UNUTULMUŞ BİR ŞİİR, UNUTULMUŞ BİR ŞARKI
I.
Yalnız bir şehrin koynunda uyandım bu sabah,
Olmayan bir adamın kokusuydu kalan.
Sevmeyen bir adamın tiyatrosuydu sahnede olan.
Dönmemek üzere yola çıkan mektuplar gibi,
Kelimelerini esirgeyip de gittin.
Sesini unutsaydın keşke,
O beni uyandırırdı bu sabah.
Şimdi kim uyandıracak beni!
Kim gülümseyecek bana her sabah altı gibi...
Unutulmuş bir şiir,
Unutulmuş bir yer,
Unutulmuş bir şarkı...
Ara bunları kalbinde, toplamında bir ben eder miyim bilmem ama
Bulacaksın eski benin resmini, bıraktığın zamanda oracıkta.
Senin için unuttuğum bir kendim var, benden ayrı benimle aynı kalan.
Yaktığım şiirlerin toplamı olan sen, artık hiç bende olmamış gibisin.
Mezarı boş kalan kayıp bir ölü, herkesin hafızasından silinen bir şarkının sözlerisin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
II.
Toprağına dikilmeyen çiçekler bile sen kokuyor, senin olmadığın toprak bile sana meftun, sana kor.
Hazır bekliyor.
Zaman nasıl da geçip gidiyor,
Gençtik.
Say ki senin kadar çocuktum da, diyemedim sana.
Ben senin yerine de saydım yılları.
Çocuk değildim, yalnızca bir korkak.
Kalbini sana açacak kadar cesur, sana - bir zamanlar - adayacak bir aptal.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARMAKON GECELERİ KİN KUŞU
PoetryX. Çaldım sonra kapını, utanmazdım ve aşık. Saçlarım dedim, al kes onları dedim. Madem kırdın, sen toparla dedim. Yorgundun. Karşında ben varım ey aşk dedim! Sen sustun. Konuşma sırası mıydı bana düşen yoksa, Kin kuşunun içimde ötüp beni sensi...
