sᴀᴋıɴ ɢᴏ̈ᴢᴜ̈ɴᴜ̈ ᴋıʀᴘᴍᴀ

9.Bölüm

"Yazardan"

Drew ağrıyan başını ellerinin arasına almış ve hastane odasında ki duvar saatine bakmıştı.

15 dakika sonra Maria'yla yeni bir seansı vardı ve o şu ana kadar hastayı başka bir doktora devretmeyi düşünüyordu.
Dün akşam olanlar kendisini fazlaca yormuş olacak ki ne düzgün uyku uyuyabilmiş ne de iyi yemek yiyebilmişti.

Drew düşüncelerinden sıyrılarak saatini kontrol etmişti, seansına başlamasına 8-9 dakika kaldığını görünce seansa biraz erken girmenin bir sorun çıkartmayacağını düşünüp odasından çıktı ve Maria'nın odasına doğru ilerledi.

Koridorun sonuna doğru yaklaşırken alt katta bulunan tek odaya doğru adımlarını sürdürüyordu. Odaya yaklaştıkça çıkan sesler gittikçe daha da netleşiyordu.

Kapının önündeki kalabalığı görünce olatın ciddiyetinin hala farkında değildi.
Kapının önüne geldiği zaman onu fark eden Hemşireler doktora doğru ilerledi. Doktor kendisine yaklaşan kadınları görünce gözlerini tek tek hepsinin yüzünde gezdirdi.

Yüzlerinden endişe ve korku akan kadınlardan artık ciddi birşeyler olduğunu anlamıştı.

"Sonunda doktor Drew, sabahtan belli size ulaşmaya çalışıyoruz ama telefonlara cevap vermiyorsunuz. Sizi bulmak için yanınıza gönderdiğim kişiler sizi bulamayınca seans saatinize kadar beklemek zorunda kaldık. "

"Sorun ne? "

"Bayan Maria..o biraz tuhaf davranıyor...yanii"

Doktor iyice endişelenmişken kadının ağzında gevelediği laflar daha çok sinirini bozuyordu.

"Ne olduğunu söyler misiniz artık.?"

"Bayan Maria son 3 gündür yemeklerini yemiyor,odasına yemek getiren hemşireler onun gözünü asla kırpmadığını ve sadece kendi kendine birşeyler mırıldandığını söyledi. Geçen akşam siz hastaneden gittikten 2 saat sonra odasının önünde Lauren Jeff'in geldiğini gördük.
Ama o hastanın sürekli hastanede dolaştığını bildiğimiz için birşey yapmadık."

"Peki odasının önüne gelince ne demiş, biliyor musunuz? "

"Aslında doktor bey odasının önünde gelince kapıya sertçe vurmaya başladı her defasında daha sert vurup haykırıyordu. Veda etmek için son 2 günü olduğunu,kitabına yeni bir hikaye ekleneceğini ve onun çıktığını söylüyord-"

"Çıktığını mı? Nerden?...kim? "

"Aslında bakarsanız bizde anlamadık sadece onun çıktığını, onun kaçtığını söylüyordu. Kimden bahsettiğini bilmiyoruz ama işin daha ilginç kısmı şu.. Bunları söyledikten sonra koşarak odanın kapısından uzaklaşmaya başladı. Sonra içine sinmemiş olacak ki Maria hanımın kapısının önüne aynı şekilde geri geldi ve diz çöküp ellerini yüzüne vurmaya başladı. Her seferinde vuruşlarıma sertleştiriyor her vurduktan sonra özür diliyordu.Bizde müdahale edip onu revire yatırdık. "

Drew ayaklarından yere çakılmış gibi hissediyordu.
Hemşireyi eliyle susturup sözünü kestikten sonra kızın odasına doğru ilerledi..

Kapıyı açıp içeriye girdikten sonra gözleri odanın içinde kızı aradı.

Yatağının yanına çökmüş dağılmış saçları, kızarmış gözleriyle gerçekten ürpertici görünüyordu. Elinde, hemşirelerin yeni temizlediği odadaki kırık bir ayna parçası duruyordu.

Önüne o meşur defter  vardı. Son sayfasında belli olan kapakta gözlerini gözdirdi. Defterin sağ üst köşesinde küçük bir tarih ve yazı vardı. Drew gördüğü şeylerle yumru boğazına yerleşirken o histen kurtulamamıştı

"01/08/2020 Drew Owen "

Tanıdık tarihle o his daha çok kendisini rahatsız ederken soğuk yerler akıtıyordu. O tarif dünden belli yatmasına izin vermemiş üstüne üstelik aklından bir saniye olsun ayrılmamıştı.

"Sekizinci ayın biri, bir gün sonrası."

Maria elindeki cam parçasını her seferinde daha da bastırarak kitabın son olduğu belli olan sayfasına çizikler atıyordu.

Cama bastırdığı için kesik elinden akan kan camdan süzülerek kağıdı ıslatıyordu.

Maria uzun zamandır sessiz olan odadaki ayak seslerini duyunca başını kaldırıp karşısındaki doktora baktı.

Adam gerçekten çok şaşırıyordu. Nasıl olur da biri gözlerini kırpmadan bu kadar uzun süre kalabilirdi.

"Doktor..duydudun mu? Kaçmış. Buraya geliyormuş."

Drew karşısındaki kız bunu söyleyince  elini siyah deri defterine attı ve lastiğinden kurtarak açtı. Defterin arasından çıkarttığı masanın üstünde bulduğu zarfı genç kızın yüzüne doğru sallamaya başladı.

Kız gördüğü zarfla sadece baktı. Aynı tepkisizlikle önüne zaten açık olan kitabın
sayfalarını geriye çevirerek sayfanın arasından üst üste duran kalın ve yüzeyindekinin bariz kan olduğu belli olan zarfları ayakta duran doktora doğru fırlattı.

"Fırlatılan zarflar Doktor'un ayağına çarpıp durana kadar savrulunca Doktor'un dikkatini kağıdın üstündeki kan değil, Zarfların üzerinde yazan Maria'nın eski ölen doktorlarının isimleriydi."
______________________________
END
UMARIM BEĞENİRSİNİZ..