

"Allah'ım ne olur barlasın söyleyeceği şey aramızı bozmasın. Ilk defa böyle bir şey hissediyorum bozulmasın ne olur"

Diyerek dua ediyordu. Korkuyordu. En büyük duyguları tatmayan bir kadındı o.